Literair agenten zijn rage?

maar dat iedereen er tegelijk boven op duikt, is wel apart!

Nou, zo apart is dat niet. Ze beloven immers je onder te brengen bij een uitgever! En als je dat zelf probeert rest je weinig anders dan wachten op een afwijzing. Dus...

Natuurlijk, maar ik bedoelde vooral dat de boekenmedia ineens allemaal tegelijk over literair agenten schrijven/praten/denken. Dat is wel apart. Misschien dat dit betekent dat de literair agent nu definitief als onderdeel van de boekenwereld gezien wordt, ook door vakgenoten? Een paar jaar geleden was dat nog helemaal niet vanzelfsprekend, maar toen waren er natuurlijk ook nauwelijks agenten en vroeg iedereen zich af of daar uberhaupt wel plek voor was in ons kleine landje. Lijkt erop dat ze nu toch een geaccepteerd fenomeen aan het worden zijn. Misschien ook voor de schrijvers prettig, want dat betekent dat er meer adressen zijn waar manuscripten naartoe kunnen (uitgevers en agenten) zodat je een grotere kans hebt dat je werk gelezen/opgepikt wordt. * Ik weet trouwens niet waarom dit hier staat - volgens mij had ik dit topic in de Huiskamer geopend? Is het daar niet beter op z'n plek?

Het lijkt erop dat het hier nu ook een geaccepteerde methode aan het worden is, wat in de Angelsaksische wereld al jaren heel gewoon was.

Ik zie dat grappige artikel op Facebook niet staan - heb je een directe link er naartoe?

volgens mij had ik dit topic in de Huiskamer geopend?

Je bedoelt het Schrijverscafé? http://www.schrijvenonline.org/forums/alleen-voor… Je kunt het er naartoe verhuizen via bewerken.

Sebes twitterde deze link: https://www.facebook.com/notes/myrthe-van-der-mee…

Overigens denk ik dat literair agenten hun bestaansrecht danken aan een groot aanbod van manuscripten / tekst.

Sebes twitterde deze link: https://www.facebook.com/notes/myrthe-van-der-mee…

;)

Het geeft wel te denken over de taak en rol van een uitgever... Standaard antwoord op de vraag wat doet een uitgever, is: Niets. Drukken doet de drukker, verkopen doet de boekhandel, redigeren doet de redacteur, opmaken de opmaker, promoten de marketingmensen, etc. etc. Als nu ook nog de selectie van manuscripten wordt uitbesteed blijft er wel heel weinig over. Dat maakt van de uitgever nog meer een organisator, een manager.

Uiteindelijk is het toch nog steeds de uitgever die beslist wat hij uitgeeft. Een agent is alleen maar een tussenschakel, een filter die zowel de schrijver als de uitgever tijd en moeite kan besparen. Dan hoeft de uitgever niet meer die hele slushpile te doorworstelen, en krijgt de schrijver een beter beeld of zijn manuscript überhaupt regulier publiceerbaar is, en bij welke uitgeverijen het een kans kan maken, want de agent heeft een beter beeld van het beleid van de uitgeverijen dan de schrijver. Dan moet er natuurlijk wel een breed aanbod aan agenten zijn, en niet een handjevol zoals nu nog het geval lijkt te zijn in het Nederlandse taalgebied. Ik zou bijvoorbeeld niet weten bij welke agent ik kan aankloppen met verbeeldingsliteratuur, sinds het overlijden van Maryson.

Sebes twitterde deze link: https://www.facebook.com/notes/myrthe-van-der-mee…

;)

Via een andere route, maar het artikel blijft hetzelfde en die link bedoelde ik inderdaad. 8) Thanks! * Nu eens kijken of ik dit topic verhuisd krijg. *

Het geeft wel te denken over de taak en rol van een uitgever... Standaard antwoord op de vraag wat doet een uitgever, is: Niets. Drukken doet de drukker, verkopen doet de boekhandel, redigeren doet de redacteur, opmaken de opmaker, promoten de marketingmensen, etc. etc. Als nu ook nog de selectie van manuscripten wordt uitbesteed blijft er wel heel weinig over. Dat maakt van de uitgever nog meer een organisator, een manager.

