Verhaal gestolen

Ten eerste: Zonder copyright bestaat niet. Copyright is het eigendomsrecht dat alleen geldt voor de auteur. Niet te verwarren met het publicatie of exploitatierecht dat een auteur ook aan iemand anders kan geven. De auteur/verteller heeft copyright. Zelfs al pas je een verhaal van iemand anders aan dan heb je copyright op dat verhaal. Dat het eventueel juridisch niet mag is een tweede. Een verteld verhaal gebruiken is een beetje een grijs gebied. Zelfs als iemand een verhaal twee keer zou vertellen is het waarschijnlijk anders. Het is natuurlijk beleefd en correct om te vragen of je het mag gebruiken, maar in dit geval hangt veel af van de details in het vertelde verhaal en in hoeverre die overeenkomen in het geschreven verhaal. Iets kopiëren van een blog mag zeker niet. Maar de grote lijnen gebruiken voor een verhaal is weer een grijs gebied. Iets in grote lijnen (een idee) is in ieder geval niet onderhevig aan copyright. Maar hoe specifieker het verhaal wordt hoe meer de copyrightwetten gaan gelden. >> verplaatst naar Financiën en juridische zaken

Ik schrik een beetje van jouw stelligheid dat een blog geen copyright zou hebben. Dat heeft het dus wel, zie wat Dries erover zegt. Over het algemeen komt inspiratie uit je omgeving. Je combineert dingen die je zijn overkomen, die je hebt gelezen of gehoord. Niks mis mee. Maar een verhaal gebruiken dat je is verteld op een manier die de verteller zou kunnen herkennen, daar moet je mee oppassen. Misschien is de onbekende-in-de-trein zelf wel bezig zijn verhaal op te schrijven, word jij beschuldigd van plagiaat. Nog afgezien van het feit dat ik het behoorlijk fantasieloos van een auteur vind om een verhaal van een ander te gebruiken voor zijn eigen schrijfs. Verzin het gewoon lekker zelf. Ik vraag het wel eens, hoor. 'Jemig, wat leuk, mag ik dat gebruiken?' Maar in de praktijk blijkt dat ik dat nooit doe. Het geeft me wel handvatten om verder te denken, of om een detail te gebruiken.

Dries, Anaid, bedankt voor jullie uitgebreide reacties. Precies wat ik nodig had :)

Ik moet denken aan Rob Oudkerk die aan Heleen van Royen vertelde over zijn privéleven - wat vervolgens breed uitgemeten werd in de schrijvende pers. Is daar ooit iets over gezegd, ten aanzien van auteursrecht of plagiaat?

Een vriend kwam eens op bezoek na een reis door India. Ik vertelde hem over een boek dat ik zojuist had gelezen. Zijn opmerking: "Maar dat is míjn verhaal!". Er zijn gewoon dingen die verschillende mensen overkomen, sommigen gebruiken het in een boek. Andere verhalen groeien uit tot urban legends (broodje-aap-verhalen). Je zou je kunnen voorstellen dat jij (of een verzonnen personage) in dezelfde (algemene) omstandigheden komen, waarna je het op je eigen manier kunt beschrijven. De inhoud van een blog valt niet altijd onder het auteursrecht, omdat dat afhankt van het literaire gehalte van de inhoud. Bijvoorbeeld als ik op een blog plaats "Hoera! Het is zomer!" dan heb ik daar geen rechten op. Lees de auteurswet er maar op na. Ik zou echter niet weten waarom je een verteld verhaal niet op zou mogen schrijven. Volgens mij gebeurt dat aan de lopende band, verhalen "gebaseerd op ware gebeurtenissen". Denk aan de faction-verhalen en de "ongeautoriseerde" biografische verhalen van min of meer beroemde mensen.

De inhoud van een blog valt niet altijd onder het auteursrecht, omdat dat afhankt van het literaire gehalte van de inhoud. Bijvoorbeeld als ik op een blog plaats "Hoera! Het is zomer!" dan heb ik daar geen rechten op. Lees de auteurswet er maar op na.

Nee, dat zie je fout en om jou te quoten "Lees de auteurswet er maar op na". Het hangt af van de originaliteit. Auteursrecht vereist een "oorspronkelijk en zintuigelijk waarneembaar" werk. Het heeft niks met het literaire gehalte te maken. "Hoera, het is zomer!" is niet origineel genoeg. Maar tien uitroepen achter elkaar wel en het geheel heeft dan dus copyright. Of het nou literair is of niet.

Hmm...dat klopt ook, Thérèse en Schli... :confused: ...en Dries

Het hangt af van de originaliteit. Auteursrecht vereist een "oorspronkelijk en zintuigelijk waarneembaar" werk. Het heeft niks met het literaire gehalte te maken.

Ik vertaal het een en ander als literair, als tegengesteld aan banaal, alledaags en onorigineel. En dan de vraag: is iets dat waargebeurd is, en wordt opgeschreven, per definitie origineel? Ik denk het niet. En wel omdat iedereen deel uitmaakt van de werkelijkheid waarin het is gebeurt. Iemand overkomt het, iemand kijkt ernaar, verschillende personen vertellen het verder, het komt misschien hier en daar in een krantje, mensen worden geïnterviewd, journalisten geven hun interpretatie. Daar kun je als fictieschrijver (op afstand) tussen gaan staan, en het waargebeurde hervertellen vanuit de bronnen die je hebt, waaronder je eigen originaliteit. En dat is ook eigenlijk de culturele en maatschappelijke taak van de literaire schrijver: het waargebeurde verheffen tot een tekst van algemeen belang, met zingeving en context.