Als je het alleen schrijft mis je de respons, je kunt elkaar bevragen/interviewen, en met een leeftijdgenoot van hetzelfde geslacht, heb je vaak momenten van "Oh dat herken ik ook in die periode ". Daarnaast wil ik niet in de Ik-vorm gaan schrijven en ook fictief, zodat ik vrij ben om het geheel tot een goedlopend verhaal te kneden. Verder kun je elkaar af en toe stimuleren als je een periode hebt waarin je wat dreigt in te slapen op het gebied van schrijven. dus Marriejeanne: "Waarom zou je een autobiografie in je eentje moeten schrijven ?

Je moet het meer zien als een schrijfcoach, maar dan wederzijds en waarom, gewoon omdat een privé schrijfcoach geld kost en best wel veel als ik het aanbod zie. Een schrijfmaatje kan meerdere rollen innemen, schrijfcoach , interviewer, toehoorder, lezer en het leuke is verder dat de rollen ook omgedraaid kunnen worden . Ben ik zijn coach etc etc. Verder is is het minder formeel . Wissel je wat uit tijdens een "pilsje drinken aan de bar" , ga je samen naar een film die betrekking heeft op een bepaalde periode, of een bepaalde problematiek waarmee je allebei te maken hebt gehad. Je kunt samen naar de cursus "SCHRIJVEN VAN JE LEVENSVERHAAL `in den Bosch ,dit najaar. Maar ook kun je dan heel duidelijk tot de conclusie komen dat je het toch beter alleen kunt doen, zoals Marriejeanne schreef