Achternamen, hoe bedenk je ze?

Een anagram maken van je eigen naam?

Ik gebruik deze voor mijn namen.

Bedankt!

Telefoonboek, namen die je kent een tikkeltje veranderen - of die link gebruiken ;)

Ik gebruik deze voor mijn namen.

Geweldig! :D

Veel achternamen zijn oorspronkelijk woorden die werden gebruikt om verschillende personen met dezelfde namen te onderscheiden. Veel achternamen zijn gebaseerd op beroepen of de naam van de vader van die persoon. Bijvoorbeeld: in één dorp bestaan twee mannen die Jan heten, de ene werkt als molenaar, de anders als koster. Dan krijg je dus Jan De Meulder en Jan de Koster. Ander voorbeeld: De twee Jannen hebben respectievelijk een vader die ook Jan en Johan heten. In de middeleeuwen werden zo'n mannen dan Jan Janszoon en Jan Johanszoon geheten. Tegenwoordig zijn die namen verbasterd naar Janssens en Johansen. Pas nadat de namen officieel in gebruik kwamen, werden ze doorgegeven van vader op kind, waardoor dus ook Jan Janssens zijn kinders Janssens heetten.

Ik gebruik deze voor mijn namen.

Oeh! Die is handig.

Bedankt iedereen! (Nogmaals)

Eew :P Random names. Ik bedenk eerst het personage en zoek dan pas de passende naam erbij. De naam moet altijd passen bij het personage :) Dus meestal zoek ik een lijst met namen af en selecteer degene die ik leuk vind.

Dat doe ik dus nooit. Ik denk misschien 5 minuten na over een naam, maar dat is het maximum - liever enkele seconden. Ze komen vanzelf. Als ik er langer over na moet denken, erger ik me, dat haalt me helemaal uit het verhaal. Geldt trouwens ook voor voornamen. Het is net wat voor je werkt, natuurlijk. En voor een fantasy-verhaal kan ik me lekker uitleven, voor andere verhalen - ach, er zijn zóveel namen overal om je heen. Waarom zou je daar geen gebruik van maken?

Ik gebruik deze voor mijn namen.

Mijn naam is in vervolg: Alexander Frans Abrams

Dat doe ik dus nooit. Ik denk misschien 5 minuten na over een naam, maar dat is het maximum - liever enkele seconden. Ze komen vanzelf. Als ik er langer over na moet denken, erger ik me, dat haalt me helemaal uit het verhaal. Geldt trouwens ook voor voornamen. Het is net wat voor je werkt, natuurlijk. En voor een fantasy-verhaal kan ik me lekker uitleven, voor andere verhalen - ach, er zijn zóveel namen overal om je heen. Waarom zou je daar geen gebruik van maken?

Ik heb de naam Ginny opgeslagen in Excel. Karakterbeschrijving erbij en een keer gebruik ik die naam in een verhaal.

Ik gebruik deze voor mijn namen.

Mijn naam is in vervolg: Alexander Frans Abrams

Prachtig. Past volgens mij precies :P

Ik vind dat een naam echt iets moet zeggen over het personage. Ik let dus op de cultuur waaruit een personage afkomstig is en welke achternaam daarbij typisch is. In de adellijke stand komen andere namen voor dan bij boeren, burgers en buitenlui. Namen kunnen modegevoelig zijn (er zijn volksstammen geweest die "von" voor hun achternaam zetten om intelligenter te lijken), ook de schrijfwijze kan verschillen. Ook maakt het erg uit uit welke streek iemand komt. Daar heb ik in het Nederlands wat meer feeling voor, maar de familienamenbank van het Meertensinstituut heeft daarvoor overzichtelijke kaartjes voor wie minder feeling heeft. Voor Duitsland heb ik ook zo'n website kunnen vinden. Misschien hebben andere landen ook zo iets. Hier speelt de wetgeving rond (familie)namen ook een rol. Zo waren bepaalde namen voorbehouden aan Joodse burgers, zodat ze herkenbaar waren (bekijk de aflevering van Verborgen verleden met Leon de Winter voor meer informatie). Ten slotte wil ik dat de naam iets over het karakter of de rol van het personage zegt: nomen est omen.

