Weekopdracht #13 - Regelmaat

De Nederlandse wegen zijn een zegen. Autorijden is gewoonlijk mijn favoriete dagelijkse bezigheid. Ik heb een kleine Renault die oud en langzaam is, maar ik doe niets liever dan instappen, het roestige sleuteltje omdraaien en gewoon gaan. De Nederlandse wegen zijn zo glad, misschien dat ik er daarom zo graag op rijd. Je kunt naar één punt op de weg voor je uit staren en kilometers lang zul je geen afwijkingen zien. De steentjes van het asfalt vliegen voorbij in een grijze waas en de witte strepen houden altijd hetzelfde ritme, zo heerlijk consistent. Soms, als ik even rust nodig heb, stap ik ’s avonds laat nog in de auto. De snelwegen zijn dan vrijwel verlaten, de lange oplichtende lijnen worden enkel onderbroken door een eenzame vrachtwagen. Ik heb geen andere eindbestemming dan mijn startpunt, alles wat daartussen ligt is het vlakke asfalt, de sporadische straatlantaarns en het zwakke schijnsel van de maan. De uren vloeien in elkaar over, veel te snel begint het licht te worden aan de horizon en word ik wakker geschud uit mijn vredige gedachteloze staat. Zelfs op weg naar mijn werk voelt autorijden als een kleine traktatie, de wegen worden overspoeld door duizenden voertuigen maar ook dan voel ik de geruststellende regelmaat. Een file is als een slome melodie, de auto’s het orkest en het Nederlandse bomenlandschap het publiek. Maar vandaag ben ik niet in Nederland. Ik rijd over gatenkaas, verkeersregels zijn nergens te bekennen, en ik kom erachter dat ik autorijden haat. ------------------------- Niet helemaal aan de opdracht gehouden, want ik heb geen eigenschap van een personage maar een eigenschap van de omgeving gepakt die ik wil overdrijven. Hoop dat het zo ook werkt!