Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #19 - Zoektocht

 9 juli 2014 - 20:41
Ik ben al langer op zoek. Al langer dan een dag. Misschien zelfs al wel een week, een maand, een jaar. Wie zal het zeggen? In het begin waren het nog kleine dingen. Ik maakte me geen zorgen, waarom zou ik ook? Ik vond het altijd weer terug. Een koffiekopje achter de bank, de nieuwe post in de kattenbak. Wekelijks kroop ik op mijn knieën het huis door. Lachend schoof ik het op het goede opruimen van mij. Maar de kleine dingen werden steeds groter. Mijn juwelendoosje in het handdoekenkastje, mijn autosleutels in de bloemenvaas. En deze grote dingen maakten plaats voor dingen die niet terug te vinden zijn. Mijn man die opeens wegging, de afgelopen tien jaar van mijn leven. Toen ze dat eenmaal doorhadden veranderden ze mijn omgeving. Mijn thuis raakte ik zoek. Tenminste, dat is wat ze me zeggen. Ze staat tegenover me, in deze rare omgeving waar ik niet thuishoor. Ze ziet er prachtig uit. Ik zou me alleen zo graag willen herinneren wat haar naam ook alweer was. Al was het alleen maar zodat die teleurgestelde blik van haar zou verdwijnen. Ik zoek, maar kan het niet meer vinden. Mijn knieën zijn te versleten om nog te kunnen zoeken.

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 juli 2014 - 21:11
Als ik het goed begrijp Anne schets je de neergang van een vrouw met Alzheimer die uit huis is gehaald. Haar dochter komt haar opzoeken in de instelling. Het is een doorleefd stukje tekst dat ik knap geschreven vind voor jouw jonge leeftijd En je geeft nog een eresaluut aan de knie van # 18. Bravo Anne. Echt goed gedaan.

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 juli 2014 - 21:15
Ik sluit me aan bij Mili. :) Mooi omschreven het resultaat van deze ziekte. Het besef en de pijn van de HP. :thumbsup:

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 juli 2014 - 21:16
Je hebt helemaal 100% gelijk Mili! Wat fijn dat het zo duidelijk was, ik was bang dat de Alzheimer er niet was uit te pikken. Blijkbaar wel dus. Bedankt voor je reactie.

Profile picture for user Leonardo Pisano
Leonardo Pisano

Lid sinds

14 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 juli 2014 - 21:25
Anne, ik vind het mooi bedacht en met gevoel geschreven, maar m.i. kunnen de details die je aangeeft niet vanuit het perspectief van de Alzheimerpatiënt worden verwoord. Die herinnert zich dat niet. Je kunt het oplossen door het niet vanuit het ik-perspectief te vertellen en een partner of een alwetende verteller het woord te geven. Snap je wat ik bedoel? N.B.: Ik ben geen expert in Alzheimer, dus als ik het mis heb hoor ik het wel.

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 juli 2014 - 21:28
Ik snap je punt Leonardo en zag dit zelf ook tijdens het schrijven. Maar als ik het goed heb hebben Alzheimer patiënten soms nog heldere momenten. Dit zou zo'n moment kunnen zijn, alleen op het einde is het moment weer weg. Bedankt voor je reactie Marietje.

Geen afbeelding
Johanna B.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 9 juli 2014 - 21:48
Dit is een erg mooi verhaal. Ik voel mee met de HP. Hoewel ik uiteraard geen flauw idee heb van de beleving van dementie, raakt het mijn idee van hoe het zou kunnen gaan. Eigenlijk zelf al weten dat het geheugen niet meer goed functioneert, maar het is nog te verbloemen. En vervolgens zelf in de gaten hebben dat de aftakeling is begonnen. En dan het moment dat helderheid bijna niet meer bestaat. Het lijkt me een verschrikkelijke ziekte. Heel knap gedaan.

Geen afbeelding
Mimmi

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 juli 2014 - 10:17
Mooi hoor, Alzheimer is altijd aangrijpend. Ik vind het mooi dat ze de naam van haar dochter wil herinneren, gewoon om haar blij te kunnen maken, een typisch moederding. Ik weet dat we minder over taal zouden zeggen maar ik kan het toch niet nalaten je (als tip!) mee te geven dat de 'als' in de eerste zin door 'dan' vervangen moet worden :)

Profile picture for user Leonardo Pisano
Leonardo Pisano

Lid sinds

14 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 juli 2014 - 11:24
@Anne #6. je zaken herinneren met Alzheimer is één ding, de zaken gestructureerd op een rij krijgen is een andere zaak. Ook lijkt het me niet dat een Alzheimer-patiënt zich bewust is van zijn geheugenprobleem.

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 juli 2014 - 11:27
Anne Borneman, Opvallend goed geschreven. Mijns inziens werkt het ik-perspectief juist goed - een helder moment, voor zolang het duurt.

Geen afbeelding
PetraO

Lid sinds

18 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 juli 2014 - 11:52
Hallo Anne, Ik ben het wel een beetje met Leonardo eens. Ik zou iets meer verwarring in die gedachten gooien als je dit vanuit het ik-perspectief schrijft. Maar het is een goed stuk: het maakt de pijn duidelijk en ook het langzame verval dat niet is tegen te houden.