Ik vind dat een naam echt iets moet zeggen over het personage. Ik let dus op de cultuur waaruit een personage afkomstig is en welke achternaam daarbij typisch is. In de adellijke stand komen andere namen voor dan bij boeren, burgers en buitenlui. Namen kunnen modegevoelig zijn (er zijn volksstammen geweest die "von" voor hun achternaam zetten om intelligenter te lijken), ook de schrijfwijze kan verschillen. Ook maakt het erg uit uit welke streek iemand komt. Daar heb ik in het Nederlands wat meer feeling voor, maar de familienamenbank van het Meertensinstituut heeft daarvoor overzichtelijke kaartjes voor wie minder feeling heeft. Voor Duitsland heb ik ook zo'n website kunnen vinden. Misschien hebben andere landen ook zo iets. Hier speelt de wetgeving rond (familie)namen ook een rol. Zo waren bepaalde namen voorbehouden aan Joodse burgers, zodat ze herkenbaar waren (bekijk de aflevering van Verborgen verleden met Leon de Winter voor meer informatie). Ten slotte wil ik dat de naam iets over het karakter of de rol van het personage zegt: nomen est omen.

Een loffelijk streven. En tegelijk een vorm van vooringenomenheid. Alsof een naam echt iets kan zeggen over het karakter. Lijkt mij eerder een gevoelskwestie. De naam is een voorteken. Ik denk van niet. Te oude wijsheid van de Romeinen.

Alsof een naam echt iets kan zeggen over het karakter. Lijkt mij eerder een gevoelskwestie.

Je hebt twee maal gelijk. Vroeger maakte ik er een spelletje van om te gissen naar namen, voortgaand op de manier van kleding, houding, gedrag, haarsnit,... Om daarna te gaan vragen 'Hoe heet jij?' en ik had het verrassend vaak juist. Dus nu kleeft voor mij aan een bepaald 'type' een welbepaalde naam (voornaam). Ik denk ook dat je je gedraagt naar de naam die je krijgt. In een boek kan het mij behoorlijk in de weg zitten wanneer een personage rondloopt met een naam die gevoelsmatig niet past bij het beschreven gedrag.

Als een naam geen betekenis hoeft te hebben in het verhaal, kijk ik wel eens in de colofon van een willekeurig tijdschrift of zo. Als het om buitenlanders gaat, ga ik soms naar wikipedia en leen dan de naam van een atleet of politieker of zo (niet iemand heel bekend). Ik gebruik ook wel eens (verbasterde) namen van vrienden, als een soort van inside joke.

Ik geef mijn personages enkel een voornaam maar ik zou zeggen: zelf bedenken of op onderzoek uitgaan ...

Ik denk dat ik off-topic was. De vraag is duidelijk. Mijn antwoord was dat niet. [zoals zo vaak] Nog een keer voor Jenyfer. Als ik even een keer geen achternaam kan verzinnen ga ik op Google zoeken. Als het bv een Nederlandse achternaam moet zijn zoek ik op; Nederlandse schakers. Dat kan ook zijn; Nederlandse schrijvers, Nederlandse dichters, Nederlandse schilders heden etc. Wikipedia heeft op deze manier duizenden voornamen en achternamen voor je op een rij.

Alsof een naam echt iets kan zeggen over het karakter. Lijkt mij eerder een gevoelskwestie.

Je hebt twee maal gelijk.

Nee, we hebben het hier over literatuur en achternamen. Als je symboliek in je verhalen gebruikt, zal een achternaam zelden toevallig zijn. Je kiest dan een (achter)naam omdat die naam iets over het karakter van het personage vertelt aan de lezer - geen woord teveel dus gebruik je ook een naam om informatie over te brengen. In het echte leven zal dat zelden zo zijn, maar in het echte leven heb je ook geen plot, thema's, symboliek of diepere lagen zoals verhalen die kunnen hebben.

Alsof een naam echt iets kan zeggen over het karakter. Lijkt mij eerder een gevoelskwestie.

Je hebt twee maal gelijk.

Nee, we hebben het hier over literatuur en achternamen. Als je symboliek in je verhalen gebruikt, zal een achternaam zelden toevallig zijn. Je kiest dan een (achter)naam omdat die naam iets over het karakter van het personage vertelt aan de lezer - geen woord teveel dus gebruik je ook een naam om informatie over te brengen. In het echte leven zal dat zelden zo zijn, maar in het echte leven heb je ook geen plot, thema's, symboliek of diepere lagen zoals verhalen die kunnen hebben.

Oneens. Ik zat te wachten op je reactie. Waarom? Omdat ik jouw meestal goed onderbouwde mening prima kan verdragen. Nu begrijp ik je [nog] niet. Een naam zegt niets over het karakter. Misschien iets over de hooggespannen verwachtingen van ouders die hun zoon Epke gaan noemen en hun dochter Amalia. Als je een naam koppelt aan symboliek blijf je hangen in een mening van een ander. Jan de Slager is timmerman van beroep. Piet Nuchter is dronken. Els Naaktgeboren heeft een wollen muts op. Bep de Rijke is arm. Ik kies mijn voornamen uit de Bijbel. Maar vroom, lief en eerlijk zijn ze zelden.

