Wekelijkse schrijfopdracht #2

‘Dag buurman, wat ben je toch allemaal aan het doen?’ ‘Ik zat te denken, Piet.’ ‘Denken?’ ‘Ja over wat m’n Jantje zei. Hij vertelde over al die laagjes in de grond, van die evolutietheorie.’ ‘Buurman, je weet wat de dominee daarover gezegd heeft. Dat is voor de heiden, niet voor ons.’ ‘Maar Piet, als ik in de grond graaf, zie ik al die laagjes toch echt.’ ‘Hoever wil je graven, buurman?’ vraagt Piet die nu ook in het meterdiepe gat springt. ‘Geen idee,’ zegt buurman. Dan horen ze een doffe bonk. De spatel treft iets hards. Even kijken beide mannen elkaar aan, gaan door de knieën en halen met hun handen het zand weg. ‘Dat is gek, het is een luik en dat in mijn tuin,’ zegt buurman. Ze maken het luik open en zien een lange trap. Piet geeft buurman een pepermuntje en samen gaan de mannen onderweg naar beneden. Als ze een uurtje gelopen hebben, komen ze bij een dikke deur. Hij is van goud. Buurman drukt op de bel en de deur glijdt langzaam open. ‘Kom binnen,’ zegt een stem. Buurman en Piet gaan aarzelend naar binnen. ‘Wie voor de Duivel ben jij?’ vraagt buurman. ‘Het is hier zo heet, buurman, ik denk dat we in de Hel zijn aanbeland,’ fluistert Piet. ‘Nee sukkels dat is de magma. Jullie lopen al een uur naar het binnenste van de aarde. Je weet toch dat het dan heter wordt.’ ‘En wie ben jij dan?’ ‘Repelsteeltje.’ ‘Kolere,’ zegt de slager. Iedereen kijkt naar de slager. ‘Wat doe jij hier, slager?’ vraagt buurman. ‘Ik kwam je konijnen ehh bekijken en toen zag ik het gat,’ zegt de slager en kijkt naar het bord eten van Repelsteeltje. ‘Wat eet je voor vlees, dat ken ik niet.’ ‘Ik eet jullie doden op.’ ‘Dat is mijn Marie,’ zegt de slager met een snik in zijn stem. ‘Ze was een lekker wijf.’ Repelsteeltje knikt. De slager pakt zijn hakmes en plant dat in het hoofd van Repelsteeltje. Gezamenlijk gaan ze naar boven, gooien het gat dicht en gaan nooit meer naar de kerk.