Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #18

4 juli 2014 - 16:16
Mexico - Nederland Stipt op tijd zaten we samen op de bank voor de televisie, mijn vriend en ik. Hij in het oranje, ik lekker makkelijk in mijn joggingspak en de Ipad op schoot. Heerlijk zo'n avondje even niks en lekker bankhangen. Dat dan weer wel met een bloed fanatieke voetbal fanaat naast me. Ik onderbreek mijn spel op de Ipad om wat te snoepen en drinken te halen. Weer terug gekropen op de bank merk ik dat ik af en toe naar de televisie staar en zie het eerste doelpunt voorbij komen. 'Jammer joh, de vlaggetjes kunnen opgeruimd', zeg ik tegen mijn vriend. Een boze blik en een diepe zucht als gevolg.  Terwijl de voetbal wedstrijd door gaat en mijn vriend wat verder onderuit is gezakt op de bank, valt het mij op dat ik wat verder vooruit ben gaan zitten op de bank. Het spelletje op de Ipad is inmiddels uit en de Ipad dreigt uit mijn handen te vallen. Want waarom wordt de bal niet afgegeven, en staan ze zo ver uit elkaar, dat had makkelijk een doelpunt kunnen zijn! De Ipad gaat uit en leg deze aan de kant, ja ja ja ja ja oeh bijna! Als de bal beter was overgespeeld was het een doelpunt geweest! 1-1! Ik spring juichend op en geef mijn vriend een tik op zijn schouder, zo van, goed zijn we he!  Mijn vriend gaat ondertussen even naar het toilet en drinken halen, ik niet, ik wil geen minuut missen van de wedstrijd. Ik kan ze beter gaan trainen, kijk nou wat ie doet, kom op zeg! Goed zo Robben! En voor ik het weet is het 2-1 ben ik juichend en gillend van de bank gesprongen, wel per ongluk het glas omgestoten met mijn knie, maar wat een wedstrijd! Ik ga zeker de volgende wedstrijd kijken, ik heb geen idee of het de kwart finale, de halve finale of wat anders is, maar ik ben erbij! Zodra de wedstrijd is afgelopen staat mijn vriend op en vraagt aan me of ik plannen heb voor volgende week zaterdag, nee ik heb geen plannen. 'Ik wel' zegt hij, ik ga alleen naar de kroeg met alleen mannen. Snel kijk ik in de agenda en zie dat oranje zaterdag weer moet spelen...ik begrijp het wel, het is ook vervelend als je met een potje voetbal, een echte 'mannensport', niet tegen je vriendin op kan...of zou hij zich dan toch een beetje voor mij schamen...Het maakt mij ook niet uit, ik zit zaterdag op de 1e rang voor de tv!

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 juli 2014 - 17:06
Leuk geschreven, ik heb het met een glimlach gelezen. Vooral hoe de stemming van jou en je vriend gedurende de wedstrijd totaal omslaan. Volgens mij kun je het woordje 'te' voor 'te drinken te halen' weghalen. Het klinkt voor mij dan wat logischer in de oren.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 juli 2014 - 17:08
Dank je wel voor je reactie Anne. Ik ben het met je eens, het woordje te kan weg voor drinken, heb het aangepast, dank je!

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 juli 2014 - 17:34
Kimberlyvd, het zal in talloze huizen zo zijn gegaan. Met een run op het toilet tijdens de rust. Denk ook dat het voor je vriend leuker is naar het café te gaan. Het is een mannensport; daar moeten we niet moeilijk over doen, toch? [drijgt = dreigt]

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 juli 2014 - 21:06
Naar het café gaan is leuk toch? Dus ook gewoon met de dames volgende keer en dan na meer drank dan goed is door het voetbal heen schreeuwen? Ik hoor zeggen dat het vaak zo gaat. Het is overigens heel prettig om te lezen. Een fijne stijl.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 juli 2014 - 22:13
Ik kan me jou heel goed voorstellen, maar ook de reactie van je vriend. Echt uit het leven gegrepen. Heel leuk verteld. julesdulac.nl

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 juli 2014 - 22:24
Leuk om te lezen dat iedereen zo'n voetbalavond op zijn/haar eigen manier beleeft. En.... één ding valt me telkens weer op: uiteindelijk gaan de vrouwen die niet van voetbal houden toch om!

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 juli 2014 - 21:01
Een goede opbouw in jouw verhaal, de spanning is voelbaar. Ik schreeuw als enige vrouw in ons gezin altijd te enthousiast mee en wordt dan teruggefloten door mijn geïrriteerde zoons. Ach, pech voor hun! :p Misschien is ons vrouwelijk geloof in Oranje nog wel sterker dan dat van de mannen? Graag gelezen!

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 juli 2014 - 10:56
Weer een heel ander verslag van de wedstrijd met als afloop dat de man teleurgesteld lijkt over de wedstrijdbeleving, terwijl de vrouw in toenemende mate zich betrokken lijkt te voelen...