Lentevondst 2: Onaangename verassing

Wat begraven die moordenaars tegenwoordig toch slordig. Leuk contrast, die vrolijke vrouw, de vondst en die griezel achter haar.

Ja, hahaha, niet diep genoeg lol :-)

Verrassende ontknoping! Jij nam me helemaal mee in de vrolijke sfeer van de tuinierster! Beeldend beschreven het kijkje in de tuin! [Plots zie ik iets roos] moet dit niet zijn rozes? Zo wordt de tuin wel vol!! :)

Ja, het zal rozes zijn Marietjes. Ik wist niet goed hoe ze de tint van de huid beschrijven :-). Klein foutje dus. Merci voor de tip. Nu weet ik dat ineens voor in het vervolg. Ik was nog aan't twijfelen hoe ze de kleur beschrijven :-). Het kon eigenlijk ook lijkbleek zijn of wit...

christine1, prachtig vind ik die omslag in sfeer van onschuldig naar bloedstollend. Mooi en origineel bedacht. Die wending op het laatst komt echt als een schok.Je weet ook uitstekend iets walgelijks te omschrijven zoals: onderscheid ik rimpeltjes in het aangevreten roze spul. Mag ik je uitdagen om het verhaaltje te herschrijven waarbij je iets minder schrijft: duw ik, zie ik, loop ik, schuif ik, bekijk ik, schep ik enz. Er staat nog vaak 'ik' in. Probeer dit eens op creatieve wijze aan te passen.

Hoi Christine, ik heb je verhaaltje gevonden. Misschien moeten uniforme titels maken, dan is het gemakkelijker. Het is een liefelijk verhaaltje. Het is lente en je hp gaat in de tuin werken, dan ineens stuit ze op een lijk, haha. Ik wacht op je herschrijf om het verschil te zien. Wat een uitdaging! succes. Ik vond m nu al leuk, kan alleen maar beter worden.

De verbetering. 15 woorden geschrapt :-). Enthousiast loop ik met het bruine kistje Amaryllis naar de tuin. De geur van de lavendel komt me zo tegemoet. De vogels fluiten en genieten duidelijk van dit lente weertje. Bijen en vlinders fladderen van bloem tot bloem om vervolgens met hun buit naar hun bestemming te vliegen. Er is nog een stukje grond vanachter wat kaal staat. Deze bloemen zullen het zeker wat op fleuren. Ik zet het bakje neer op de grond en loop al zingend naar het tuinhuisje waar ik een schepje uit neem. Al fluitend huppel ik naar het plekje waar ik de bollen wil planten. Het stukje grond van drie meter op twee is geschikt voor twee rijtjes Amaryllis. Het zwarte schepje glijdt gemakkelijk in de zachte grond. Bij de eerste schep komt de geur van de aarde me tegemoet. De zon brandt op mijn huid, heerlijk, die warmte. Al zingend schep ik verder. Iets kleins wits siert plots de bodem. Ik neem nog een schepje aarde en laat de grond op een apart plekje vallen. Mijn vingers halen de aarde uiteen. Het wit dingetje lijkt op een wormpje. Er zitten wel meerdere wormen in de grond, denk ik en schep vrolijk verder. Na nog een schepje krioelt het nog meer van de beestjes. Ben ik in een nest aan het graven? Mijn schepje schuift nog eens in de grond tot het op iets hards stoot. “Wat nu weer?” De punt van het schepje schuift de losse grond in het kuiltje opzij. Nog meer witte wormpjes sieren de aarde. “Jakkes!” Met mijn schepje duw ik de beestjes opzij. Plots zie ik iets rozes. Zorgvuldig dirigeer ik de beestjes een andere kant op. Langzaam aan onderscheid ik rimpeltjes in het aangevreten rozes spul. Behoedzaam leg ik mijn vondst verder bloot en zie plots een nagel. Gal komt omhoog in mijn keel en een gil wil ontsnappen. Maar mijn gil wordt gesmoord. “Dat had je nu echt niet mogen zien Lincy!” Een doffe pijn trekt door mijn schedel terwijl het zwart wordt.

Wat wil je mij als lezer vertellen met: plots zie ik een roos. Dus: waarom die woorden Waarom daar in het verhaal? Waarom plots? Waarom ik ?

Dat ze plots iets rozes ziet, de huidkleur. Ik weet niet goed hoe je het omschrijft. Ik kon de zin misschien ook om gooien maar ik zie niet hoe.Mijn fantasie is goed maar mijn zinsbouw sucks :-). Hoewel dit dus een goede oefening is om er aan te werken. Een tip Alicia om die zin om te gooien, of hoe je het anders zegt?

Oh iets rozes, eerst stond er toch roos? nu snap ik het. tot de volgende!

Ja, er stond eerst iets roos :-). Dat was een foutje dat ik 2 keer gemist heb, ik heb aangepast. Vergeten aan te passen bij de verbetering. Of de huid nog rozes is? Het kan misschien wit zijn, maar dan zit ik 2x met iets wits. Misschien is er een andere omschrijving voor.

Ik denk idd niet dat de huid van een lijk dat al onder de grond ligt nog mooi roze is. De wormen zeggen al genoeg.

