Wekelijkse schrijfopdracht #4 - Sollicitatiegesprek

“Waarom komt u solliciteren voor deze functie?” “Omdat ik…” fluisterde ik akelig schor. “Omdat ik, nou ja…” Mijn schouders gingen op en neer met een mengeling van gêne en gelatenheid. Aan de overzijde zag ik hoe een wenkbrauw fronste terwijl de andere bleef hangen. Gek toch, dat asymmetrische. “Omdat u…?” herhaalde ze iets dwingender. Ik staarde haar aan, nauwelijks in staat om het gapen te vermijden. Die donkere blik, dat haar. Zij was het: ik was er zeker van dat Zij Het Was. De vrouw die hij iedere ochtend goeiemorgen! wenste, en iedere nacht slaap lekker! Die niet besefte dat haar echtgenoot tussen diezelfde goeiemorgen en goeienacht tegen een andere vrouw goeie god! riep, op momenten dat hij met haar de lakens deelde. En die andere, dat was ik. “Juffrouw? Zullen we het hierbij laten of licht u me uw motivatie nog toe?” “Ik moet werken,” zei ik met ogen als van een konijn dat in de koplampen van een auto staarde. “Er is de huur en het eten. De wijn en de geschenken. Voor mijn…” “...man, vriend?” knikte ze me toe. “En uw kwaliteiten?” “Ik heb een warme telefoonstem (dat vindt uw man opwindend) en ben vlot (bereikbaar, zou je het kunnen noemen). Ook steeds positief ingesteld (tenzij onze gedeelde kerel de deur niet uit kan omwille van echtelijke verplichtingen als kerstfeest of uw verjaardag. Ja, dan blaas of bries ik wel eens).” “En flexibel wellicht?” “Natuurlijk.” De goede eigenschap van iedere minnares. Ze noteerde iets op een blad. “Goed dan, juffrouw…Snelders, is het? U hoort nog van ons.” Mijn hoofd knikte synchroon met mijn knieën die een geluidje maakten toen ik opstond. “Ach, ik vergat het bijna te vermelden…” hoorde ik haar stem nog toen mijn hand de deurklink al gevonden had. “Ik ben later thuis deze avond. Vertelt u het mijn man, dat spaart me wat tijd uit. U ziet hem toch vandaag, net als iedere maandag tussen half vier en zes? Klokvast, ja, dat bent u ook. Een goede kwaliteit die u nog vergat te vermelden. Een fijne dag nog verder.”