Miss Poes. Tevreden draai ik me voor de spiegel rond, alles ziet er perfect uit. Ik wil iedereen laten zien dat ik de mooiste ben van allemaal. Weken lang heb ik mij aan een dieet gehouden, om mijn figuur nog beter uit te laten komen. Ik heb de juiste maten, dat is belangrijk, om te kunnen winnen. Maar mijn pluspunt zijn mijn haren, glanzend van gezondheid omlijsten ze mijn figuur. En dan mijn nagels tot in de puntjes verzorgd. Ja, ik ben tevreden met mijn verschijning. Ik ben er helemaal klaar voor. Ik zal dit jaar miss worden. En zoals een echte miss betaamd wordt ik gedragen op handen. Ik zie ze wel al die mannelijke blikken die mijn verschijning volgen. Het doet me goed. Ik steek mijn neus de lucht in, ‘ze moeten niet denken dat ik een makkelijke prooi ben’. Ik neemt plaats op een van de kussentjes, en zie naast mij een beeldschone dame. ‘Nee dat kan niet, ze is nog mooier’. Ik moet over gaan tot actie om deze miss verkiezing te winnen. Ik doe alsof ik mijn nagels inspecteert en haalt dan uit. Een vreselijk gekrijs is het gevolg. Gelukkig de dame naast mij is er met de staart tussen de benen vandoor gegaan. Ik zit keurig op mijn kussentje en doe alsof ik van niets weet. Dan zie ik plots iets bewegen, iets kleins. Het is een muis. En zoals een kat behoort te doen volgt ik mijn instinct. De muis roept achter om: ’Miss Poes’.