Volgens mij kan die zin er gewoon uit. En sluit het mooier aan met de rest.

christine1, het gaat de goede kant op, er zijn nog een paar aandachtspuntjes: - ik loop al zingend, in de volgende zin al fluitend, iets verderop opnieuw: al zingend . Gebruik je creativiteit om dit af te wisselen door het anders te omschrijven of al weg te laten b.v. Fluitend huppel ik naar het plekje enz. -Het is: het witte dingetje - Suggestie: Plots zie ik iets ranzigs roze/ of plots schemert er iets ranzigs roze - in het aangevreten roze spul - in het laatste stukje ook 2x achter elkaar: zie ik plots

Leuk geschreven. Het is inderdaad heel onverwachts dat ze zo iets smerigs en engs opgraaft. En ja wie verwacht dat nu in zijn of haar achtertuin. Ik niet en dat maakt het nou net zo leuk.

Ik dacht aan einde, gatver. Het verhaal pakte mijn aandacht, mooie overgang van bloemetjes naar een mysterieus einde.

Dank je Maddbrug. Ik moet het nog eens herschrijven. Een 3de poging wagen om het beter te krijgen. Al doende leert men :-).

Versie 3: Enthousiast loop ik met het bruine kistje Amaryllis naar de tuin. De geur van de lavendel komt me zo tegemoet. De vogels fluiten en genieten duidelijk van dit lente weertje. Bijen en vlinders fladderen van bloem tot bloem om vervolgens met hun buit naar hun bestemming te vliegen. Er is nog een stukje grond vanachter wat kaal staat. Deze bloemen zullen het zeker wat op fleuren. Ik zet het bakje neer op de grond en loop zingend naar het tuinhuisje waar ik een schepje uit neem. Opgewekt huppel ik naar het plekje waar ik de bollen wil planten. Het stukje grond van drie meter op twee is geschikt voor twee rijtjes Amaryllis. Het zwarte schepje glijdt gemakkelijk in de zachte grond. Bij de eerste schep komt de geur van de aarde me tegemoet. De zon brandt op mijn huid, heerlijk, die warmte. Vrolijk schep ik verder. Iets kleins wits siert plots de bodem. Ik neem nog een schepje aarde en laat de grond op een apart plekje vallen. Mijn vingers halen de aarde uiteen. Het lijkt op een wormpje. Er zitten wel meerdere wormen in de grond, denk ik en schep uitgelaten verder. Na nog een schepje krioelt het nog meer van de beestjes. Ben ik in een nest aan het graven? Mijn schepje schuift nog eens in de grond tot het op iets hards stoot. “Wat nu weer?” De punt van het schepje schuift de losse grond in het kuiltje opzij. Nog meer witte diertjes sieren de aarde. “Jakkes!” Met mijn schepje duw ik de wormpjes opzij. Plots zie ik iets ranzig roze. Zorgvuldig dirigeer ik de beestjes een andere kant op. Langzaam aan onderscheid ik rimpeltjes in het aangevreten roze spul. Behoedzaam leg ik mijn vondst verder bloot en stoot verbijstert op een nagel. Gal komt omhoog in mijn keel en een gil wil ontsnappen. Maar mijn schreeuw wordt gesmoord. “Dat had je nu echt niet mogen zien Lincy!” Een doffe pijn trekt door mijn schedel terwijl het zwart wordt.

Je bent goed bezig jij! Je zet je tanden erin en wilt beter worden. Schrijven is kilometers maken. Soms word ik daar mismoedig van: dan leer je het ene en blijkt dat je toch nog dingen fout doet. Maar wat jij doet: proberen; ons laten lezen: commentaar omhelzen en herschrijven om het opnieuw te plaatsen: dat is de weg van ontwikkeling. En dan is het resultaat er ook nog eens naar ( of na?) Een nieuw puntje: lees het hardop voor: alle zinnen zijn in het begin van dezelfde lengte, daardoor krijgen ze dezelfde cadans en dat leest na drie zinnen houterig. Tip: wissel de lengte van de zinnen af. Groetjes!

Nog een 4de versie? Ik ga zien wat Alicia nu zegt :-). Straks ken ik het stukje van buiten, dan kun je mij overhoren lol :-). Synoniemenweb is ook een handig ding.

Nee joh, natuurlijk niet! Het is prima zo. Het is een tip voor de volgende keer! Je hoeft voor deze opdracht geen 2e versie te schrijven ahv dingen die wij zeggen. Bij jou had Alicia het je gevraagd omdat ze (denk ik) dacht dat er meer in zat: en ze had gelijk. Als je voor ieder commentaar en nwe versie schrijft, wordt het een dagtaak. Schrijf anders de punten op die je deze week hebt geleerd en kijk of je die in de volgende opdracht kunt verwerken. Dus niet de dingen die anderen zeggen dat anders kan, maar van de dingen die jezelf denkt: dat doe ik de volgende keer anders.

De feedback van anderen lees ik en ik bekijk of het stuk tekst er inderdaad beter van wordt. Dus ik bepaal zelf of ik het toepas ja of nee. Dat heeft ook met mijn eigen schrijfstijl te maken en het stuk tekst. Het allerbelangrijkste vind ik dat het verhaal 'spontaan' blijft en niet uitgekristalliseerd volgens andere hun meningen. Of geschreven naar de hand van anderen. :thumbsup: nienkea's tip is een goede: schrijf de verbeterpunten op en check ze, nadat je spontaan een verhaal hebt geschreven. Wat voor de een wel werkt, werkt voor de andere anders! Leerzaam is het zeker! Succes! :)

christine1, zie je dat het steeds beter wordt? Geweldig gedaan, ik merk dat je het nu snapt en toe weet te passen. En die laatste twee regels... zo heerlijk ijzingwekkend.

Dank je Alicia. Met het te herschrijven word het alleen maar beter. Versie 3 is nu een groot verschil van versie 1. Merci voor je tips.