Lieve ouders, Deze brief wordt vanuit een loopgraaf geschreven. Geen idee of jullie die ooit ontvangen. Hier wordt zwaar gevochten. Ons peloton weert zich dapper, maar wat kunnen we uitrichten tegen zo’n overmacht? Als ons land zich niet gauw overgeeft, blijft er geen Nederlander meer in leven. Toen het vuurgevecht even stopte, ging ik de loopgraaf uit om te plassen. Op het moment dat ik mijn benen spreidde, kroop een medestrijder omhoog. Er werd weer gevuurd, dwars tussen mijn benen door en recht in het hart van mijn joodse vriend. Hij was op slag dood. David was die dag negentien geworden. Een feestje zat er niet in, wel veel vuurwerk. Snapt men nog steeds niet dat er tijdens een oorlog alleen maar verliezers zijn? Heeft de mensheid niets uit het verleden geleerd? Kennelijk niet. Hopelijk hebben jullie niet te veel te lijden door de bezetting. Het eten is trouwens niet om over naar huis te schrijven. Tot spoedig ziens. Paul