Opdracht #16 Fiets.

Mooi rood en uitdagend kijk je me aan op de eerste zomerdag. Blinkende spaken en glimmende velgen. Al trillend leerde ik jou kennen, al wiebelend het onbekende tegemoet. Trots draag je mij op een plateau van gitzwart leer. Mijn steun en toeverlaat zit achterop de bagagedrager met haar benen vastgeklemd onder de snelbinder. Haar rug leunend tegen de veren van mijn zadel. De wind speelt met mijn lange blonde haren om jou heen en brengt mij in onbalans. Stralend fiets ik door de zon. Mooi rood is de zware schooltas, die ik met moeite onder jouw snelbinders krijg. Geïrriteerd fiets ik voor dag en dauw met jou en luister geërgerd naar het zingen van jouw trappers. Zwoegend tegen de harde wind en onverschillig gooi ik je in het fietsenrek en vanzelfsprekend breng je mij aan het einde van de dag weer naar huis. Mooi rood doorlopen is de lippenstift op mijn gezicht. Ik trek mijn rok tussen de spaken uit en gooi jou neer langs de gracht. Uit het raam van de kroeg zie ik je staan, krom en versleten, half liggend op de weg. Ik verdoem je, met de bruine spaken en roestige velgen. Ik neem een slok en bral “Je doet me weinig goed”. Mooi rood is de tatoeage van de man die jou uit het water vist en naar jou lacht. Met zijn vingers rammelt aan jouw bel. Een liefkozend klopje geeft hij op jouw zadel en knippert met jouw licht. Vermoeid van het lopen ga ik jou voorbij en een verlangen naar jou steekt mijn hart. Ik behoor morgen tot een ander.