Opdracht #2 - Gevonden voorwerpen

'Verdorie, Max. Let toch eens op je spullen.' Dikke tranen biggelen over zijn wangen, maar die hebben steeds minder effect. Een paar keer per dag is hij iets kwijt. 'Denk even goed na,' verzucht ik. Ik veeg de tranen van zijn wangen, maar hij jammert zachtjes door. 'Wanneer weet je nog zeker dat je Arie Agent had?' Hij snottert 'weet ik niet'. Moedeloos begin ik de kamer rond te kijken naar het stomme politiemannetje in het autootje dat altijd een hoop kabaal maakt, behalve natuurlijk als je het zoekt. 'Hoe vaak heb ik nou al gezegd dat je zuiniger op je spullen moet zijn,' mopper ik. 'Net was je die knuffelaap kwijt, gisteren nog je hele loopfietsje! Kan Arie Agent ook bij de buren in de tuin staan?' Hij schudt zijn hoofd en mompelt: 'ik ben wel in de tuin geweest.' 'Max,' zegt ik ineens verschrikt, 'waar is Vlekkie?' Ik kijk van de lege hamsterkooi naar mijn zoontje. 'Weet ik niet.' 'Max!' Ik storm de tuin in. Daar zie ik meteen een hoop omgewoelde aarde in het hoekje bij de schutting. Max is achter me aan gelopen, maar weet niet meer wat hij begraven heeft. Ik steek een schepje in de grond. Ik hoop maar dat ik Arie Agent met zijn autootje vind. Al gauw voel ik iets. Ik gooi het schepje opzij en graaf het met mijn handen uit. Het voelt zacht. Het is bruin. Een vacht. 'Max...' stamel ik. 'Kijk, mamma! Ik heb Vlekkie gevonden!' roept Max vanuit de huiskamer. 'Wat?' Ik kijk terug naar mijn gegraven kuil en zie de knuffelaap. Max komt met een trots gezicht en Vlekkie in zijn armen naar buiten. 'Hij was ontsnapt, maar ik heb hem weer gevonden.' 'Heel goed, lieverd,' zeg ik opgelucht, terwijl ik de aarde van de knuffel sla. 'Hier, neem jij de aap en dan zet ik Vlekkie terug in zijn hok, oké? Zullen we afspreken dat je geen dingen meer begraaft? Weet je al of je Arie Agent ook begraven hebt?' 'Nee, mamma, ik zie hem al. Daar vlak voor... kijk uit!'