Na alle bekende stadia van boekpromotie doorlopen te hebben, besloot ik dat het tijd werd om het; ‘eens anders aan te gaan pakken.’ Oh, ja, de plaatselijke krant had een leuk artikel geplaatst over deze nog onbekende schrijver met zijn nieuwe boek. Echter niemand schijnt tijd gehad te hebben om het te lezen. De boekhandel wilde wel mijn boek in consignatie nemen. Maar om één euro op elk verkocht exemplaar bij te leggen, was ook niet mijn opzet. De plaatselijke bibliotheek had ook al stiekem gegniffeld toen ik een gratis exemplaar op de balie had achtergelaten. Met een afdruk van een door mij in elkaar geknutseld plaatje arriveerde ik bij de drukker. De grote witte snor van de brave man wipte van vreugde op en neer toen ik duizenden full color flyers bij hem bestelde. Met een plattegrond op zak liep ik dagenlang door mijn woonplaats. Straat in, straat weer uit. Tuinpaadje op en af. Poortje open en poortje weer dicht. Braaf hondje, klo..te hond! Pleisters op mijn handen door de scherpe brievenbussen. Regen die met bakken naar beneden viel. Herfstbladeren die striemden in mijn gezicht door de harde wind. Glijdend en struikelend over ongelijk gelegde stoeptegels en andere vreemde dingen die mensen in hun tuin geplaatst hadden om deze schrijver bewust te hinderen terwijl hij alleen zijn boek onder hun aandacht probeerde te brengen. Terwijl ik iedere avond mijn pijnlijke voeten masseerde bekeek ik vol vreugde het snel stijgende aantal bezoekers op mijn website. Optimistisch ging ik de dag daarop weer op pad. Weer en wind kon mij niet meer deren. Nu zit ik hier en kijk ik naar mijn gymschoenen die ik maar aan de muur gehangen heb met hun gaten in de kapot gelopen zolen. Als een soort van trieste les, dat niet iedere inspanning tot het gewenste resultaat leidt. Ik neem mij voor om het de volgende keer eens: ‘anders aan te pakken.’ Zuchtend verlies ik mijzelf weer in het schrijven van mijn volgende boek. Bobcat.