Wekelijkse schrijfopdracht #2 - Lentevondst

Wat een fantasie. Hoe kom je erop? spannend idee! Wat me bij dit verhaaltje opviel waren de bijvoeglijke naamwoorden. Haal ze eens allemaal weg en plaats er dan een paar terug: alleen die, die voor het verhaal noodzakelijk zijn. Het idee en de opbouw vind ik erg goed gevonden. tot de volgende!

Dankjewel Nienkea! Ik vond deze opdracht erg moeilijk, ik had geen idee wat ik ermee aan moest. Gisteravond liet een vriendin van mij een foto zien van een 12 weken oude baby, in de baarmoeder, waarop nog abortus geleegd mag worden. Zo ontstond het idee voor dit verhaal. Ik denk dat je gelijk hebt wat de bijvoeglijk naamwoorden betreft. Ik gebruik er meestal teveel haha ;) ik zal er im het vervolg erop letten!

Origineel gevonden! :thumbsup: Mooi en rustig beschreven. De meningen zijn verdeeld over de bijvoeglijke naamwoorden: Ik vind ze een verhaal verduidelijken. Natuurlijk nooit teveel gebruiken! Ze kunnen een eigenschap van een zelfstandig naamwoord benadrukken. Hiermee legt de schrijver juist dat accent op het zelfstandig naamwoord dat belangrijk is voor het verhaal. In jouw verhaal is bijv. een knerpend kiezelpad te logisch, misschien zelfs dubbelop. ( zoals klein teddybeertje) Maar als jij het belangrijk voor het verhaal vindt en het beeld compleet wil maken voor de lezer (= dat het lopen over het kiezelpad een bepaald geluid met zich meebrengt), dan kan jij het ook omschrijven ipv benoemen. Bijv. -De kiezels heten mij knerpend welkom als ik het tuinpad oploop terwijl ik de kruiwagen voor mij uit duw.- Maar dit beschrijven kost vaak meer woorden en er is een gesteld limiet bij deze opdrachten dus ik begrijp jouw keuze. De hoeveelheid bijv. naamwoorden vond ik niet storend. Als tip: aan het einde een parallel trekken met de dichtvallende/ gesloten gordijnen en het geheim verborgen houden? Erg leuk dat jij zo actief en enthousiast meedoet! Ik ben nieuwsgierig naar jouw volgende bijdrage. :)

Mooi verhaal, veel onuitgesproken drama. Goed geschreven ook.

Bedankt Marietje! Ik snap alleen niet zo goed wat je met je tip bedoelde. Voor mijn gevoel heb ik de gordijnen weer terug laten komen, maar nu krijgt hij er een ander gevoel bij door de brief die hij gevonden heeft.

Mooi, verborgen tragiek dat na al die jaren toch weer bovenkomt. Hier en daar een woord tekort ('De aarde probeert met haar stralen de aarde te verwarmen.') of te veel ('mijn vingers veeg ik weer aan mijn broek af': dit lijkt me de eerste keer dat de man zijn vingers afveegt, dan lijkt me die 'weer' niet echt nodig. Het kan wel, maar ik vind het onnodig)

Bedankt Zieveraar, Ik had de weer daar geplaatst omdat hij eerder al over het kistje veegde, maar ik zie je punt wat je duidelijk probeert te maken. Bedankt voor je reactie!

Een triest gegeven, het verlies van een kind blijft een vrouw altijd met zich meedragen, ook al is het verstopt, zoals jij mooi beschreef. Dank je Anne voor je verhaal!

Bedankt Marietje! Ik snap alleen niet zo goed wat je met je tip bedoelde. Voor mijn gevoel heb ik de gordijnen weer terug laten komen, maar nu krijgt hij er een ander gevoel bij door de brief die hij gevonden heeft.

