Onmisbaar, En toch... Je maakt me soms bang, soms twijfel ik aan je, ik vraag me af hoelang het nog gaat, je maakt het me af en toe moelijk. Je bent al oud, je kraakt en rammelt, het is ouderdom dat weet ik ook wel. Ik denk er weleens aan om je te dumpen, gewoon ergens, dan ben ik van je af. Geen frustraties, geen zorgen, geen extra kosten als je weer eens extra zorg nodig hebt. Maar toch... Zonder jou ben ik nergens , wordt het leven wat lastig, ik zal je missen...dat meen ik echt! Je bent makkelijk en staat, in welke staat dan ook, altijd voor me klaar. Zoveel goedkoper, zo wendbaar en snel en ach een rammeltje hier en daar...ik mag ook niet klagen. Ik moet toegeven, ben hartstikke blij met je! Mijn fiets, waar ben ik zonder in de grote drukke stad? Nergens! Een ode aan mijn rammelbak, mijn fiets, voor mij onmisbaar.