De Niphille was een unieke duikboot. Speciaal ontwikkeld om onderzoek te doen op de diepste plaatsen van de oceaan. Achter hem stond een scala van ingenieurs die hem de slanke uiterlijk en de krachtige motoren gegeven hadden waarmee hij nu tevreden door het water heen gleed. De ontdekking van de MH370 deed niets af aan wat ze hier kwamen doen. Later, als ze weer boven de oceaanspiegel waren, zouden ze hun ontdekking melden. Voor nu gingen ze verder met het onderzoeken van het onderzeese leven en de invloed die de vervuiling op hen had. Door uren van staren in de diepe duisternis begonnen de twee mannen langzaam weg te dommelen totdat ze plots door een vage verschijning werden opgeschrokken. Vluchtig zochten ze de volledige 380 graden zicht, die ze dankzij de ronde koepels hadden af. Ze zagen een aantal vreemd uitziende vissen die hen kwamen begroeten. Ze haalden hun schouders op en stuurden de Niphille de oostelijke richting op. Met open gevallen mond en ogen zo groot als koffieschoteltjes staarden ze naar iets wat ze voor onmogelijk zouden hebben gehouden, mocht het niet zo zijn dat ze het nu met eigen ogen waarnamen. Voor hen lag een weide van wier dat tientallen meters hoog reikte. Iets wat op zichzelf nog niet eens zo vreemd was, mocht het niet zo zijn dat in deze slingers mensen vastgebonden waren. Aan de opstijgende luchtbellen zagen ze dat ze nog in leven waren. Opnieuw verscheen de wazige schim, maar dit maal was hij niet meer alleen. Ze knepen hun ogen tot spleetjes om hun zicht te beteren. De vele schimmen begonnen vorm aan te nemen van iets wat nooit eerder gezien was, at ze later zouden omschrijven als een soort kruising tussen een meerman en de verschrikkelijke sneeuwman. Beiden begrepen dat de bevangen mensen de passagiers van de MH370 waren. Maar waarom werden ze gevangen gehouden?