Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Alinea

Mij is geleerd dat een nieuwe alinea begint als er een nieuwe handeling plaatsvindt. Bijvoorbeeld gedachten die stoppen en de HP weer met haar vriendin verder praat; dus bij verder praten komt er een nieuwe alinea. Bij een nieuwe gebeurtenis - bijvoorbeeld als de HP daarna naar de supermarkt wandelt - komt er een regel witruimte. In bekende boeken zie ik dit anders staan. Daar volgen de zinnen zonder alinea elkaar sneller op. Even ter voorbeeld, zo ongeveer: Ik leerde dit: 'ik voel me duf, ik kom wat later.' 'Prima hoor, Karin, ik zie je straks.' Mark is gelukkig geen strenge baas. (Dit denkt Karin, dus de handeling veranderd). Opgelucht leg ik de telefoon neer. De gruwelijke nachtmerrie hakt erin. Vermoeid sta ik op om mezelf te gaan wassen in de groezelige badkamer. (Nieuwe handeling). In bekende boeken: 'Ik voel me duf, ik kom wat later.' 'Prima hoor, Karin, ik zie je straks.' Mark is gelukkig geen strenge baas. Ik leg de telefoon neer. De gruwelijke nachtmerrie hakt erin. Vermoeid sta ik op om mezelf te gaan wassen in de groezelige badkamer. Doen ze dit om papier te besparen? Het eerste leest volgens mij veel makkelijker, minder vermoeiend. Je ziet meteen wie wat doet, denkt, of wat er gaande is. Zijn de schrijfregels veranderd? Kan ook nog. Schrijfwijzer Compact was leerzaam voor me, maar misschien loop ik inmiddels al achter?

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Veel schrijfregels zijn niet zozeer kwesties van goed of fout maar meer conventies die o.a. aan smaak onderhevig zijn.

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Er is een regel die stelt dat als de spreker het onderwerp is van de zin die volgt op een gesproken zin, er geen witregel komt. Zoals: "Waar ga je naartoe?" vroeg Roos. "Ik ga lunchen." Piet trok de deur achter zich dicht. Aan die regel wordt voldaan in jouw voorbeeld. 'Prima hoor, Karin, ik zie je straks.' Mark is gelukkig geen strenge baas. Mark, het onderwerp van de zin, is tevens de spreker. Het probleem zit 'm er dan nog in dat 'Mark is gelukkig geen strenge baas' overkomt als een gedachte van de ik-persoon. En een gedachte zou wel op een nieuwe regel mogen staan. Dus los van dat conventies aan smaak onderhevig zijn (Bart heeft gelijk), is het ook nog eens zo dat regels elkaar kunnen tegenspreken. Zorg dat je kunt verantwoorden wat je schrijft, maar staar je er niet op blind.

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ben met een uitgever in discussie geweest over iets vergelijkbaars. Hij hanteerde dat het gsprokene in een dialoog altijd op een nieuwe regel behoorde te beginnnen. Juist lichaamstaal, een gedachte of een actie kunnen de drum slaan voor iets wat wordt gezegd (bijv. de snelheid waarmee wordt gesproken), en daarom deugt dat uitgangspunt niet. Immers, bij een nieuwe alinea "lees" je een rustpauze en als die niet past in de cadans van de gesproken tekst of scène, word je als schrijver te veel beperkt door een "regel". Dat kan niet de bedoeling zijn.