De geur die op me afkwam was een beetje zurig. Verbaast keek ik om me heen. Uit de mist kwam iemand als in een donkere vlek op me aflopen. Ik kneep mijn ogen samen en registreerde naast de geur vlekken op een niet meer zo beige jas. De jas was scheef dichtgeknoopt. Daaronder staken veel te wijde broekspijpen om ongetwijfeld dunne benen.

Ik zag gaten. Deze persoon moest het toch koud hebben. In plaats van schoenen bevonden zich pantoffels onder de broekspijpen.

'Euhgrrrrr'

Verschrikt keek ik op. De man voor me rochelde en spuugde iets uit waarvan ik niet wilde weten wat het was. Een gezicht vol bruine vlekken keek mijn kant op. Helblauwe, maar ook opmerkelijk heldere ogen keken mijn aan.

De borstelige wenkbrauwen gingen op en neer. Een baard, met wat logees, bewoog toen de man voor me iets probeerde te zeggen. Zijn mond deed een poging tot een glimlach, zijn hand bewoog wat aarzelend. Terwijl ik me afvroeg of hij ooit nog iets zou gaan zeggen, rolden de woorden: 'Goedemorgen mevrouw, kunt u mij misschien helpen' uit zijn mond.