die of dat?

'Als toetje' is een bijwoordelijke bepaling, je wilt verwijzen naar 'een griesmeelpudding'. Dus 'die'.

En een komma achter tafel. Het is een uitbreidende bijzin in mijn optiek. 

https://onzetaal.nl/taaladvies/komma-voor-die-dat#:~:text=Het%20verschil%20tussen%20de%20uitbreidende,direct%20na%20de%20collega's%20uitgesproken.

Dit wordt hem dus:

Als toetje komt er nog een verrukkelijke griesmeelpudding met vruchtjes op tafel, die in een ommezien verorberd wordt.

Dank jullie wel, duidelijke uitleg. Lekker werken op dit forum, zo.

Toch moet je uitkijken met dergelijke constructies, want je hebt te maken met diverse zinsdelen die elkaar hier in de weg zitten, waarbij die best kan verwijzen naar tafel.

Uitleg:

op tafel is een bijwoordelijke bepaling van plaats.

die in een ommezien verorberd wordt is een bijvoeglijke bijzin.

Deze laatste kan verwijzen naar zowel tafel als verrukkelijke griesmeelpudding met vruchtjes.

Dat laatste kan niet de bedoeling zijn: de tafel wordt immers niet in een ommezien verorberd, maar de verrukkelijke griesmeelpudding met vruchtjes.

Je zou - om alle verwarring en consternatie te vermijden - beter een iets andere constructie kunnen bedenken, eventueel twee aparte zinnen maken.

Ik reageer een beetje laat, maar toch: belangrijk gezichtspunt dat je hier naar voren brengt. Twee aparte zinnen kan natuurlijk altijd, maar de bijwoordelijke bepaling van plaats vervangen door een (werkwoordelijk) gezegde maakt de zaak ook meteen helder:

Als toetje wordt er nog een verrukkelijke griesmeelpudding met vruchtjes opgediend, die in een ommezien verorberd wordt.

We komen er wel uit ...

Als toetje wordt er nog een verrukkelijke griesmeelpudding met vruchtjes opgediend, die in een ommezien verorberd wordt.

Twee passieve constructies in één zin, het kan, maar mooi vind ik het niet. Ik zou minstens het woordje 'er' weglaten. Geen van de gegeven mogelijkheden komt in aanmerking voor een schoonheidsprijs. Misschien dat een ellips soelaas kan bieden:

Als toetje een verrukkelijke griesmeelpudding met vruchtjes, die in een ommezien verorberd wordt.

En de zin eindigen met 'worden'? 

 

Als toetje een verrukkelijke griesmeelpudding met vruchtjes, die in een ommezien verorberd wordt.

Fraai! Dat van die dubbele passieve constructie had ik zelf ook wel mogen bedenken. 

Bedankt.

@Yrret. Meervoud met worden? Ik weet het niet. Niet eenvoudig.

Edit: toch enkelvoud. De vruchtjes zijn bedoeld als bijzaak, net als een ijsje met slagroom. De persoonsvorm daarbij vervoeg je ook niet in meervoud.

Gaat het over 1 persoon die een toetje heeft gegeten?

Of ... gaat het over meerdere personen die een toetje hebben gegeten?

De zin heeft niet de constructie van personen die een toetje verorberen, maar van een toetje dat verorberd wordt - en toetje is enkelvoud, vandaar dat het verorberd wordt.

Het onzorgvuldig taalgebruik neemt hand over hand toe. Zo erger ik mij mateloos aan de volgende fout:

 --------------------------------------------------------------------------------------------- 

Voorbeelden: 

Het gebouw die hij gebouwd heeft is mooi.

Ik heb een heel lekker koekje. Die wil ik graag aan jou geven.

Deze fout kom ik bijna dagelijks tegen in officiële stukken, advertenties, tijdschriften,handleidingen,, toespraken en nog veel meer. Het lijkt erop dat men dit normaal gaat vinden.

Naar mijn idee is dit geen nieuwe taalontwikkeling maar taalbederf.

Is daar nog iets tegen te ondernemen of lijkt dit hopeloos?