De massaliteratuur heeft de beeldende taal kapotgemaakt

Ik heb je tekst gelezen en ik vind dat elke auteur, gepubliceerd of niet, zelf mag uitmaken hoe hij of zij schrijft. Leerlingen krijgen op het voortgezet onderwijs trouwens les over stijlfiguren in de Nederlandse literatuur. Overigens: een beetje schrijver op SOL weet uit alle commentaren de bruikbare adviezen van de minder bruikbare adviezen te scheiden. Je komt mijns inziens een beetje belerend over met deze post. Iedereen mag toch zelf weten of hij of zij stijlfiguren wenst te gebruiken? Ik vind het interessant dat je een nuttige bijdrage wilt leveren aan dit forum, maar de manier waarop je dit doet staat me tegen. De beginpost is - in mijn ogen althans - een soort preek.

Ik ben zeer benieuwd. Maar owee, als het tegenvalt Bavarios!

Ik heb je tekst gelezen en ik vind dat elke auteur, gepubliceerd of niet, zelf mag uitmaken hoe hij of zij schrijft. Leerlingen krijgen op het voortgezet onderwijs trouwens les over stijlfiguren in de Nederlandse literatuur. Overigens: een beetje schrijver op SOL weet uit alle commentaren de bruikbare adviezen van de minder bruikbare adviezen te scheiden. Je komt mijns inziens een beetje belerend over met deze post. Iedereen mag toch zelf weten of hij of zij stijlfiguren wenst te gebruiken? Ik vind het interessant dat je een nuttige bijdrage wilt leveren aan dit forum, maar de manier waarop je dit doet staat me tegen. De beginpost is - in mijn ogen althans - een soort preek.

Ja het is helemaal niet mijn bedoeling om het met je eens te zijn, want ik hou niet van dat theegeleuter van geforceerd aardig doen tegen jou zodat je straks aardig kan doen tegen mij, en ik ga ook niet aardig doen tegen jou omdat je daar zo'n fijn gevoel van krijgt. Ik gooi de discussie erin en de stelling, en die is scherp. Ik heb ook geen zin om weer ''jij bent dit-jij bent dat'' discussie te houden met jou, want je hebt de neiging om het op het persoonlijke te trekken. Er is een stelling geponeerd. Ben je het eens met die stelling ja of nee? Wil je over persoonlijke zaken praten, wil je complimentjes krijgen, wil je het over mijn karakter hebben? Ga dan weg van deze topic, want ik heb daar niks aan. Het kan me ook niet schelen of je me belerend vindt of dat je me aardig vindt, lief of niet. Ga serieus op de stelling in of ga weg. En bovendien, ik heb geen bedoeling om nuttige bijdragen op dit forum te posten. Het kan me niet eens schelen of het nuttig is of niet. Waar het me om gaat is om de discussie, en geloof het of niet, ik leer van andermans mening. Maar niet van jou, want je probeert allerlei persoonlijke zaken ertussen door te gooien die mij totaal niet interesseren. Ik wil een scherpe discussie over literatuur voeren en niet of jouw haarkleur mij bevalt. Dus graag wil ik iets horen over de LITERATUUR. In de politiek wordt ook gewoon gediscussieerd op basis van scherpe stellingen, waarom doet iedereen hier toch altijd zo moeilijk en verkrampt als er een x een scherpe stelling wordt geponeerd.

Ik ben zeer benieuwd. Maar owee, als het tegenvalt Bavarios!

Zeker. Slijp de messen gerust hoor dan. Kritiek is goed. Kritiek, daar word je groot en sterk van.

Messen? Ik vecht altijd met mijn blote handen.

Ik heb je tekst gelezen en ik vind dat elke auteur, gepubliceerd of niet, zelf mag uitmaken hoe hij of zij schrijft. Leerlingen krijgen op het voortgezet onderwijs trouwens les over stijlfiguren in de Nederlandse literatuur. Overigens: een beetje schrijver op SOL weet uit alle commentaren de bruikbare adviezen van de minder bruikbare adviezen te scheiden. Je komt mijns inziens een beetje belerend over met deze post. Iedereen mag toch zelf weten of hij of zij stijlfiguren wenst te gebruiken? Ik vind het interessant dat je een nuttige bijdrage wilt leveren aan dit forum, maar de manier waarop je dit doet staat me tegen. De beginpost is - in mijn ogen althans - een soort preek.

