Rhetorische vraag: vraagteken of niet?

Ik ben geen professional, toch zo geen. Ik dacht dat een vraagteken diende voor de intonatie, dus bij een vraag. Een retorische vraag behoeft geen antwoord, maar maakt dit het vraagteken overbodig? Ben samen met jou benieuwd.

Ik heb dit voorbeeld gevonden op Wikipedia: Een retorische vraag heeft de woordvolgorde van een vraag maar de intonatie van een mededelende zin. Dominee: "En zijn wij niet allen zondaars?" Leraar: "Wie wil later niet goed verdienen?" Bob: "Wie ziet niet wat ik wil?" De retorische vraag eindigt op schrift wel met een vraagteken, maar de intonatie van zo een vraag laat eerder een uitroepteken horen. Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Retorische_vraag

Ik heb jarenlang Latijn gehad; de filosofen uit de klassieke oudheid gebruikten veel stijlmiddelen, waaronder de retorische vraag. De retorische vraag krijgt, voor zover ik weet, altijd een vraagteken. Het lijkt erop dat de regels voor ondertitels afwijken.

OK. Dank jullie voor de informatie. De regels voor ondertitels wijken op meer punten af. De meest tergende vind ik wel, dat in geval van een bezits-s (de genitieve uitgang) ALTIJD een apostrof moet worden gebruikt in de ondertitels. De reden daarvan is, dat het in geval van Engelse namen soms verwarring kan opleveren als je de -s er aan vast plakt, ook al hoort dat wel.

Toch schrijf ik ook wel eens iets als: Waarom zou ik. (*) Zonder vraagteken, omdat het iets van de weerbarstige houding van de spreker (of denker) in het verhaal moet weergeven. Een retorische vraag - vooral een als deze - is in feite geen vraag; het is een mededeling. Er zou zelfs een uitroepteken achter kunnen; die vrijheid mag je nemen: Waarom zou ik! (*) ... naar Lutjebroek reizen om mevrouw Visser haar hand te vragen! <- bijvoorbeeld. 'Zijn wij niet allen zondaars!' kan volgens mij ook zonder vraagteken, mét uitroepteken. Of: 'Wat kan mij dat schelen!' Voorbeelden te over waar een vraagteken niet per se op zijn allerbeste plaats is.

Ik erger me ook wel eens aan dergelijke afwijkingen in de ondertiteling. Maar dat zal dan wel weer een schrijversafwijking zijn.

Ik zou een rhetorische vraag met een vraagteken doen, het heet tenslotte een vraag. Maakt niet uit wat voor vraag het is. Uitzondering dan als het personage het anders uitspreekt.

Ik zou een rhetorische vraag met een vraagteken doen, het heet tenslotte een vraag. Maakt niet uit wat voor vraag het is. Uitzondering dan als het personage het anders uitspreekt.

Dan leg je de nadruk op de vraag, terwijl je - wanneer je het over een retorische vraag hebt - de nadruk legt op de retorica, de welsprekendheid, redekunst. Dat een spreker / schrijver retorica inzet en gebruikmaakt van een vraag, betekent niet dat de vraag bedoeld is als een vraag.

Ik heb altijd geleerd dat een rhetorische vraag in het Nederlands met een vraagteken dient afgesloten te worden.

Dat een spreker / schrijver retorica inzet en gebruikmaakt van een vraag, betekent niet dat de vraag bedoeld is als een vraag.

Nee, maar dat is ook niet mijn punt. Voor mij gaat het erom hoe een personage die zin uitspreekt, ongeacht het type vraag, omdat ik wil opschrijven hoe een personage iets zegt. Of het een retorische (dus niet rhetorische, dank je, weer wat geleerd) vraag is blijkt, als het goed is :P , wel uit de context. "Gaan we vandaag weg. O." "Gaan we vandaag weg?"