Voordat ik mijn stukje plaats, een korte disclaimer: Ik ben helemaal nieuw op het forum en dit is het eerste stukje dat ik ook geschreven heb voor de wekelijkse schrijfopdracht. Een oproep: als ik iets fout gedaan heb of verkeerd begrepen heb (buiten de feedback over het stukje) over de regels, laat het me weten! Tips of aanbevelingen ontvang ik ook graag. Ik zou graag op de reguliere manier meedoen aan dit forum. :) Wekelijkse schrijfopdracht #10 - De eerste indruk (211 woorden): We zouden gaan zeilen. Niet dat ik daarmee ingestemd had, of op de een of andere manier vond dat het een leuke middag zou worden, maar, nogmaals, we zouden gaan zeilen. Dat had hij besloten – mijn broer. Daar hield hij van, dingen besluiten. Het voortouw nemen was volgens mij zijn voornaamste doel in het leven, vooral als het om iets ging waar hij over kon pochen. Ik zelf, nee, ik had daar een hekel aan. De vermaledijde grijns op zijn gezicht. De hand door het haar om het opzij te schuiven. De uitgestrekte hand en het korte lachje voordat hij me als zijn broertje zou bestempelen. Wat had ik daar een pesthekel aan. Maar: het is toch je broer, ik wil niet de familiebreker zijn, dus we gingen zeilen. Trouwens, ik ben nooit de persoon geweest die meteen nee zegt. Je moet alles op z'n minst toch altijd even proberen. Zelfs al is het zeilen. Zelfs al is het met hem. En wie weet, misschien wordt het nog wat. Dan huur ik misschien nog eens een bootje, want dat lijkt me nog wel wat. Dobberen in je eentje. De golven klappend tegen het hout. Een sigaretje in de zon. Dat lijkt me fantastisch. Vooral vanwege dat alleen zijn. Dat zonder mijn broer. Alvast bedankt voor de mogelijkheid en de moeite!