[...] mijn allereerste voordracht. [...]

Er zullen mensen zijn die klagen over de koekjes en de koffie, al is het de meest perfecte voordracht ooit. Oefenen - oefenen - oefenen! Kijk niemand [te - lang] aan, je bent immers niet Youp of Theo. Als je langer bent dan 1.61 m; niet te dicht bij de mensen staan. Glaasje water binnen handbereik. En ... veel plezier.

Ik begrijp niet zo goed waar je precies tips voor wilt. De enige vraag die ik lees, is "hoe zorg je voor genoeg mensen". Bedoel je publiek? Je wilt mensen bij je thuis uitnodigen die je niet kent en ze iets voordragen? Uit eigen werk of ga je iets citeren?

Waarom zouden mensen naar jouw huis komen als ze je niet kennen, om daar te luisteren naar jou terwijl je iets voordraagt dat deze mensen niet kennen? Je wilt blijkbaar niet je vrienden vragen, maar onbekenden? Is dat wel een goed idee? Misschien komen daar mensen op af die je liever niet in je huis wilt hebben... Voordat je verder gaat op die weg, kun je je afvragen: zou jij zelf bereid zijn om een paar uur naar een vreemde te luisteren?

Woon je wel eens 'gewone' literaire activiteiten bij? Ik wel en mijn ervaring is dat de animo daarvoor al erg wisselend is. Terwijl ze vaak ergens zijn waar mensen toevallig kunnen komen binnenlopen. De optredende schrijvers nemen ook vaak eigen publiek mee. Meestal treden er verschillende mensen op en die mensen zijn vaak door de organisatie op de een of andere manier geselecteerd. Oftewel: je hebt als publiek veel meer kans om iets te horen wat je bevalt dan in jouw plan. Kun je nagaan hoe moeilijk het voor jou als onbekende schrijver (?) zal zijn om in je eentje publiek te trekken. Als publiek zou ik nooit zomaar naar je huis komen, want ik ken je niet: ik weet niet of je teksten de moeite waard zijn én ik weet niet of je een seriemoordenaar bent. Ik zou trouwens ook nooit zomaar onbekenden uitnodigen bij mij thuis. Ik zou je dan ook willen aanraden om een keer voor te dragen bij een andere gelegenheid (door anderen georganiseerd). Geen vreemden over de vloer, je hoeft je geen zorgen te maken over de organisatie en er zal waarschijnlijk wat meer belangstelling voor zijn (al is het maar van de moeder van die collega-schrijver, de organisatie zelf en de jongen achter de bar): win-win-win!

Wat Elo-schrijft/zegt. Bij een open podium, 'ruil' je luisteren voor beluisterd worden. Je bent in ieder geval elkaars publiek, en er zijn vast meer geïnteresseerden.

Als ik een mij onbekend restaurant binnenstap weet ik ook niet of de kok een seriemoordenaar is. Soms twijfel ik; is mijn vriendin een seriemoordenaar?

Wat een leuk ouderwets idee: voordragen tussen de schuifdeuren! Vroeger gebeurde dat wel op verjaardagen en op andere partijen. Kun je geen buren, kennissen, vrienden, collega's uitnodigen? Het is wel leuk om iets nieuw leven in te blazen, vooral in deze tijd van recessie. Het kweekt in ieder geval saamhorigheidsgevoel. Is er misschien in een naburige stad een schrijverscafé of zijn die verdwenen? Misschien in een ruimte van een buurthuis? Ga eens vragen bij zo'n beheerder, die weet misschien ook wel wat meer, zeker als daar ook schilderijen tentoongesteld worden door de plaatselijke kunstenaars, waarom dan geen ruimte voor literatuur? Succes!