Je gaat eraan voorbij dat de literaire werkelijkheid anders in elkaar zit. Je voorbeelden zouden als ironie opgevat kunnen worden, wat natuurlijk prima is als het een ironisch verhaal is. Ook voor een (auto)biografisch verhaal is het in orde. Toch, als je de lezer tussen de regels door meer wilt vertellen, kan voor een goed verstaander een goed gekozen achternaam boekdelen spreken. Een bekend voorbeeld van "achternamen die iets zeggen" is de Camera obscura van Hildebrandt.

(...) maar in het echte leven heb je ook geen plot, thema's, symboliek of diepere lagen zoals verhalen die kunnen hebben.

Waar haal jij je inspiratie vandaan? Uit het 'echte' leven toch? De schrijver beperkt zich in zijn werk tot één of enkelen (plot, thema, symboliek of diepere laag), omdat die uit het 'echte' leven vaak ongeloofwaardig (veel) zijn.

Ik wil net beginnen aan mijn nieuwe boek, maar elke keer kom ik vast te zitten als ik een achternaam moet bedenken. Hoe bedenk je zoiets?

Als je 'iedere keer vast komt te zitten op een achternaam' is die blijkbaar van belang in jouw verhaal. Welke nationaliteit heeft jouw persoon? Kijk bijvoorbeeld hier: http://familypedia.wikia.com/wiki/List_of_most_co…

Voor namen (in Nederland) zou deze link interessant/ inspirerend kunnen zijn: http://www.meertens.knaw.nl/nfb/

Oplettendheid is geboden bij het gebruik van bestaande voor- als achternamen. Al was het maar om dit (http://binnenland.nieuws.nl/702500) te voorkomen.

Fae, het verschil is wel dat het daar ten eerste gaat om de auteur van het boek en ten tweede dat het autobiografisch was. Een heel verschil lijkt me met een naam van een personage in een fictiewerk.

(...) maar in het echte leven heb je ook geen plot, thema's, symboliek of diepere lagen zoals verhalen die kunnen hebben.

Waar haal jij je inspiratie vandaan? Uit het 'echte' leven toch? De schrijver beperkt zich in zijn werk tot één of enkelen (plot, thema, symboliek of diepere laag), omdat die uit het 'echte' leven vaak ongeloofwaardig (veel) zijn.

Nee, de schrijver beperkt zich om wat hij te zeggen heeft helder te krijgen en te ontdoen van allerlei "ruis". Daar hoort ook "ruis" bij van verkeerd gekozen (achter)namen die niet in het verhaal (cultuur, tijd, streek) passen of er niets aan toevoegen (symboliek). Een van de mooiste voorbeelden van een naam die het verhaal draagt, vind ik Mans Pander, uit het verhaal Mechanica van Thomas Rosenboom. Die naam is de kortste samenvatting van het verhaal.

Vroeger maakte ik er een spelletje van om te gissen naar namen, voortgaand op de manier van kleding, houding, gedrag, haarsnit,... Om daarna te gaan vragen 'Hoe heet jij?' en ik had het verrassend vaak juist. Dus nu kleeft voor mij aan een bepaald 'type' een welbepaalde naam (voornaam).

Op de middelbare school had ik een lerares die net zoiets had als jij. Wanneer het schooljaar begon, en ze had de lijst met namen van nieuwe leerlingen voor zich, zocht ze bij de leerlingen de naam die zij vond passen, en ze had dat meestal wel goed :) Scheelt dan wel weer dat ze al weet uit welke namen ze kon kiezen. Dat van jou vind ik wel bijzonder.

De eerste die mijn naam raadt moet ik nog tegenkomen ;) Dat is het leuke met originele namen. :ninja:

Een van de mooiste voorbeelden van een naam die het verhaal draagt, vind ik Mans Pander, uit het verhaal Mechanica van Thomas Rosenboom. Die naam is de kortste samenvatting van het verhaal.

Ik ken het boek niet, maar het lijkt me dat je daar heel erg mee op moet passen. Als me elke bladzijde de samenvatting van het verhaal voorgehouden wordt, dan word ik daar wel moe van. Maar ik ken ook goede voorbeelden, in Bonita Avenue herkende ik vrij snel Joni als een naam met een betekenis, en dat was een mooie aankondiging voor wat komen ging omdat het meer vragen opriep dan beantwoordde. Maar het is te zwart/wit om te denken dat je met een random generator alleen een willekeurige naam krijgt. Druk een keer of tien op de knop en neem de naam die het meest blijft hangen. Al schrijvende ontdek je dan vast waarom je voor die gekozen hebt.