Ja het is helemaal niet mijn bedoeling om het met je eens te zijn, want ik hou niet van dat theegeleuter van geforceerd aardig doen tegen jou zodat je straks aardig kan doen tegen mij, en ik ga ook niet aardig doen tegen jou omdat je daar zo'n fijn gevoel van krijgt. Ik gooi de discussie erin en de stelling, en die is scherp. Ik heb ook geen zin om weer ''jij bent dit-jij bent dat'' discussie te houden met jou, want je hebt de neiging om het op het persoonlijke te trekken. Er is een stelling geponeerd. Ben je het eens met die stelling ja of nee? Wil je over persoonlijke zaken praten, wil je complimentjes krijgen, wil je het over mijn karakter hebben? Ga dan weg van deze topic, want ik heb daar niks aan. Het kan me ook niet schelen of je me belerend vindt of dat je me aardig vindt, lief of niet. Ga serieus op de stelling in of ga weg. En bovendien, ik heb geen bedoeling om nuttige bijdragen op dit forum te posten. Het kan me niet eens schelen of het nuttig is of niet. Waar het me om gaat is om de discussie, en geloof het of niet, ik leer van andermans mening. Maar niet van jou, want je probeert allerlei persoonlijke zaken ertussen door te gooien die mij totaal niet interesseren. Ik wil een scherpe discussie over literatuur voeren en niet of jouw haarkleur mij bevalt. Dus graag wil ik iets horen over de LITERATUUR. In de politiek wordt ook gewoon gediscussieerd op basis van scherpe stellingen, waarom doet iedereen hier toch altijd zo moeilijk en verkrampt als er een x een scherpe stelling wordt geponeerd.

Ik kies ervoor om weg te gaan. Een discussie met diepgang over een interessant onderwerp voeren vind ik prima, alleen waardeer ik een respectvolle toon van alle kanten, omdat wij SOL'lers geen vijanden van elkaar zijn en het doel van de discussie is om geestelijk rijker te worden. Het aanvallen van een ander is in mijn ogen niet wat je wilt bereiken in een goed debat of gesprek. Succes met je discussie.

Grunberg en Saskia Noort zijn niet echt van hetzelfde kaliber en Zwagerman vind ik sowieso overroepen maar wil je zeggen dat hun geen stijlfiguren gebruiken? Dat is gewoonweg niet waar!

Ik heb je tekst gelezen en ik vind dat elke auteur, gepubliceerd of niet, zelf mag uitmaken hoe hij of zij schrijft. Leerlingen krijgen op het voortgezet onderwijs trouwens les over stijlfiguren in de Nederlandse literatuur. Overigens: een beetje schrijver op SOL weet uit alle commentaren de bruikbare adviezen van de minder bruikbare adviezen te scheiden. Je komt mijns inziens een beetje belerend over met deze post. Iedereen mag toch zelf weten of hij of zij stijlfiguren wenst te gebruiken? Ik vind het interessant dat je een nuttige bijdrage wilt leveren aan dit forum, maar de manier waarop je dit doet staat me tegen. De beginpost is - in mijn ogen althans - een soort preek.