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 juli 2014 - 12:03
Bedankt Mimmi en janpmeijers. Taalfouten mogen wat mij betreft worden opgemerkt hoor ;). Kan ik alleen maar van leren. Ik laat het toch zo staan Leonardo en PetraO. Ik snap jullie punt, maar ik gooi het op de heldere momenten en wat haar is verteld.

Profile picture for user Leonardo Pisano
Leonardo Pisano

Lid sinds

14 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 juli 2014 - 12:06
Ik laat het toch zo staan Leonardo en PetraO. Ik snap jullie punt, maar ik gooi het op de heldere momenten en wat haar is verteld.
Prima, Anne. Voor de goede orde: het gaat mij altijd om het volgende verhaal ...

Geen afbeelding
JoanneE

Lid sinds

12 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 juli 2014 - 16:57
Anne, Ik ben bijzonder onder de indruk van jouw inzending van deze week. Aan de hand neem je me mee in de trieste ontwikkeling van dementie van een vrouw. De beeldkracht die je neerzet appelleert aan de emotie van de lezer. Mijn complimenten. Bijzonder knap gedaan op jouw leeftijd nog eens. De afsluitende zin vond ik treffend. Kortom: een juweeltje, lady!

Geen afbeelding
Onomatopee

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 juli 2014 - 18:45
Ik vind het een leuk verhaal en een leuk idee. De dementie was zeker duidelijk. En ook super dat je het ondanks je twijfel toch niet vermeld hebt in de tekst! Dat het perspectief niet klopt, daar worstelde ik ook wel wat mee, want zelfs in een helder moment kan de patiënt zich dit allemaal niet herinneren. In een helder moment weet hij gewoon weer wie hij is en hoe bv zijn kind heet. De situaties die jij noemt kan hij zich onmogelijk herinneren. Op de momenten die je opsomt was de patiënt niet 'bewust', van die momenten kan hij zich niets herinneren. We zitten hier ook al in de fase dat de patiënte haar eigen naam niet meer weet, dan weten ze echt nog amper wat een vork is. En erover denken dat haar knieën versleten zijn kan ze zeker niet. Maar dat einde van die knieën vind ik wel zeer goed!! De ik/mijn moet gewoon veranderd worden in zij/haar en zo is het bv. de dochter of kleindochter die kijkt naar haar dementerende (groot)moeder, of het is haar man die spreekt. Dan klopt het helemaal.

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 juli 2014 - 14:42
Enorm bedankt Joanne! Onomatopee, Bedankt voor je reactie die veel duidelijk maakt. Ik ga het verhaal nu niet aanpassen, maar houd het in gedachten voor de volgende verhalen zoals Leonardo zegt.

Profile picture for user Ostinato
Ostinato

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 juli 2014 - 14:59
Mooi geschreven, Anne. Ik sluit me helemaal aan bij Onomatopee. Het knaagt inderdaad een beetje, het ik-perspectief van een zwaar demente dame die zo welsprekend haar situatie schetst.

Profile picture for user Annetteke
Annetteke

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 juli 2014 - 17:49
Raak, denk ik. Voor mij hoef je niet zodanig in de verwarde geest te duiken dat het voor de lezer ook niet meer te volgen is ;)

Profile picture for user RichardOtten
RichardOtten

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 juli 2014 - 0:54
Mooi geschreven. Krijg kippenvel bij het gevoel dat je in een oneindige zoektocht komt te zitten. Het is goed overgekomen!

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 juli 2014 - 20:36
Bedankt Schrijvenmaar, Dat vind ik nou ook jammer. Want vanuit de zij-vorm komt er toch wat meer afstand en zie je niet de gevoelens van de vrouw zelf. Ach, ik heb het geprobeerd.

Profile picture for user bartsnel
bartsnel

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 juli 2014 - 12:23
Volgens mij is alles al gezegd. Maar sommige dingen kunnen niet vaak genoeg worden gezegd: Prima stukje!

13 juli 2014 - 12:39
Een erg mooi stukje. Het ik-perspectief stoort me in het geheel niet. Wie weet wat er zich in het hoofd van een Alzheimer-patiënt afspeelt, al dan niet tijdens een helder moment.

Geen afbeelding
Mirte

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 13 juli 2014 - 20:03
Anne, super geschreven. En laten we eerlijk zijn, dementie is al verwarrend genoeg. Naar mijn idee zet je het goed neer. Eigenlijk is alles mogelijk en kunnen wij helemaal niet weten hoe de patiënt werkelijk alles beleeft ...

Geen afbeelding
Lena_vw

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 15 juli 2014 - 18:29
Ik vind het wel mooi, vanuit de ik. Alsof er een reflecterende andere-ik is, die meekijkt. Daardoor wordt het wel boeiend. Ik denk dat, als je de 'ik' in 'zij' verandert, of de gedachten wat verwarrender maakt. je verliest op de originaliteit van het stukje. Ik vind de combinatie van de 'dingen' op de 'plekken' fijn! Goed gedaan!