Na vijf minder prettige ervaringen met poëziebespreekgroepen in de regio (laag nivo, bespreektechnische onbekwaamheid en lonely-hearts-clubfeelings) probeer ik nu zelf een éénmaandelijks samenkomend bespreek/eetgroepje op te zetten. Doelgroep: het bovenste segment van de serieuze amateurdichters (en die ook goed kunnen koken) die géén beginners meer zijn en weten wat bijv. een enjambement of een metafoor i.p.v. 'uh dinges of zo' zijn. Dat "dineren met wijn" heeft een doel: cameraderie laten ontstaan zodat we kritiek durven geven i.p.v. lange tenen te cultiveren onder het vage "respect hebben voor elkaars schrijfsels" . Doel: d.m.v. andermans en -vrouws poëzie kritisch te beoordelen jezelf scherpen v.w.b. je eigen poëzie. Een theoretische discussie over 'poëticaliteit' gaan we niet uit de weg.(geen blauwe knoop, we eten alles en er mag gerookt worden). Ik denk aan maximaal 8 personen, i.v.m. bespreektijd en pannencapaciteit. Schitterende stads- of plattelandstuinen, gekuiste jacuzzi's, huisdieren met de naam Bukovski of Achterberg, de Van Dale op tafel en rijk gevulde wijnkelders zijn welkom. Maar het belangrijkste is: onkonventionaliteit in taaluitingen en milde personen die to-the-point scherp durven zijn. Wie voelt hier al dichtend iets voor?