#3 - Berg je geweer op

Ze was blij met het gevonden geweer op de vlooienmarkt. De loop zit dicht en eigenlijk is het een buks waarmee ze in dit koude Nederland op vogels schieten. Het geweer geeft haar een gevoel van macht. Het houdt de kwade geesten buiten. Ze woont hier nu al weer 20 jaar en al die jaren heeft ze het geweer in haar buurt gehad. ’s Nachts ligt het onder haar bed en overdag staat het in de gangkast,naast de stofzuiger. Nu ligt het op haar schoot. Haar kinderen hebben het altijd begrepen. Ze waren nog maar klein toen ze hun thuisland ontvluchtten maar de angst zit er diep in. Nu zijn het echte Nederlanders. Heel langzaam heeft zij ook het vertrouwen in dit nieuwe land gekregen. Ze doen wat ze zeggen ook al duurt het een tijd voor alle bureaucratie doorlopen is. Ze heeft een huis gekregen, ze heeft leuk werk als kokkin in een huis van de jeugdzorg. Ze heeft zelfs een eigen bankrekening. Op het werk heeft ze een aardige man leren kennen waarmee zo heel voorzichtig af en toe uit gaat. Hij luistert naar haar en het lijkt soms wel alsof hij haar als zijn gelijke ziet. Iets wat hier normaal schijnt maar zij helemaal niet gewend is. Ze streelt het hout van het geweer, het voelt zo vertrouwd als de handjes van haar kinderen. Ze moet een besluit nemen. Haar kleinzoon komt het weekend weer logeren en wordt steeds ondernemender. Ook al mist ze de warmte van haar thuisland, Nederland is nu haar land. Ze is al lang niet bang meer en vaak ook vergeet ze het geweer mee naar bed te nemen om het dan glimlachend in de gangkast te ontdekken.De macht die het haar gaf heeft ze inmiddels in zichzelf gevonden. Ze moet er toch niet aan denken dat het geweer onder haar bed ligt als Jan, haar nieuwe vriend een keer zou blijven slapen. Het voelt goed en dapper tegelijk om er nu afstand van te doen. Kordaat staat ze op zichzelf manend: 'Berg nu je geweer op.'