Opdracht #1 - Wat een water

Heerlijk, een zuchtje wind laat mijn oren even wapperen. Mijn poten peddelen stug door, al is het veel te warm voor deze wintervacht. Mijn tong hangt als een droog stuk leer over mijn lippen en het wordt steeds moeilijker de verleiding te weerstaan. Zoveel water overal om me heen. Zo'n dorst. Er is me op het hart gedrukt dat het zoute water de dorst alleen maar veel erger zal maken, dus ik moet me beheersen. Als ik er nou maar gauw ben. Het is zo warm. Het zou trouwens toch een gevaarlijke onderneming zijn om over de rand te leunen en water op te slurpen. Dit wankele bootje vraagt erom dat je keurig netjes in het midden blijft en niet te veel beweegt. De dubbelzijdige peddel ben ik al enkele zeemijlen geleden verloren, dus peddel ik gewoon met vier poten tegelijk. Eindelijk! Ik knipper een paar keer om te controleren of mijn ogen me niet bedriegen, maar nee, ik zie het echt: wuivende palmen! Meteen verdubbel ik mijn peddelsnelheid. Ik ben er bijna! Straks sta ik met mijn poten in het zand, mijn bek in een bak vers water en zo'n bloemenketting om mijn hals. Nog een paar slagen, dan ben ik er. In mijn enthousiasme kieper ik om. Ik slik meteen een lading zout water in. Sputterend en spugend worstel ik mijn poten uit de zuigende bodem. Met een sliert alg over mijn kop strompel ik het strand op.