Zip it! schrijfwedstrijd - winnaar

Spek

Door Heleen Croonen

De kapper pompt de stoel omhoog. Blote beentjes bungelen mee tegen het zitvlak. Op een knie zit een vuile pleister.
‘Vrij bij de oren?’ vraagt de kapper aan zijn moeder, terwijl hij de cape omzwaait.
‘Houd maar gedekt’, antwoordt ze wijs. Het kapsel van haar zoon is een balans tussen een Pietje Bel met flaporen en een vogelnest.
De kapper neemt een pluk haar tussen middel- en wijsvinger. Hij laat de schaar erlangs glijden: ‘En, hoe vind je het op
school?’
‘Leuk’, antwoordt Sander braaf. Hij weet dat er een hand vol spekjes voor hem klaar ligt bij de kassa, als hij de kapperszaak zonder scène weer verlaat.
De schaar gaat vlot over het jongenshoofd heen. Terwijl de kapper via de spiegel naar haar knipoogt vraagt hij: ‘Mag je mama zo ook een spekje?’
De warmte stijgt op uit haar kraag. In de spiegel probeert ze tevergeefs oogcontact te krijgen met haar zoon in de stoel.
‘Nee...’, begint hij al triomfantelijk.
Een kookwekker gaat af. Ze verstijft door de redding van het gerinkel. De kapper dribbelt naar de buurvrouw die hautain de pagina’s van de Nieuwe Revu omslaat. De laagjes gevouwen aluminiumfolie rond haar hoofd deinen zachtjes mee. De kapper plukt de folie van het hoofd, spoelt na en plaatst de bolföhn erover heen. ‘Sander’, sist ze steeds wanneer hij wegkijkt, maar de wastafel en de föhn smoren haar noodroep. De geur van verschroeid haar vult de zaak.
De kapper keert terug naar haar zoon. Hij pakt de kappersborstel erbij en haalt hem over het zachte nekje. Op dat moment daalt de föhn in versnelling en laat een fluitende stilte na. ‘Keurig jongen. Pak zo maar een hand spekjes. Ook voor je mama.’
‘Dat mag niet van papa’, schelt haar zoon. ‘Want mama heeft een veel te dikke kont.’