Nou, belangrijker: investeerder. In al die schakeltjes die je noemt is er niemand die de verantwoordelijkheid neemt om een zak geld in een boek te stoppen en dit die hele tunnel richting publicatie door te duwen. De uitgever is de motor die ervoor zorgt dat alle wielen blijven draaien. Geen investeerder, geen boek en dan vallen alle andere radertjes ook vanzelf stil - tenzij ze weer zelf de investeerders/uitgeversrol over willen nemen. Agenten doen ook niet de selectie voor uitgeverijen, ze doen een voorselectie. Zonder agent is de auteur degene die met zijn manuscript gaat leuren bij alle uitgevers, met agent is het de agent die dat doet, maar waarbij het boek alvast een voorlopig keurmerk 'goedgekeurd door agent' mee heeft. In het voor de uitgever slechtste geval betekent dit dat de agent in zijn aanbod de grootste bagger er al uit gezeefd heeft. In het beste geval betekent dit dat de agent er alleen de pareltjes ;) uitgevist heeft en aan die ene uitgever bovendien alleen die paar pareltjes aanbiedt die voor die uitgever interessant zijn (iets literairder, meer non-fictie, wat spannender, waargebeurd maar wel literair geschreven, meer historisch, vrouwenverhalen, romantiek enz.). Bovendien doet de agent de 1e redactieronde vaak al zelf, wat de uitgever een hoop werk scheelt - en bovendien voor de toekomstige uitgever een redelijke garantie is dat er met die auteur ook te werken valt (zich aan deadlines houdt, openstaat voor verbeteringen enz.). Agenten nemen uitgeverijen qua selectie dus wel werk uit de handen, maar de uitgever bepaalt zelf waar hij in investeert, zowel voor wat er via de slush-pile binnenkomt als via wat de agent aanbiedt. Maar aangezien agenten door hun voorwerk voor uitgeverijen eigenlijk altijd duurder zullen zijn dan schrijvers die ze via de slushpile binnenkrijgen, zullen bijna alle uitgeverijen nog steeds die ongevraagd ingestuurde manuscripten ook bekijken. Zelfs bij manuscripten die volgens iedereen bestsellers zijn (die bij verschijnen in de rechtenlijst van de agent *Wow, Fatal Error-melding als ik hem naar het schrijverscafe probeer te verplaatsen! :eek: :eek: Gelukkig heeft het topic het overleefd... Probeer het later wel opnieuw.*

Ik moet altijd zo lachen om Sebes, die regelmatig een beeld schetst van een eenzame jarenlang ploeterende eenzame schrijver die tegen de wind in schaatst en uiteindelijk een boek procuceert, die hij dan koestert alsware het zijn kind. Eh? Ik ben eenzaam nog ploeterend en ik koester liever mijn kinderen dan een stapel papier. Daar achteraan zegt hij dan, lol, dat hij ook ploetert op borrels en partijen. Jaa....zeg! Maar de waarheid is, ik houd niet van borrels en partijen en ik heb enorm last van plotselingen aanvallen van bescheidenheid, waardoor ik me door Vlotte Schrijver 56 onmiddelijk aan de kant laat schuiven, als die wat brutaler is. Dus zou ik een agent kunnen gebruiken? Absoluut! Als er eentje opstaat voor kinderboeken, dan hoop ik dat hij/zij mij leuk vindt. (Het gekke is dat het aanprijzen van andermans boek me een stuk makkelijker afgaat, ik ben niet geheel verstoken van managementkwaliteiten. Maar het aanprijzen van werk van een ander gaat nu eenmaal makkelijker dan hoera roepen over jezelf, en dat is wat agenten dus heel goed doen).

Die column is niet door Sebes geschreven, maar door iemand die een contract heeft bij Sebes.

Nou, belangrijker: investeerder.

Da's grappig. Ik krijg wel eens het idee dat als je verband legt tussen schrijven/uitgeven en een gezonde commerciele bedrijfsvoering, je met pek en veren weggedragen wordt. Zoiets verhevens als kunst mag zich niet encanailleren met geld, da's veel te vulgair.

Als je kijkt naar de kleinere uitgevers is een goede band tussen schrijver en uitgever blijkbaar belangrijk, het zijn vaak contacten die verder gaan dan puur zakelijk. Voor mij hoort daar geen literair agent tussen, en dat is ook niet nodig. Een literair agent is alleen een handige kruiwagen om bij de grote uitgevers binnen te komen. In de angelsaksische wereld heb je veel meer uitgevers, die op veel grotere afstand van de schrijver gevestigd zijn. Dan is het handig een literair agent in de arm te nemen om je te vertegenwoordigen. Die weet veel beter de weg tussen al die uitgevers en imprints, terwijl je in Nederland zelf makkelijk alle uitgevers in een bepaalde richting kunt kennen. NB: In Nederland beunen literair agenten bij als manuscriptbeoordeler of -verbeteraar, maar dat is niet wat een literair agent hoort te doen. Een literair agent hoort slechts tussen schrijver, uitgevers en andere partijen te bemiddelen, in opdracht van de schrijver.

Dat zag ik hoor Via, maar hij doet het zelf toch ook vaak. Het gaat ieg over zijn (vermeende) opstelling, en zo komt hij inderdaad vaak over. Die arme schrijver versus de feestvierende agent. Maar zo gaat zit natuurlijk niet.

Nou, belangrijker: investeerder.

Da's grappig. Ik krijg wel eens het idee dat als je verband legt tussen schrijven/uitgeven en een gezonde commerciele bedrijfsvoering, je met pek en veren weggedragen wordt. Zoiets verhevens als kunst mag zich niet encanailleren met geld, da's veel te vulgair.

