Weekopdracht #16 - Li-Na

“We trappen haar fiets in elkaar,” zei Petra. “Dat zal dat professortje leren.” “Ha, dan kan die spleetoog moeilijk naar school komen,” zei Corine. “Die losers hebben niet eens een auto. Wat jij, Mariëlle?” “Ik heb ook wel zin om haar vlecht af te knippen. Dat schijnt een schande te zijn bij die Chinezen.” “Ja! Wat ben jij heerlijk gemeen!” De zoemer ging en de drie vriendinnen liepen de klas binnen. “We wachten haar om vier uur op bij de fietsenstalling, meiden,” fluisterde Petra. Petra stootte haar vriendinnen aan. “Daar komt ze!” “Hé, poepchinees. Hoe kom je aan zo’n mooie fiets? Zeker gejat van eerlijke Nederlanders, of niet?” Li-Na glimlachte. “Nee. Hard gespaard en eerlijk gekocht. Tweedehands. Mijn vader heeft hem opgeknapt.” “Lieg niet, trut!” zei Corine en trapte tegen het wiel tot er een slinger in kwam. Li-Na zei niets. Mariëlle trok aan Li-Na’s vlecht. “Dat vieze ding moet er maar eens af, vind je zelf ook niet?” “Nee! Het is symbool van traditie. Zou verkeerd zijn. Ik was hem iedere dag. Niet vies.” “Kom met die schaar, Petra.” Een snelle knipbeweging en Mariëlle hield de vlecht triomfantelijk omhoog. Petra gaf Li-Na een harde duw. “Rot nu maar op!” Lachend maakte het drietal zich uit de voeten. “Petra,” zei haar moeder een week later, “zit er bij jullie niet zo’n Chinees meisje in de klas?” Petra draaide met haar ogen. “Helaas wel. Hoezo?” “Ik lees hier in de krant dat er eentje hier uit de regio nationaal kampioen Wing-Chun is geworden.” “En?” “Triest. Ze kan over een paar maanden naar de Europese kampioenschappen, maar omdat ze geen fiets heeft kan ze niet naar de trainingen. Er wordt nu met de school bekeken, hoe dat kan worden opgelost. Dat haar van haar zit anders voor geen meter."