Ik persoonlijk vindt dat je in de eerste persoon meer met de gevoelens en emoties van de personage kunt 'spelen' terwijl in de derde persoon niet Maar in de derde persoon vindt ik het, hoe kan je het zeggen, overzichtelijker (snap je?) Zelf schrijf ik mijn boek in de 3e persoon, ott. Maar wil liever ovt. Omdat het fantasy is. Maar 6000 woorden in 15 pagina's? Ik heb iets meer dan 16000 woorden in 20 pagina's??? (gebruik lettergrootte 10 in word) Ik weet niet of ik kan, vertrek morgenochtend op reis en heb waarschijnlijk mn computer niet bij. :(

Nu heb ik van mijn eerste hoofdstuk twee versies geschreven en ik zou graag willen weten welke beter is. Ik ben dus op zoek naar proeflezers en het enige wat die hoeven te doen is kijken welke vorm prettiger leest.

Mascha, je zoekt dus proeflezers? Wil je dan je topictitel veranderen in iets als Proeflezer gezocht?

Nu krijg ik van alle kanten te horen dat mensen het over het algemeen niet prettig vinden lezen als een verhaal vanuit ik-perspectief is geschreven, of in de tegenwoordige tijd.

En andere schrijftips zweren erbij dat eerste persoon tt de beste manier is om de lezer mee te laten leven. Ik ken lezers die een boek links laten liggen als het niet in de eerste persoon is. Dus schrijf vooral door zoals je bezig bent. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen.

Ja, dat is onderdeel van proeflezen (er valt zo veel onder, en jij mag zelf beslissen waar je de essentie legt).

als mijn boek met een grootte van 12 zou zijn had ik al 40 blz. Maar ik probeer mijn boek zo 'kort' mogelijk te laten lijken, anders verwar ik mezelf. Omdat het zoveel blz zijn. Oke, lastig uit te leggen...

Ik wil het gerust eens lezen, stuur maar een berichtje.

Je zou twee fragmenten kunnen uitkiezen - in de verschillende vorm, eerste persoon enkelvoud, t.t., en derde persoon enkelvoud, v.t. - en ze op Proeflezen laten bekijken / beoordelen. (Proef)lezers hebben geen duizenden woorden nodig om te weten of iets hen aanspreekt of niet. Het voordeel van Proeflezen is dat er meestal meer mensen naar kijken dan een of twee.

Ik ben het trouwens niet helemaal eens met de stelling dat de eerste persoon het meest geschikt is om diepere gevoelens van de hp op de lezer over te brengen, want in dat perspectief loop je (als schrijver) al snel in de valkuil dat je iemands gedachten en gevoelens gaat uitschrijven, terwijl je veel gevoelens niet (als een gedachtengang) bedenkt, maar op heel andere manieren uit en ervaart. Verder ben ik het wel eens met het advies over het proeflezen. Veel succes daarmee.

Ik ben het trouwens niet helemaal eens met de stelling dat de eerste persoon het meest geschikt is om diepere gevoelens van de hp op de lezer over te brengen.

Ik ben het er ook niet mee eens, maar de opvatting hoor ik heel vaak van lezers en schrijvers, zelfs dat het als schrijftip wordt gehanteerd.

Je mag zo'n 500 woorden plaatsen, dus je kunt beide varianten laten zien; 250 voor elk. Zelfde tekst, in andere persoon en tijd geschreven, met daarbij je vraag.

Op #14: Mijn voorkeur heeft de persoonsvorm die bij het verhaal past en waar de schrijver goed mee kan werken. Soms moet een verhaal gewoon in de 3e p. tt, soms in de vt. , soms in het meervoud. Wat wil jij, wat past het best volgens jou, waar kan jij het best mee uit de voeten?

Er is niks mis mee als je een YA schrijft in TT en vanuit de ik-figuur. Als je het maar goed en consequent doet. Dus laat je niet van de wijs brengen door wat 'ze' zeggen. Kies het perspectief en de tijd die bij jouw verhaal passen, daar heb je geen lezer voor nodig.

Het ligt inderdaad helemaal aan het soort verhaal dat je wilt vertellen. Een literaire thriller zou prima in de tt en met ik-perspectief verteld kunnen worden, een fantasyverhaal zou beter tot zijn recht kunnen komen in de vt en personaal perspectief.