Ja het is helemaal niet mijn bedoeling om het met je eens te zijn, want ik hou niet van dat theegeleuter van geforceerd aardig doen tegen jou zodat je straks aardig kan doen tegen mij, en ik ga ook niet aardig doen tegen jou omdat je daar zo'n fijn gevoel van krijgt. Ik gooi de discussie erin en de stelling, en die is scherp. Ik heb ook geen zin om weer ''jij bent dit-jij bent dat'' discussie te houden met jou, want je hebt de neiging om het op het persoonlijke te trekken. Er is een stelling geponeerd. Ben je het eens met die stelling ja of nee? Wil je over persoonlijke zaken praten, wil je complimentjes krijgen, wil je het over mijn karakter hebben? Ga dan weg van deze topic, want ik heb daar niks aan. Het kan me ook niet schelen of je me belerend vindt of dat je me aardig vindt, lief of niet. Ga serieus op de stelling in of ga weg. En bovendien, ik heb geen bedoeling om nuttige bijdragen op dit forum te posten. Het kan me niet eens schelen of het nuttig is of niet. Waar het me om gaat is om de discussie, en geloof het of niet, ik leer van andermans mening. Maar niet van jou, want je probeert allerlei persoonlijke zaken ertussen door te gooien die mij totaal niet interesseren. Ik wil een scherpe discussie over literatuur voeren en niet of jouw haarkleur mij bevalt. Dus graag wil ik iets horen over de LITERATUUR. In de politiek wordt ook gewoon gediscussieerd op basis van scherpe stellingen, waarom doet iedereen hier toch altijd zo moeilijk en verkrampt als er een x een scherpe stelling wordt geponeerd.

Ik kies ervoor om weg te gaan. Een discussie met diepgang over een interessant onderwerp voeren vind ik prima, alleen waardeer ik een respectvolle toon van alle kanten, omdat wij SOL'lers geen vijanden van elkaar zijn en het doel van de discussie is om geestelijk rijker te worden. Het aanvallen van een ander is in mijn ogen niet wat je wilt bereiken in een goed debat of gesprek. Succes met je discussie.

Ja, en dan zeg ik erbij dat ik het jammer vind, want ik heb je op dit forum bijdragen zien geven die ik interessant vond. Ik heb geen zin om over persoonlijke zaken te praten, dat is het enige wat ik wil zeggen. Ik ben wel benieuwd naar jouw inhoudelijke mening over het onderwerp, niet of je mij belerend vindt. Want tussen het echte leven en een forum zit voor mij een wereld van verschil, en men moet de poster en de mens uit elkaar houden.

Ik ben het wel eens met de stelling, maar omdat je eerder een totaal ander standpunt verkondigde en nooit zelf met een voorbeeld uit eigen werk bent gekomen, verwacht ik dat je weer begint te draaikonten zodra er iets van een discussie op gang komt. Je houding naar Spirit toe versterkt dat vermoeden. Dus: tabee.

Grunberg en Saskia Noort zijn niet echt van hetzelfde kaliber en Zwagerman vind ik sowieso overroepen maar wil je zeggen dat hun geen stijlfiguren gebruiken? Dat is gewoonweg niet waar!

Tuurlijk. Ze gebruiken stijlfiguren. Zeker Zwagerman gebruikt stijlfiguren. Saskia Noort nauwelijks, of hele goedkope. Maar stijlfiguren zijn maar een klein deel van de hele reeks aan mogelijkheden die men kan gebruiken om meer jus in een tekst te stoppen. Maar los van deze schrijvers ageer ik eigenlijk tegen het rare idee dat ergens zweeft dat simpele taal beter is voor de lezer. Nou, imo is het net andersom: hoe simpeler een taal in een boek, hoe dichter bij spreektaal, hoe storender en irritanter. Constant hoor je dit advies: hou de taal simpel want dat is fijn voor de lezer, vooral in goedkope schrijfcursussen. Dit stuit mij tegen de borst, zo'n algemene regel die helemaal niet klopt. Het is helemaal niet fijn. Het is vaak vervelend. Pak een boek van SN en je weet gelijk weer wat verveling inhoudt, en dat moet dan doorgaan voor een thriller. Deze mevrouw heeft de technische regels van spanning helemaal niet onder de knie. Het gaat namelijk om de techniek, want zonder techniek kun je het gevoel van een fictietekst niet optimaal op de lezer in laten werken. Als proef op de som: probeer eens alleen maar in spreektaal een boek te schrijven en kijk eens hoeveel mensen dit leuk gaan vinden.

Ik ben het wel eens met de stelling, maar omdat je eerder een totaal ander standpunt verkondigde en nooit zelf met een voorbeeld uit eigen werk bent gekomen, verwacht ik dat je weer begint te draaikonten zodra er iets van een discussie op gang komt. Je houding naar Spirit toe versterkt dat vermoeden. Dus: tabee.