Dat klopt maar jij laat het geheim achter de deuren schuilen. Terwijl dat geheim ook achter die gordijnen kan liggen. Het extra benoemen van de deuren maakte voor mij het verhaal minder rond. Voegt niets meer toe. Begrijp jij wat ik bedoel? Misschien ben ik te perfectionistisch. ;) Het is slechts een tip! Jij bepaalt zelf of jij er iets mee doet! Jouw verhaal is goed. :thumbsup:

Anne, fantasievol geschreven, leuk dat je op het idee kwam door een foto! Bij jouw schrijven vallen me een paar dingetjes op. Om zintuiglijk te schrijven hoef je helemaal niet telkens erbij te schrijven: ik voel, ik hoor ik zie, ik merk, ik kijk enz. - ik zie hoe de gordijnen zachtjes bewegen - b.v. aan de voorkant van het huis bewegen de gordijnen zachtjes en ik herken enz. - ik merk dat de grond nog wat hard is - de grond is hard van de afgelopen nachtvorst enz. - dan hoor ik - b.v. met een doffe tik stuit de schep op iets hards, een klein houten kistje komt tevoorschijn Mag ik je uitdagen dit bij te schaven? Ik ben benieuwd!

Hier heb ik ook iets aan Ailcia, want ik maak dezelfde fout :-).

Alicia, ik zal proberen hem zo snel mogelijk voor je te herschrijven. Bedankt voor je reactie!

Met mijn kruiwagen in mijn handen loop ik het knerpende kiezelpad op. Nu de lente weer is aangebroken is het weer tijd geworden om voor mevrouw Heijmans te werken. Ze zal blij zijn als ze weer kan genieten van de heerlijk ruikende bloemen in de prachtigste kleuren. De vogeltjes fluiten luid, opzoek naar hun ideale partner. De zon probeert met haar stralen de aarde verwarmen, het is een dappere poging maar het wolkendek is nu nog te dik. De gordijnen bewegen zachtjes en vaag herken ik mevrouw Heijmans in de vage schim achter het raam. Ik zwaai, en ze zwaait zwakjes terug. Ik parkeer mijn kruiwagen bij het eerste stukje aarde en begin de grond om te spitten. De grond is nog wat hard van de afgelopen nachtvorst en de eerste zweetdruppeltjes beginnen zich op mijn voorhoofd te vormen. Met een doffe tik stoot mijn schop tegen iets hards aan. Als ik kijk neem ik een klein, houten kistje waar. Voorzichtig til ik het eruit. Zittend op het gras, wat nog nat is van de dauw, veeg ik het kistje schoon. Het is klein en beveiligd met een klein slotje. Ik zet er wat kracht op en het springt als vanzelf open. Nieuwsgierig maak ik het open. De inhoud verbaast me: een teddybeertje, een fopspeen en een vergeelde brief. Ik pak de brief op en vouw hem voorzichtig open. Lieve Suus, Ik wil dat je weet dat het niet mijn plan was. Je was wel gewenst, wel door mij. Mijn vader, jouw opa, wilde het echter niet. Je zou zijn reputatie schaden, wat ik absoluut niet kan en zal begrijpen. Jij was het kleine wondertje wat in mij groeide, ondanks alle ellendigheid. Toch mocht je niet bestaan. Het spijt me dat ik niet hard genoeg gevochten heb. Ik houd van je. Liefs, je mama Ontroerd laat ik de brief zakken. Mijn blik valt weer op de dansende gordijnen. Een vaag gevoel maakt zich van mij meester. Wie weet wat deze gordijnen van dit prachtige landgoed verborgen houden.

:thumbsup: Een verbeterde herschrijf! Jij hebt mijn tip begrepen en eindigt nu sterk met een vraag waardoor de lezer nieuwsgierig wordt. Krijgt het verhaal nog een vervolg?

Nee het verhaal krijgt geen vervolg. Dit was gewoon eenmalig en ik moet me concentreren op een ander verhaal waar ik bezig mee ben

Anne Borneman, mooi verhaal. (toch zeurtjes: 'Met mijn kruiwagen in mijn handen loop ik het knerpende kiezelpad op.' in mijn handen suggereert dat de ik de kruiwagen draagt. suggestie: ik de duw de kruiwagen over het knerpende kiezelpad. Schrap in de laatste alinea 'ontroerd' - de scene vertelt het)