Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijfopdracht #3 Geweer

Ze ligt op haar buik op de grond, in een ongemakkelijke houding. Ze moet er ondanks de situatie om glimlachen. Kan je überhaupt wel lekker liggen op de vloer van de plaatselijke juwelierszaak? Net zat ze nog met één van de winkeldames, Annelies – dat staat op haar badge – aan een tafeltje te bespreken hoe de trouwringen van haar vader en moeder tot moderne oorbellen omgesmeed kunnen worden. Een maand geleden is het alweer. Haar moeder klaagde al langer over hoofdpijn; zij deed het steeds af als “daar heeft iedereen weleens last van”. Veel te druk met haar werk en vooral met Joris, haar zoon, die veel last van de scheiding had. Slechte schoolprestaties, spijbelen en verkeerde vrienden. Totdat mama verlammingsverschijnselen kreeg. Tussen het doodvonnis en de daadwerkelijke voltrekking daarvan zaten exact zes helse weken. Ze ziet hoe haar tranen een donkere plek maken op de vloerbedekking. Ze hoort gesmoord gesnik. Voorzichtig tilt ze haar hoofd op. Een ouder echtpaar zit op hun knieën voor twee stoelen, als vrome katholieken. “Hou op met dat gejank, ouwe”, schreeuwt de jongen, zijn stem verwrongen door een helm, een geweer zwaait hij van links naar rechts en terug. “Waar is verdomme dat goud?”. Hij geeft de bedrijfsleider, die voor de balie met de alarmknop ligt, een trap tegen zijn ribben. Hij wil opstaan, maar krijgt een klap met het vuurwapen. Annelies gilt. “Liggen blijven, eikel, anders maak ik je kapot”. De overvaller rent zenuwachtig heen en weer, slaat vitrines kapot en gooit alles wat hij kan vinden in een Jumbotas. Buiten staat zijn maat in het kwaad naast een zwarte scooter op wacht. Horloges vallen op de grond. De jongen bukt, waardoor zijn helm verschuift . Blond krullend haar piept eronder uit. Even ziet ze een vlassig behaarde kaak en een smalle witte hals. Een zwarte jas met capuchon inclusief veel te grote bontrand en een glimmend-zwarte joggingbroek. Zwarte Nike Air Max’s aan zijn voeten. Die motoriek. Het kan niet waar zijn, denkt ze. Langzaam komt ze overeind. “Joris, laat je geweer vallen”.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Catoschrijft, mooi plot! Terzijde, paar taal zeurtjes: “Waar is verdomme dat goud?”. die punt hoort daar niet. “Hou op met dat gejank, ouwe”, de komma voor de aanhalingstekens. en zo nog een paar.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Fantastisch verhaal! Spannende opbouw waarin je goed werkt naar het plot. De redenen van zijn gedrag is duidelijk door eerdere situatie schets. [Veel te druk met haar werk en vooral met Joris, haar zoon, die veel last van de scheiding had], haar zoon zou ik vervangen door mijn broer, dat klopt vanuit het geschreven perspectief beter volgens mij. [Buiten staat zijn maat in het kwaad naast een zwarte scooter op wacht.] Het rijmt leuk maar in het kwaad kan ik niet plaatsen? [Tussen het doodvonnis en de daadwerkelijke voltrekking daarvan zaten exact zes helse weken] mooie zin die alles zegt! Knap gedaan!

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Jan, bedankt voor je compliment én de taalzeurtjes, hoor! Ben ik heel blij mee. Bij bepaalde door jou aangehaalde zaken was ik al aan het twijfelen. @Schrijven maar en PetraO, inderdaad, het zal je maar gebeuren, zo'n verrassing. @Marietje, dank voor je uitgebreide toelichting. Ik begrijp niet zo goed wat je bedoelt met haar zoon vervangen door haar broer. Zij is toch de moeder van Joris en ik schrijf vanuit haar. Voor wat betreft zijn maat in het kwaad: hij is samen met een vriend (maat) aan het overvallen (kwaad) - een soort vernederlandsing (?? is dit een woord??) van 'partner in crime', zullen we maar zeggen. Bedankt voor alle fijne commentaren en complimenten!!

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
[ Haar moeder klaagde al langer over hoofdpijn; zij deed het steeds af als “daar heeft iedereen weleens last van”. Veel te druk met haar werk en vooral met Joris, haar zoon, die veel last van de scheiding had. Slechte schoolprestaties, spijbelen en verkeerde vrienden.] Haar moeder klaagt over hoofdpijn en daarna staat er haar werk etc dus ik ging uit dat haar moeder dacht dat haar werk, scheiding etc. het was, die de hoofdpijn veroorzaakte. Mij was niet duidelijk dat de tweede zin op de HP sloeg. Vandaar dat ik dacht dat Joris de broer van de HP was. Doordat de HP de trouwringen van pa en ma liet omsmelten tot oorringen dacht ik dat de ouders gescheiden waren waar Joris weer onder leed. Partner in crime- maat in kwaad snap ik nu! :)

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Om de eerste alinea moest ik lachen. Te vroeg gelachen. Afgezien van de ziekte, hebt je een situatie geschetst die regelmatig voorkomt. Onregelmatigheden zijn al genoemd. De zoon was voor mij wel duidelijk.

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank Riny en Tja, inderdaad te vroeg gelachen ;). Helaas komt het vaker voor, gelukkig heb ik zelf nog nooit zoiets meegemaakt.