Ik gebruik

Neehoor Aimee, doe wat past in jouw verhaal en bij jouw schrijfstijl. Lees het hardop en laat het proeflezen. Dan merk je vanzelf wel wat werkt en wat niet. Persoonlijk zal ik niet in elke regel ik doen. Tenzij het boek over een narcist gaat...

Regels zijn er niet in schrijversland. Overwegingen wel. Een greep: - Als zinnen vaak met ik beginnen, kan het het geval zijn dat de zinsopbouw vaak hetzelfde is. Mensen met hoge taalvaardigheid schrijven soms met meer gevarieerde zinsopbouw. Het kan dus zijn dat overmatig ik-gebruik een artefact is van de taalbeheersing van de schrijver. - Wanneer de verteller heel vaak het onderwerp van de zin is, dan is er minder ruimte voor andere onderwerpen. Het kan dus zijn dat in zo'n verhaal weinig over omgeving of andere personages gezegd wordt, en dat kan een gebrek zijn. - Zinnen met 'ik' als onderwerp zijn vaak actieve zinnen, waarin de verteller iets doet. Een verhaal met focus op handelingen en situaties kan dus een hoger ik-gehalte hebben dan - bijvoorbeeld- een verhaal dat wegdroomt in interne monologen en bespiegelingen. - Teksten waarin de verteller veel naar zichzelf refereert (dus met veel 'ik' erin), zijn misschien teksten waarin de verteller vertelt over haar leven. Teksten waarin de verteller weinig naar zichzelf refereert, zijn misschien teksten waar de verteller de dingen direct beleeft. Een beetje het verschil tussen "Ik had Piet niet zien aankomen en schrok me het leplazarus toen ik zijn arm om mijn schouder voelde." - en - "Waar kwam Piet opeens vandaan? Kon hij niet even gedag zeggen voor hij mensen om de hals vloog? Mafkees." Pure stijlkeus. Geheel aan jou.

Dank je voor jullie reactie en de duidelijke uitleg!