Margreet moet in de hal blijven wachten zodat het bezoek aangekondigd kan worden. 'U mag verder komen mevrouw', zegt de Indonesische bediende. Margreet loopt naar binnen en geeft mevrouw Bouali een hand. 'Ik kom even kijken hoe het met Dabir gaat, ik begrijp dat hij ziek van verdriet is.’ Mevrouw Bouali kijkt Margreet wat bevreemd aan. 'Sorry Engels is niet mijn sterkste kant'. Ze zoekt naar de juiste worden. 'Ja, hij is er kapot van, als je hier nog even wacht mag je zo naar hem toe.’ Even later komt mevrouw Bouali terug. 'Kom maar verder'. Margreet loopt een schemerdonkere kamer binnen waar Dabir in een stoel zit. Hij ziet er inderdaad slecht uit. 'Gelukkig verdenk je mij niet meer, daar ben ik erg blij om', zegt hij met vermoeide stem. Margreet knikt. 'Sorry, het spijt mij echt dat ik jou heb beschuldigd. Maar toen ik hoorde dat je ziek was besefte ik pas hoe vreselijk het voor jou moet zijn. Ik kom daarom om je te helpen. Maar ik wil ook graag weten of je nog iets van Veerle hebt gehoord.’ Met een zwakke stem zegt Dabir: ' Er loopt een onderzoek wie Veerle heeft op laten pakken. Als dat bekend is, proberen ze de identiteitspapieren terug te krijgen. Hij pauzeerde even om op adem te komen. 'Ik heb kunnen regelen dat Veerle nu een betere behandeling krijgt.’