Maar jij bent wel vaker paranoïa en wantrouwig naar de medemens toch. Maar dank je wel voor je mening.

Als je dat stukje leest van Bavarios dan klinkt hij ook gewoon als een onprettig persoon. Een know-it-all die met verkeerde feiten strooit en eigenlijk toch niet naar andere meningen luistert.

Simpele taal gebruiken is ook een stijl. Bukowski Bret Easton Ellis Jack Kerouc Laats nog Alleen Maar Nette Mensen gelezen van Vuistje met ook echt simpele taal. Overigens ben ik een Saskia Noort hater maar ze heeft genoeg fans, verkoopt goed en klaar. Snap alleen niet dat ze altijd van die positieve reviews krijgt. Beetje streekroman, chicklit plus boeken schrijft zij.

Als je dat stukje leest van Bavarios dan klinkt hij ook gewoon als een onprettig persoon. Een know-it-all die met verkeerde feiten strooit en eigenlijk toch niet naar andere meningen luistert.

Daarom heb ik al een miljoen x in elke tekst gezegd dat ik één en al oor ben naar de lezer toe. Als er iemand is die luister dan ben ik dat. De lezer is voor mij god, en ik ben ondergeschikt aan zijn of haar mening. Dat maakt allemaal onderdeel uit van mijn visie. Maar goed, er zijn nogal wat mensen die overal op tegen zijn, gewoon zomaar. Het is niet dat ze tegen zijn omdat ze een andere visie hebben. Ze zijn gewoon ergens tegen. Maar goed, tuurlijk kom ik hier over als een onpretting persoon. Als ik schrijf zit ik in een roes, in een arena. Dan ben ik een ander mens. Dan ben ik geen prettig persoon om mee te discussiëren. Boeiend. Ik hoef geen vrienden met je te worden en jij ook niet met mij.

Simpele taal gebruiken is ook een stijl. Bukowski Bret Easton Ellis Jack Kerouc Laats nog Alleen Maar Nette Mensen gelezen van Vuistje met ook echt simpele taal. Overigens ben ik een Saskia Noort hater maar ze heeft genoeg fans, verkoopt goed en klaar. Snap alleen niet dat ze altijd van die positieve reviews krijgt. Beetje streekroman, chicklit plus boeken schrijft zij.

Brett Easton Ellis valt best mee. In zijn masterpiece gebruikt ie enorm veel taaltrucjes en woordspellen. Hij wordt onterecht bestempeld als een simpele taalgebruiker, maar het is technisch van een enorm hoog niveau. Hij is sowieso de koning van het ritme, en zo'n ritme als Brette easton Ellis, dat zit bij het topsegement, en om dit te bewerkstelligen moet je van hele goede huize zijn. Ik ben enorm fan van Brett Easton Ellis. Saskia Noort verkoopt goed omdat het een mooie vrouw is. Dat is de enige reden waarom Saskia noort verkoopt. Ik vind het trouwens ook echt een mooie vrouw. Prachtig slanke lijf. Maar het heeft niks met schrijven te maken.

Bavarios, een tip. Als je geen persoonlijke gesprekken wilt voeren stel ik voor je meningen bij jezelf te houden. En er vooral ook verder niet te "persoonlijk" op in te gaan, want op deze manier ben je als een klein kind aan het ruzie maken. Goed, over je stelling: Simpele taal of niet? Bij dit soort onderwerpen houdt een schrijver zich onder andere veel bezig met de volgende vragen: "Wat is mijn doelgroep?" "Schrijf ik om te verkopen, of om mijn verhaal te uitten?" Zeker bij de groep schrijvers die vooral hun verhaal kwijt willen kom je de volgende vragen ook tegen: "Wat kan ik schrijven?" "Ga ik het uitgeven via PoD of via een uitgever?" - vervolgvraag: "Kan ik een editor betalen?" Bij de Groep Schrijvers die voor het geld schrijven de volgende vraag: "Wat ligt op dit moment goed in de markt?" Nou is dit een kleine greep uit alle vragen die waarschijnlijk de revue passeren in het schrijfproces, maar ik denk dat het een punt wel goed duidelijk maakt: Het ligt heel erg aan de schrijver en zijn/haar motieven, evenals aan de doelgroep waar de schrijver voor gaat schrijven. Het lijkt mij niet dat je een boek schrijft voor een doelgroep die de taal goed machtig is (lees, hogeropgeleiden als "breed"voorbeeld) je ingewikkeldere taal kunt gebruiken, maar schrijf je juist voor een doelgroep die dat niet is, dan kan je niet constant met mooie, lange, technische en veelal ingewikkelde zinnen schrijven. Persoonlijk hou ik wel van een uitdaging, maar mensen die meer lezen omdat het ze wordt opgedragen zullen het irritant vinden dat ze naar Google moeten omdat ze een woord moeten opzoeken.

