Ja Mili, dit vind ik dus geweldig. Ik neem aan dat dit een moeder is die haar kinderen haat (maar stiekem ook lief heeft). Dit kan ook een gek gepubereerde lerares zijn trouwens. Het idee van onbereikbaarheid is ergens wel prettig. Lekker chillen met de insecten? Dat klinkt overigens ook niet goed. Ik hoop dat ze het gaat vinden. Nog een kleine toevoeging: Huiliehuiliebuien? Toch geen nazaten van G. Wilders?

Heerlijk dit gevoel alles achter te laten wat ze haat. Maar het toch af willen sluiten met een brief, die nooit aankomt maar dat hindert niet! :thumbsup:

haha ... die had wat van zich af te schrijven! ben benieuwd of de nieuwe situatie haar echt beter zal bevallen

Ontwikkelingshulp in de derde wereld en het afscheid van haar missie. Mooi Mili!

Eens met mijn voorgangers, geweldige brief. Doordrongen met afkeer van de wereld die zo'n tegenstelling vormt met de wereld waar ze zich straks in gaat bevinden. Wat een opluchting om daar weg te zijn. Ook -vooral- het gebruik van 'hai schatjes' en 'dag schatjes' is heel krachtig.

Egoïsme en altruïsme, welk van de twee overheerst in de brief? En dat met maar een ik, en dat is de schrijfster zeker, een persoonlijkheid.

Gek, ik had vanaf het begin het gevoel dat over een man ging. Dat hij gescheiden was en dat zijn vrouw daardoor de helft van zijn geld kreeg. Zo zie je maar weer hoe verschillend mensen een verhaal kunnen lezen.

Een vrouw die alle frustraties even van zich af moest schrijven, ook al weet ze dat degene voor wie deze brief bestemd is hem toch nooit zullen lezen. Toch houdt ze van degene voor wie ze de brief geschreven heeft.

@Mili Ik heb het verhaal twee keer moeten lezen om er iets van te begrijpen. Dat krijg je met oude mannen van 844. Ik zie wel de zwarte humor en die heeft wel wat. Even dacht ik door dat "bestaan niet" in de laatste zin dat haar bestemmig buitenaards was (ik dacht even aan zelfmoord), maar dat rijmt niet met de rest. Gezien de lovende reacties van de anderen, ben ik terughoudend mijn bevindingen te melden, maar ik deel de euforie niet. Een kok kan niet voor iedereen lekker koken, dus moet je mij maar zien als een van die kniesoren. Overigens speel ik op de bal, niet op de vrouw. De eerste zin is een soort rijmelarij die mij doet hikken. De inhoud geeft voor mij een verwarrend beeld over hoe oud de kinderen zijn. De zin die met "Waar" begint, loopt niet en helpt me niet. Te veel verkleinwoorden naar mijn smaak. Je kan volgens mij best lekker koken voor zo'n ouwe zuurpruim als ik, dus ga ik wel je volgend verhaal lezen.

Gek, ik had vanaf het begin het gevoel dat over een man ging. Dat hij gescheiden was en dat zijn vrouw daardoor de helft van zijn geld kreeg. Zo zie je maar weer hoe verschillend mensen een verhaal kunnen lezen.

Zijn vrouw en dochters die allemaal soort van Gooische vrouwen zijn met acryl nagels en opgespoten lippen. Nou gaat hij lekker iets doen met z'n leven in Afrika en vooral lekker mans voetballen! Dat waren de associaties die het ook bij mij opriep.

Mili, De afsluitende zin vind ik subliem en 'schatjes' krijgt een dubbele lading. Met plezier gelezen!