Aandachtig luister ik, terwijl ik zijn glas rode wijn volschenk. Zijn leren motorpak hangt rond zijn middel, zijn stukke handen liggen gevouwen op zijn schoot. Tegen de schuurdeur had hij keihard geslagen, zo pisnijdig was hij vanmorgen. 'Ze is al een jaar met hem,' schreeuwt hij, 'een jaar! Zo'n gladde cursusleider, als ik hem tegenkom, dan... 'Ik schud mijn hoofd. Hij ziet het niet. 'Ja, nou heb ik het gedaan, ik ging door het lint, snap jij dat, ja, jij snapt mij wel, toch?' Zijn handen woelen woest door zijn grijze krullen. 'Zij heeft de politie gebeld, later kwam de ziekenauto,' zegt hij. Ik kijk naar zijn ogen en vind het moeilijk zijn verdriet te zien. Eigenlijk houd ik al jaren van hem, hoe lang ken ik hem nu? Veertien Jaar? De zwerfkat van de buren springt op zijn schoot. 'Zo, kattenbeest, ben je ook je huis kwijt,' zegt hij terwijl hij de vacht zachtjes streelt. De kat spint. Hij sluit zijn ogen, leunt tegen de muur aan achter de tuinbank. Tranen vinden hun weg over zijn wangen. 'Hallo,' zegt het buurmeisje. Hij schrikt op. 'Ray, kan jij mijn fiets maken, papa kan dat niet,' zegt ze. Hij staat op en zet de fiets op zijn kop. 'Hoe is het op school, Anna,' vraagt hij. Even snel wrijf ik over zijn rug, loop naar de schuur en pak de snoeischaar. Met krachtige bewegingen snoei ik de struik tot net boven de wortels.