Wordt een voorwoord niet doorgaans geschreven door de schrijver/schrijfster zelf? Ik vind het maar vreemd.

Ik zou juist de informatie die de arts waarschijnlijk in het voorwoord zal geven, gebruiken in het verhaal zelf.

Nee, Earthlady, voorwoorden worden heel vaak geschreven door een ander dan de schrijver. Bij oude boeken vaak als introductie van de klassieke tekst. Maar bij een boek als de Crohnprinses kan dat dus ook de arts zijn die de inleiding (het voorwoord dus, of de proloog) schrijft als introductie van de tekst. Als zo'n arts het goed doet, geeft hij in lekentaal een korte uitleg van de ziekte van Crohn en het verloop ervan, en eventueel wat informatie over het specifieke geval waar het boek over gaat. Of de schrijver van het voorwoord het boek gelezen moet hebben, ligt aan wat je wilt met het voorwoord. Als je graag wilt dat hij in het voorwoord op de tekst ingaat ("bij de gebeurtenissen in hoofdstuk 3 is duidelijk te zien tegen welke obstakels een typische patiënt op kan lopen") moet je het hem laten lezen. Als je een algemene inleiding wilt hebben op de ziekte en je persoonlijke behandeling (let even op het medisch beroepsgeheim) is dat misschien niet nodig, maar dat ligt er natuurlijk ook aan hoe fictief je verhaal is.

Oké, dat wist ik niet. Bedankt voor de uitleg :)

Het lijkt mij dat een voorwoord beter wordt als het aansluit op de hoofdtekst. Of dat het geval is, kan de arts alleen weten wanneer hij die tekst kent. Ik zou het hem laten lezen, dat lijkt me makkelijker schrijven voor hem.

Een voorwoord laten schrijven in je boek is een vertrouwenskwestie. Soms zelfs een eer. In dit geval is uw voormalig arts geen recensent. Dus is het lezen van uw boek geen voorwaarde. Het zou een zeer welkome ondersteuning kunnen zijn en een professionele waardering voor uw persoon. En, u kunt altijd nog beslissen het niet te plaatsen.

Voorwoord geschreven door dokter AB. Dat moet kunnen. Het wordt wel vaker gedaan. Het hoeft niet altijd je eigen voorwoord te zijn.

Ik dacht even aan de titel te zien dat hier reclame werd gemaakt. Nu iets duidelijkere titel gekozen.

Misschien sla ik de plank compleet mis, maar als je het raar vindt om hem het hele boek over de mail te sturen, is het dan niet een idee om in plaats daarvan een synopsis te sturen? Dan weet hij zeker waar hij over kan schrijven in het voorwoord - en hoe dat aansluit op het boek - maar dan krijgt hij toch pas het échte, volledige exemplaar als je hem het boek overhandigt.

Heeft die arts niet gevraagd of hij het manuscript eerst mocht lezen, zodat hij zijn voorwoord erop kon laten aansluiten? Een eerste exemplaar overhandigen impliceert overigens niet dat de ontvanger volkomen blanco tegenover het werk staat, integendeel. In al de gevallen die ik ken, had de ontvanger het boek eerder al ontvangen en gelezen, soms zelfs nog in manuscriptvorm. Vaak willen mensen graag weten waarmee ze vereerd worden. Een eerste exemplaar overhandigen is een vorm van een eervol ritueel - het heeft niet te maken met iets als iemand als eerste het boek laten lezen, net zo min als een eerste steen gelegd wordt door bijvoorbeeld een burgemeester, zonder dat die weet wat voor gebouw er komt te staan.

Het is absoluut niet noodzakelijk dat de arts het boek eerst leest. Hij geeft nl. geen recensie van je boek maar een toelichting op de ziekte van Crohn en wellicht op het pad dat je beliep als zijn patiënt. Ik zou het hem absoluut niet mailen want hij heeft als arts toch geen tijd het te lezen. Veel leuker om een boek in handen te krijgen (lekker voor in de vakantiekoffer).

Hij geeft nl. geen recensie van je boek maar een toelichting op de ziekte van Crohn en wellicht op het pad dat je beliep als zijn patiënt.

Misschien wil de arts wel een andere insteek geven, en inhoudelijk op het boek ingaan? Zoiets kun je beter in overleg doen en er afspraken over maken, dan aannames doen. Assumption is the mother of all f*ck-ups, is het gezegde.

Ik zou het hem absoluut niet mailen want hij heeft als arts toch geen tijd het te lezen.

Laat hem dan ook het voorwoord niet schrijven, heeft ie dan waarschijnlijk ook geen tijd voor. En als hij er nu geen tijd voor heeft, waarom zou hij later dan wel tijd hebben om het eerste exemplaar te lezen? Merkwaardige redenatie.

Persoonlijk zou ik nooit een voorwoord schrijven zonder te weten wat er in het boek staat. Door het voorwoord verbind je immers jouw goede naam aan de inhoud van het boek. Het lijkt me dan ook goed (nou na, eigenlijk: niet meer dan normaal) om de voorwoordschrijver het manuscript toe te sturen, dan kan hij altijd nog besluiten om er niets mee te doen.