Wekelijkse schrijfopdracht #10 Eerste indruk

Dan heb je vijfentwintig jaar lang de poten onder je kont vandaan gelopen en dan zit je tijd erop. Dan moet je wat anders gaan doen. Ik heb maanden naar iets acceptabels gezocht en uiteindelijk kreeg ik van de juffrouw van het UWV deze baan in de maag gesplitst. Wat je een baan noemt. Ik sta hier in een gymzaal tussen dertig slecht opgevoede etters. Ze kreunen en klagen, en, bij de kop van Saddam, ze zijn echt werkelijk niets gewend. In mijn tijd kreeg je ervan langs bij de gymles. Maar dat mag hier niet . Helaas. Na vijf minuten hardlopen, vijfentwintig push-ups en vijfentwintig sit-ups vragen ze je of de les al is afgelopen. Zijn ze moe! Slap ezelsgebroed. ‘Lopen met die dikke reet van je, Dennis! Je bent toch verdomme geen mietje!’ Dat het zover met mij moest komen dat ik in een lelijk trainingspak een kudde slapjanussen in het gareel moet donderen. Gewoonweg denigrerend vind ik het. Maar altijd beter dan thuis. Bij die heks. Vroeger had ik geen last van haar. Was ik veel weg. Als je elkaar weinig ziet zijn de momenten dat je elkaar wel ziet redelijk te hachelen. Maar die tijd is geweest. Zij haalt zich van alles in het hoofd. Eropuit met een caravan, caravan! Over mijn lijk. Of een Nijlcruise. Nou, ik dacht het niet. Ik heb al genoeg zanderige apenlanden gezien. Ze gaat maar lekker in haar eentje. Maar dat doet ze niet want de heks is een gezelschapsdier.