herkenbaar verhaal en privacy

Of dat voldoende is ligt aan de personen waar je bang voor bent. Als zij (of anderen) zich erin herkennen, je van smaad en laster willen beschuldigen en naar de rechter gaan, dan zal de rechter bepalen of het voldoende is.

Kijk eens hoe Kluun dat opgelost heeft in KEVBBD, best creatief.

@Johan, ik heb het boek gelezen maar niet in mijn bezit. De namen zijn aangepast maar kun je me een beetje op weg helpen? Ps. mooie foto op je boekcover!

Zoek eens op het forum. Er is al veel over gezegd: http://www.schrijvenonline.org/forum/10558 http://www.schrijvenonline.org/forum/9671 http://www.schrijvenonline.org/forum/7614 http://www.schrijvenonline.org/forum-onderwerp/25… http://www.schrijvenonline.org/forum-onderwerp/25… http://www.schrijvenonline.org/forum-onderwerp/11…

Jeetje Dries. Dat moet wel veel werk zijn geweest, om al die topics op te halen. Of zie ik dat verkeerd?

Ik had ze al allemaal doorgelezen vandaag. Pff ik weet het niet meer. Als ik teveel verander aan het verhaal is het niet meer het verhaal wat ik wil schrijven. Ingewikkeld.

FS, ik heb dat inderdaad één keer opgezocht, maar nu knip en plak ik steeds dezelfde lijst bij dit soort vragen ;) Danabel, dat moet je ook echt doen: je eigen verhaal schrijven. Je moet je alleen wel bewust zijn van de risico's. Er zijn rechtszaken over gevoerd. Niet veel, want mensen snappen wel dat juist met die rechtszaak de aandacht voor het boek stijgt. Die worden ook nog eens net zo vaak verloren als gewonnen. Belangrijk daarin is of je de personen bewust probeert te beschadigen.

Tja daar zit de moeilijkheid, het is de waarheid ik lieg nergens over. Ik probeer mensen niet expres pijn te doen maar de feiten zijn redelijk genuanceerd beschreven en daardoor komt die bepaalde persoon niet echt rooskleurig naar voren. Misschien moet ik het risico nemen? Ik vind het erg moeilijk.

Als je het bestempelt als fictie dan is het verzonnen, punt. Of mensen zich er nu in menen te herkennen of niet. Je intentie moet dan wel ook zuiver zijn, dus niet een en ander aan het daglicht willen brengen en zelf als het ware onschendbaar zijn. Althans, zo zie ik het.

@Johan, ik heb het boek gelezen maar niet in mijn bezit. De namen zijn aangepast maar kun je me een beetje op weg helpen? Ps. mooie foto op je boekcover!

@danabel. In de verantwoording van het KEVBDD schrijft Kluun: Het is niet onmogelijk dat er artsen [enz] zijn die zichzelf hebben herkend in bepaalde karakters, gebeurtenissen en ontmoetingen. Dat is niet voor eenieder van hen even prettig. Ik zou me troosten met de gedachte dat een roman per definitie fictie is. Eigenlijk precies wat Annojo ook schrijft.

Is iemand bekend met het werk van Jan Siebelink? Hij groeide in het huis naast dat van mij op, op de Bergweg in Velp. Hij schreef over herkenbare mensen uit het dorp. Toch heetten ze net even anders (ook al waren de namen nog wel herkenbaar). Zo weet ik dat de werkgever van mijn vader woest was over hoe hij in het boek werd afgeschilderd. Hij wilde een rechtszaak aanspannen. 'Kansloos,' zei zijn advocaat. 'Het is fictie.' Dus, danabel, als je het zo doet zoals jij het doet, lijkt me het antwoord op je vraag duidelijk.

O ja, zo kwam naast ons Herman Pieter de Boer wonen. Zijn boek Dorpsgeheimen werd hem volstrekt niet in dank afgenomen door de mensen rondom. En op een dag kregen wij (ik denk iedereen) een rood A-4tje door de deur met honderdduizend excuses van de man. Hij had het natuurlijk niet zus-en-zo bedoeld, en of we hem dit-en-dat niet wilden kwalijk nemen. Maar in het dorp was het 's nachts doodstil en stikdonker, en zeker achter het huis van H.P. de Boer - niets dan sloten, weiland, kanaal en polder, terwijl de man het rumoer en de immer brandende lichten van de grote stad gewend was. Daar in die diepe duisternis kon zijn fantasie wijduit waaieren, zo wijduit dat hij van angst op de vlucht sloeg. Dat lag niet aan de dorpsbewoners. Die hadden geen kwaad in zin. Maar als je zus-en-zo en dit-en-dat over je omgeving schrijft, zit het wél in je eigen hoofd - en de omgeving antwoordt. Altijd. Weten wat je doet. Al is het alleen voor jezelf.

Bij mij weten maakt het niet uit of je er het etiket fictie op plakt. Zeker niet als de rest echt is, en al helemaal niet als je het als (deels) autobiografisch wilt vermarkten.

Bij mij weten maakt het niet uit of je er het etiket fictie op plakt. Zeker niet als de rest echt is, en al helemaal niet als je het als (deels) autobiografisch wilt vermarkten.

Ja, dat heeft Kluun handig gedaan. Zichzelf als zijn hoofdpersoon profileren. Zal wel met zijn achtergrond in marketing te maken hebben, dat hij snapte dat hem dat geen windeieren ging leggen. Toch is er (voor zover ik weet) nooit sprake geweest van een aanklacht smaad aan zijn adres. Durfde niemand dat? Was er geen winst te behalen? Of was het op voorhand al duidelijk dat er juridisch niets te winnen was?

Wat voor straf staat ervoor? Als ze me 1000 euro boete geven, so be it. Moet ik mijn huis verkopen dan is het een ander verhaal.

Je haalt nu twee dingen door elkaar. Dit valt meestal niet onder strafrecht (voor smaad en laster moet je het wel heel bont maken). Er staat dus ook geen vaste boete voor als iemand een rechtszaak begint. Diegene zal geld (schadevergoeding) eisen of eisen dat het boek uit de handel wordt genomen. Hoe hoog dat is mag de eiser zelf bepalen, maar een rechter moet er wel in meegaan en dat is lang niet altijd zo. Er moet namelijk door de eisende partij onomstotelijk worden aangetoond dat men schade heeft geleden.

Hallo Bedankt voor jullie antwoorden. Ik ga juridisch advies inwinnen voor ik de sprong waag. Als ik hem waag. Nogmaals bedankt.

Ik snap niet waarom je het zo herkenbaar maakt. Het is toch ook in een heel fictief verhaal te zetten? Dan kun je zelfs nog wat ellende toevoegen, bepaalde feiten weglaten omdat ze niet bijdragen aan de verhaallijn en met fictieve personages commentaar geven op de toestand. Oftewel: je kunt in een fictief verhaal veel meer spelen met de feiten om een goed leesbaar verhaal neer te zetten, terwijl de boodschap intact blijft (of zelfs versterkt wordt).