Bij de eerste brief was het veel lastiger om geen 'ik' te gebruiken; Bij deze had ik al snel besloten dat het om haar moest gaan en zij benadrukt moest worden -toen heb ik mezelf in gedachten de opdracht meegegeven alleen 'ik' te gebruiken in zinnen die puur over zijn gevoel voor haar gingen, en toen de eerste eenmaal stond, was snel besloten wat de tweede worden moest. Ik vond het een hele leuke opdracht om je eens bewust te worden hoe makkelijk en vaak je 'ik' roept, als je gewoon zonder daarover na te denken schrijft.

had ik een typisch liedje uit de oorlog vermeld om de sfeer uit die tijd te benadrukken.

haha ... daar heb ik aan gedacht, maar er wilde me niets te binnen schieten (ja, nu je het zegt, denk ik: 'tuuuuluk), toen heb ik overwogen er eens op mijn gemak over te Googlen voor ik de brief zou gaan schrijven, maar ik zal je eerlijk bekennen: ik had "nog even snel" op sol gekeken voor ik ging slapen, en stapte vervolgens in bed met Odiles uitnodiging voor een tweede brief vers in mijn hoofd ... reuzestom natuurlijk, want uiteindelijk moest ik dus twee uur later mijn bed maar weer uit om de razende gedachten dan ten minste eruit te gooien, zodat ik eindelijk in slaap zou kunnen vallen -vandaar dat het uitzoeken niet meer gebeurde; ik was echt hard aan mijn nachtrust toe! herkenbaar zeurpuntje, dus ;)

en iedereen uiteraard bedank voor de reacties @mili: wat bijzonder om mij zo getypeerd te zien ... moet nog even denken over de waarheid ervan, maar ervaar het als een compliment

De tweede raakt me wat minder..

Het blijft natuurlijk altijd een kwestie van smaak, en ik vind het nog altijd heel bijzonder als ik ergens iemand uberhaupt een beetje weet te raken, dus ik voel me geenszins geneigd de tweede alinea te verdedigen, maar k wil wel uitleggen waarom hij zo geschreven is: Het gaat om het feitelijke contact tussen de geliefden, maar bovenal om de onschuld van de herinnering. Er was een tijd, nog niet zo lang geleden, dat het aanraken van een meisjesblouse voor deze jongen een overweldigende ervaring was, iets wat voor altijd in zijn herinnering gegrift werd. Dat hij haar hand mocht vasthouden, voorzichtig haar wang gestreeld heeft, uiteindelijk 'zelfs' haar hals, zo zacht -dát was spannend, dát was een ervaring die zijn leven op zijn kop zette ... en vergelijk dat eens met de situatie waarin hij nu zit.

dank, leonardo!

De tweede alinea plaats de brief juist 40 jaar terug toen inderdaad de tijden anders waren. ;)

tja, een dag na de eerste ontmoeting door zijn huis dwalen in een van zijn shirts was er echt niet bij ;)