Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dankjewel. Graag gedaan. #19

10 juli 2014 - 15:34
De treden trilden onder Eva’s rennende voeten. Ze zuchtte terwijl haar ogen het opgemaakte bed aftastten. Vruchteloos zocht ze onder het kussen. De dekens openslaan leverde niets op. Een kijkje onder het bed evenmin. Op de berichtjes naar haar man kwam geen antwoord. De minuten tikten weg en onrust had het van Eva’s zekerheid overgenomen. Ze ging tegen de muur staan, handen onder haar billen, borst vooruit. Vier keer trok ze met lange halen lucht door haar longen. Met de grootste nauwkeurigheid reconstrueerde ze de film van de avond voordien. In de cinema achter haar oogleden zat ze op de eerste rij. Van de werkkamer was het naar de dressing gegaan. Van dressing naar badkamer en van badkamer naar keuken. Daar had ze nog een glas melk gedronken. Meteen na de melk was ze gaan slapen. Ze herinnerde zich niet dat ze het mapje van de keuken naar elders had verhuisd. Eva haastte zich opnieuw naar het aanrecht en onderzocht voor de derde keer minutieus elke centimeter. De map had een blauwe, gelamineerde voor- en achterkant en was even opvallend als de hoogtepunten die hij bundelde. Ze opende de koelkast, hoopte tegen beter weten in dat haar diploma’s en projecten zich ergens tussen de kaas en vissla verscholen. Haar handen gleden over de hoge kast in de eetkamer, haar blik over het tafellaken. De ontbijtset die haar man had klaargezet, wachtte eenzaam op een boterham en koffie. Eva keek naar de mok en voelde weer hoe ze lachte toen Peter jaren geleden voor haar had geknield in een plas bij de Eiffeltoren. De mok was het in krantenpapier gewikkeld cadeautje dat zij toen proestend in ontvangst had genomen. De chaos van de ochtend leek haar hoofd te verlaten toen ze het opschrift streelde. I love you, crazy girl. Ze vond een roze briefje binnenin en vouwde het open: “Veel succes, lieverd. Jij bent de kandidaat der kandidaten. Go get the job! Zoen op je neus. xxx PS Het mapje heb ik al in de auto gelegd. Zo kan er niks meer verkeerd lopen! Toitoitoi!”

Tja

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
10 juli 2014 - 18:42
Wat een zoektocht. Heeft Eva later nog wel tegen hem gezegd dat hij zoiets niet weer moest doen? Leuke laatste zin.

Lid sinds

12 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
10 juli 2014 - 18:59
Ha.... een glimlach om mijn mond voor de aanloop naar het einde en dan die fantastisch afsluitende zin. Heel herkenbaar voor mij.... ik bespaar je de details :)

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 juli 2014 - 14:30
Een attente man heeft ze. Jammer dat het ook zoveel stress kan opleveren. Dit verhaal loopt goed door, het is prettig om te lezen.

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 juli 2014 - 15:10
Goed gedaan, Onomatopee (mag ik ook Woef zeggen? Is korter). Een paar dingetjes: Bonuspunten voor het correct spellen van 'minutieus'. :) Trek je lucht door je longen? Gelamineerd: overbodig detail. "die hij bundelde" is erg personifiërend. Misschien beter: die erin gebundeld waren? De overgang van panische zoektocht naar wegdromen bij de mok is een beetje abrupt, net als het vinden van het briefje.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 juli 2014 - 22:48
Dit is wel een hele zorgzame man! Ik fronste mijn wenkbrauwen bij de eerste zin: [De trappen trilden onder Eva’s rennende voeten] Hoeveel trappen moest ze op om in haar slaapkamer te komen? Voor mij zou het logischer zijn als de treden van de trap zouden trillen. Jij schrijft heel beeldend en gedetailleerd, dit geeft een beeld van een hele nette HP vol zelfvertrouwen met ook nog eens een perfecte man die een liefdes briefje achter laat op roze papier. Voor mij iets te perfect allemaal of ben ik gewoon jaloers? ;) Is het een yoga pose die ze doet als ze met haar handen onder haar billen tegen de muur 4 x diep uitademt? Een vlot geschreven verhaal met een leuk plot!

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 juli 2014 - 0:37
@Marietje: treden, tuurlijk! Iedereen zegt hier trappen, of het nu treden zijn of trappen. Ik treed je bij ;) Voor zover ik weet is het geen yoga pose, maar ze is wel door mezelf uitgetest voor het verhaal. Beeld je in dat je een stressmoment hebt en dat je weer even je gedachten wil ordenen. Ik vroeg me af of je je handen dan naast je zet. Ik ging tegen de muur staan en spontaan zette ik de handen niet naast mij, maar onder mij. Getest door de laboratoires Onomatopee :) Probeer het gerust even zelf, het is gratis.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 juli 2014 - 0:47
Ik snap al hoe jij het bedoeld! :!: Ik las dat ze haar eigen billen vastpakte maar ze heeft haar handen op haar rug, achter haar billen tegen de muur aan natuurlijk! Ik snap het! En dan met het hoofd wat omhoog rustig in en uit ademen. Dank voor jouw reactie! :)