Trudelien, ik heb je bericht verplaatst naar oproepen. Een algemeen advies: Er zijn erg veel mensen die hun verhaal willen vertellen. Meestal zijn dat verhalen van mensen die erg veel hebben meegemaakt. Dat het een heel aangrijpend verhaal is wil niet zeggen dat veel mensen het als boek zouden willen kopen. Uitgevers zijn er in ieder geval maar beperkt in geïnteresseerd. Je zoekt dus een schrijver die er veel tijd in moet gaan steken (want een boek schrijven kost heel veel tijd). Maar wat krijgt diegene ervoor terug? Een deel van de opbrengst? En als je geen uitgever kunt vinden? Daarom is het vaak het beste als je het zelf op papier zet. Dat lucht vaak ontzettend op. Als blijkt dat je goed kunt schrijven kun je er zelf mee naar uitgevers, en als blijkt dat je dat (nog) niet kunt dan kun je altijd nog iemand inhuren om je ruwe verhaal te vertalen naar een beter verhaal. Maar bedenk je wel dat bijna niemand honderden uren in het schrijven van je verhaal gaat steken als de kans op succes (publicatie/vergoeding) gering is. Dat klinkt vervelend, maar zo is het meestal wel.

Ik zou persoonlijk alles ook op papier zetten. Ik heb dit ook een tijdje gedaan en eigenlijk zit daar een verwerkingsproces in. Als je na een tijdje je eigen dagboek leest, dan sta je soms versteld van jezelf. Zie het positief en probeer voor jezelf iets op papier te zetten. Merely

Beste Trudelien Vind het wel interessant en had eigenlijk positief willen reageren, maar zoiets kost erg veel tijd altijd... Hoe zie je zo'n proces zelf? Vr. Gr. Katniss

Trudelien, Je zou je kunnen afvragen wat anderen kunnen leren van jouw ervaringen. Als je voor jezelf een lijstje maakt van alles wat je hebt geleerd door wat je hebt meegemaakt, kun je daar wellicht hoofdstukken van maken. Je schrijft vervolgens verhalen die bij die afzonderlijke lessen horen aan de hand van je ervaringen. Op deze manier kun je de vervelende dingen die je hebt meegemaakt een positieve draai geven. Het mooie is dat je er niet alleen anderen mee kunt helpen, ook voor jezelf helpt het om alles op deze manier op een rijtje te zetten. Gooi er een dosis relativerende humor overheen en je krijgt een leesbaar boek. Groetjes, GeeWee

Een beknopte omschrijving van mijn lijdzaam leven, dit wil ik graag op papier, iemand die naar mij luisterd, mijn verhaal wil vastleggen, iemand die (IN)mij geloofd…

Trudelien, kun je ook vertellen waarom je je verhaal op papier wil? Als het eenmaal op papier staat, wat wil je dan? Wil je het uitgeven, of wil je het alleen voor jezelf? Ik denk namelijk niet dat je je er beter door gaat voelen als iemand anders jouw verhaal opschrijft. Als je het dan terugleest, lees je een verhaal waar je jezelf in herkent, maar dat door iemand anders geschreven is. Met omschrijvingen van iemand anders, met niet jouw eigen woorden en daardoor ook niet jouw eigen gevoelens. Persoonlijk heb ik de indruk (ik hoor het graag als dat niet klopt) dat je hoopt dat jouw verhaal op papier een therapeutische werking voor je heeft. Maar in dat geval denk ik dat er niks beter is, dan het zelf op te schrijven. Jouw eigen woorden te gebruiken, je eigen gedachten en gevoelens op papier te zetten zoals jij (en niet iemand anders) ze ervaart. Waarom zou je het niet proberen? Dat je daarnaast iemand zoekt die naar je luistert en die (in) je gelooft, is volkomen te begrijpen, maar dat hoeft geen schrijver te zijn. Sterkte, Dennis

Wat een mooie reactie, Dennis (the Menace) :thumbsup: En inhoudelijk ben ik het ook nog eens volledig met je eens. Pak je pen en ga aan de slag, Trudelien.