Theo ontwaakt uit zijn slaap en ziet een vrouw naast hem in zijn bed. Hij schrikt, maakt haar wakker en vraagt wie ze is. Vervolgens roept hij zijn moeder. Zijn moeder komt niet. Als Theo om zich heen kijkt raakt hij nog meer in de war. Hij is helemaal niet in zijn eigen huis. Niets komt hem bekend voor, zelfs niet de foto waarop hij samen met de vrouw in het bed staat. In zijn pyjama rent hij naar beneden, zo door de achterdeur het huis uit. Bij het tuinhekje ziet hij een mooie herenfiets staan. De fiets doet hem nogal groot aan in verhouding tot zijn eigen fiets. Toch stapt hij op en merkwaardig genoeg kunnen zijn voeten bij de trappers. Snel begint Theo te trappen. Hij moet naar zijn eigen huis, hij wil naar mama toe. Misschien maakt ze wel een gebakken ei voor het ontbijt. Dat doet mama soms als ze een goed humeur heeft. Al fietsend kijkt Theo om zich heen. Hij herkent helemaal niets. Er zijn veel auto’s op de weg en ze zijn allemaal aan het toeteren. De autobestuurders gebaren naar iemand, Theo kijkt om zich heen. Er is niets aan de hand. Nergens zijn andere fietsers, alle auto’s rijden dezelfde kant op, er gebeurt niets gevaarlijks. Even verderop ziet hij een gebouw dat hij meent als tankstation te kunnen herkennen. Snel rijdt hij er naar toe, rakelings langs een vrachtauto stuurt hij zijn fiets naar het gebouw toe. Voordat hij zijn fiets kan wegzetten stopt er een auto naast hem. De vrouw die vanmorgen bij hem in bed lag stapt uit. ‘Theo? Ik ben het, je vrouw Rianne. Je bent waarschijnlijk een beetje verdwaald.' Hij stapt bij haar in de auto en samen rijden ze terug.