Hoi, Ik herken je vraagtekens. Schrijven in de ik-vorm tt, vind ik ook een moeilijke vorm. Volgens mij is het ook een kwestie van smaak of de ik-vorm of hij/zij-vorm prettiger leest. Ik lees liever verhalen in de derde vorm, terwijl ik schrijf in de eerste vorm. De valkuil om gedachtengangen en gevoelens te beschrijven, ken ik ook. Het valt soms op te lossen met een interne monoloog, heb ik begrepen. Je kan er lang op stoeien, doe ik tenminste. Gaandeweg kom je wel waar je wezen wilt. Schrijfze Imena

Hmm... bedankt voor jullie reacties. het zet me aan het denken. Ik besef dat er bij de eerste persoon tt een heleboel extra komt kijken. Bijvoorbeeld: kan de hoofdpersoon dat op zo'n moment eigenlijk wel denken? En klopt dat wel met het perspectief? Voorbeeld: "Onbewust zet ik een stap achteruit", dat is een fout die ik al heb gemaakt en waar ik helemaal niet bij na had gedacht. Ik denk dat die persoonsvorm iets te hoog gegrepen is voor iemand die pas net begint met schrijven. Als beginner is het misschien toch beter om alles om te schrijven naar derde persoon, vt. Ten eerste omdat meer mensen dat prettiger vinden lezen en ten tweede omdat ikzelf dan minder snel de fout in zal gaan. Misschien dat ik het over een paar jaar wel weer een keer opnieuw probeer, wanneer ik wat meer ervaring heb opgedaan ;)

Je lijkt de moeilijkheid te begrijpen, maar eens je weet hoe het kan (moet) loopt het als een trein.

Hieronder een fragment uit een van mijn ik-verhalen in de tegenwoordige tijd. Uiteraard begrijp je niet wat hier gebeurt, daarvoor moet je het voorgaande gelezen hebben, maar daar gaat het nu niet om. De eerste zin kun je op met of zonder ‘denk ik’ opschrijven: Zijn laatste opmerking heeft me gerustgesteld, denk ik op weg naar het kanaal. Of: Ik ben op weg naar het kanaal. Zijn laatste opmerking heeft me gerustgesteld. verder: Wat zal hij raar opkijken als ik in mijn hart laat kijken. Ik hoop dat hij vlug geneest. Zijn centen krijg ik ooit wel, en misschien kan er intussen een bescheiden auto voor me af. Ik vertraag en kijk om me heen. Op het eerste gezicht niemand in de buurt, alleen in de verte een vrachtschip dat van me wegvaart. Het lijkt me een geschikte plek om te doen wat ik beloofd heb. Ik stop, stap uit, en pak het geweer bij zijn loop van de achterbank. Aan de kant van de weg blijf ik staan. Voor me ligt een rotsachtige, glooiende helling die verdwijnt onder het naar schatting tien voet lager gelegen wateroppervlak. Als een hamerslingeraar werp ik het geweer in de richting van het water. Met een klap komt het op een steen terecht, een voet of twee van de waterrand. ‘Dat betekent naar beneden gaan,’ zucht ik, waarop ik voorzichtig de helling afdaal. De laatste zin kan ook met ‘denk ik’: Dat betekent naar beneden gaan, denk ik, waarop ik voorzichtig de helling afdaal. Of ook nog: Ik heb geen andere keuze dan nu naar beneden te gaan. Voorzichtig daal ik de helling af. (Vele) auteurs zijn van mening dat ‘denk ik’ niet kan in een ik-verhaal. Ik ben het daar niet mee eens. Als ik een ik-verhaal schrijf, ben ik, de schrijver dus, ook die ik-persoon (wat niet hoeft en zelfs door sommigen verworpen wordt). Maar kun je nu ‘denk ik’ denken? Niet als je onbewust aan het denken bent, maar dikwijls is ons denken een praten tegen onszelf. Lees wat Vygotsky zegt over ‘hardop denken’ onder het hoofdstuk Gedachten en taal: http://hetnieuweleren.wikispaces.com/Vygotsky zie ook: http://www.nu.nl/wetenschap/2150199/hardop-denken…

Ik wil het wel lezen als je wilt.

Ik wil het wel lezen als je wilt.

Dan moet ik wel jouw e-mailadres. ;)

Op wiens bericht reageerde je eigenlijk, Skydance? ;) En Nouk, bedankt voor dat stukje uit jouw verhaal. Het helpt om iets te lezen vanuit dezelfde persoons- en tijdsvorm. misschien dat ik mijn verhaal toch laat zoals het is, maar dat ik het woordje voor woordje grondig moet herlezen en herschrijven (kost waarschijnlijk toch evenveel moeite en tijd)

Ik heb mijn bericht aangepast, daarom komt de reactie van Skydance wat raar over. :D Waarom zou je je niet wagen aan iets wat kan?

Waarom zou je je niet wagen aan iets wat kan?

Bedoel je daarmee dat ik me moet wagen aan de 1e persoon, tt?

Inderdaad, als je dat van plan was, maar niets moet natuurlijk.

masha, misschien een beetje laat. Maar wil het wel lezen hoor.