In de nuance ligt de scheidslijn. Kunst en geld hebben per definitie niet met elkaar te maken, net zo min als bijvoorbeeld emotie en geld, moederliefde en geld. Alles kun je commercieel 'in de markt zetten', en dat is ook wat vaak gebeurt, maar een en een is niet altijd twee. Soms is een en een gewoon een en een. De vergissing die mensen soms maken is te denken dat wanneer een product flink verkocht wordt, het 'dus' een goed product is; en dat een product dat minder goed of nauwelijks verkocht wordt, 'dus' geen goed product is. Daarmee wordt geredeneerd met het blinddoek voor. Commercieel succes is geen kwaliteitslabel - het is een resultaat van in elk geval goede merchandising. Om dit in verband te brengen met literair agenten: een goede literair agent zal niet van elk manuscript dat hij een uitgever aanbiedt, een megacontract kunnen binnenslepen, en zelfs bij een megacontract is het nog steeds niet zeker of een boek een bestseller wordt. Daar zijn andere raderen van de machine bij nodig. Het hangt er vanaf wat je doel is bij het schrijven. Ter overweging een citaat van Pearsall-Smith (Amerikaans essayist): A bestseller is the gilded tomb of a mediocre talent, oftewel: Een bestseller is het vergulde graf van een middelmatig talent.

Dank u. Er is nog hoop voor mij. :D

Kunst en geld hebben per definitie niet met elkaar te maken, net zo min als bijvoorbeeld emotie en geld, moederliefde en geld.

Dat ben ik niet met je eens. Kunst is behalve verheven ook gewoon een kunde, een ambacht. Iets dat naast talent ook vooral tijd en oefening vergt om het je eigen te maken. Net als metselen, tennissen of managen. Voor kunst mag dus ook gewoon geld gevraagd worden.

De vergissing die mensen soms maken is te denken dat wanneer een product flink verkocht wordt, het 'dus' een goed product is; en dat een product dat minder goed of nauwelijks verkocht wordt, 'dus' geen goed product is. Daarmee wordt geredeneerd met het blinddoek voor. Commercieel succes is geen kwaliteitslabel - het is een resultaat van in elk geval goede merchandising.

Dat klopt deels, want niet alle marketing leidt tot commercieel succes en niet alle commerciele successen ontstaan alleen door marketing. Wel is de relatie tussen marketing en succes sterker dan die tussen kwaliteit en succes. Interessant hoe literaire agenten tot commercie leiden, maar niet erg :ontopic:

Eigenlijk zijn agenten net als uitgevers ook maar gewoon mensen. ;) Beide geven in praktijk een hoop boeken uit die ze goed genoeg bevonden hebben om hun bedrijf draaiend te houden en waar een markt voor is, maar ze hebben altijd een paar projecten waarbij ze voor echt 100% in de kwaliteit geloven en zich 100% voor geven - ongeacht of dat nou een bestseller wordt omdat het grote publiek toevallig ook in dat onderwerp/die stijl/schrijver geinteresseerd is, of dat het een kleine literaire roman wordt die gewoon ergens wordt uitgegeven omdat ze vinden dat het uitgegeven 'moet' worden. Het klopt dat een commercieel succes niet meteen ook betekent dat iets ook een goed boek is - net zoals een slecht verkopend boek niet betekent dat het kwalitatief te hoogstaand was voor het grote publiek. :D 8)

Kunst is behalve verheven ook gewoon een kunde, een ambacht. Iets dat naast talent ook vooral tijd en oefening vergt om het je eigen te maken. Net als metselen, tennissen of managen. Voor kunst mag dus ook gewoon geld gevraagd worden.

Kunst is de plus van de techniek, het grote extra van het ambacht. Zonder techniek geen kunst, maar enkel techniek levert geen kunst op. De vraag of dat grote extra tegen klinkende munt te verhandelen is, doet er eigenlijk niet toe; wat niet wil zeggen dat het niet 'mag'. Tuurlijk mag het, waarom niet? Maar je zou de kunstenaars de kost niet willen geven die juist hun meest persoonlijke werk niet willen verkopen. Voor schrijven geldt dat m.i. niet; geschreven kunstwerken dienen gereproduceerd, gedupliceerd, gedeeld te worden, in welke vorm ook - daar is dat werk voor bedoeld, meer dan bij welke andere kunst. Dat is iets eigenaardigs. Een gekopieerde tekst blijft zijn kracht behouden; maar wat doet een gekopieerde Rembrandt? Goed, misschien off-topic. Maar je reageerde zelf in die richting, in # 14. Nu dus weer :ontopic: .

Er komen natuurlijk ook steeds meer literair agenten bij en zo komen ze vanzelf meer in de spotlights te staan, maar dat iedereen er tegelijk boven op duikt, is wel apart!

Synergie?