Schrijfopdracht 12 gebruik van gebaren

Het is een lange man, waardoor hij automatisch op me neerkijkt bij onze begroeting. Hij geeft me een ferme handdruk en een korte glimlach. Zijn ogen verraden geen spoor van wat er binnen in hem leeft. Hij is degene die ik moet zien te overtuigen om de opdracht te scoren. Terwijl ik mijn voorstel voor de reclamecampagne van een grote bierbrouwerij presenteer, houdt hij de hele tijd – de presentatie duurt een kwartier- zijn kin vooruitgestoken in de lucht. Hierdoor trekken zijn mondhoeken naar beneden. Zijn ellebogen leunen op tafel en zijn vingertoppen duwen tegen elkaar, waarbij de wijsvingers tegen het puntje van zijn neus duwen. Het lijkt of hij wel aandachtig luistert, maar ik word onzeker van zijn houding. Kom mijn boodschap wel aan? Heeft hij zijn oordeel al klaar? Denkt hij misschien dat hij meer is dan mij? Of heeft hij al zijn zintuigen open? Er zit iets bedreigends in, van zo’n alleswetende betweter die geen tegenspraak duldt. Mijn radaren draaien op volle toeren, ik moet iets anders doen dan anders om bij hem door te dringen. Bijna stotterend doe ik mijn best gefocust te blijven. Het is maar een mens, zegt het kalmerende stemmetje van binnen. En dan doe ik het gewoon, ik begin grapjes te maken over hoe hij erbij zit. Ik klim bij hem op tafel, trek mijn korte rokje omhoog en raak hem voorzichtig en aftastend aan in zijn nek. Natuurlijk schrok hij even van mijn onverwachte actie. Maar de opdracht heb ik binnen!