Nog even een reactie op het laatste statement: Ik geloof niet dat het bij mij bekende "vrouwelijke" Saskia Noort publiek haar boeken koopt omdat zij er zelf leuk uitziet. Jammer, zo'n generalisatie die mijn inziens ook geen basis heeft. Daarbij wil ik een toevoeging doen aan mijn vorige statement: Het is overigens wel zo dat spreektaal ook de nodige "opzoekwoorden"met zich mee kan brengen. Vooral gezien het feit dat in bepaalde steden en/of streken een verschil te vinden is in spreektaal. "Amsterdams vs Utrechts"

Een schrijver die moeite heeft met het formuleren van kloppende ingewikkelde zinnen en zich daar tegelijkertijd beeldend in uit te drukken, zou ik adviseren het eenvoudiger proberen te formuleren. Beeldend, kun je je eenvoudig als gecompliceerd uitdrukken. Staat er los van. Een schrijver die moeite heeft met zich beeldend uit te drukken zou ik nooit adviseren zich maar niet meer beeldend uit te drukken. Dat je hier een voorbeeld van gevonden hebt op de site verbaasd me maar de wonderen... Wat ik wel eens lees zijn stukjes waar pogingen zich beeldend uit te drukken zo hijgerig overkomen dat daar wel wat geschrapt in mag worden. Overdaad kan wel degelijk schadelijk zijn. 'Doe levenservaring op!' is iets dat ik ook regelmatig denk, bij het proeflezen. Toch ben je daar niet voor als proeflezer, om iemands leven aan te jagen en de meeste levenservaring doe je toch op wanneer je het niet zoekt.

Ik vind dat je de mensen die op het forum adviezen geven, ernstig tekort doet in je openingspost. Relativering in de vorm van een milde benadering naar de forumdeelnemers zou je sieren. Je bent niet de enige koekenbakker hier; sterker: je roert alleen nog maar in het beslag. Ik ben dus benieuwd naar je boek. We zullen zien of je je beloftes waarmaakt. Kritiek vóórdat je boek uitkomt, kan het boek nog beter maken dan het al is. Gratis tip. Massaliteratuur is overigens een contradictio in terminis.

Toen ik hier pas lid was had je een zeer onverkwikkelijke discussie met een mede-lid. Jullie zijn toen beiden tijdelijk geschorst. Ik vind dat het wederom tijd wordt voor een schorsing, over het paard getild mannetje. Bah. Eventueel antwoord wordt niet gelezen, daar sta ik ver boven.

Bavarios weet niet alleen het thema emotionaliteit aan te snijden, hij weet het soms ook op te wekken. Of hij nu vordert met zijn manuscript of niet, het brengt wel leven in de brouwerij.

Hebben we hier niet te maken met een nieuw pseudoniem van Grunberg? Bavarois, puddingmans?

Bavarois, net als sommige anderen begin ik snel genoeg te krijgen van je hautaine en absolute manier van het poneren van stellingen. De start van een discussie is het nauwelijks, want je begint je stellingen bijna zonder uitzondering door grote groepen schrijvers te beledigen of te kleineren. Om dan ook nog trucjes te gebruiken zoals eenzelfde link twee keer te plaatsen, zet de discussie meteen op scherp. De helft van de mensen valt dan over de manier waarop je een stelling plaatst in plaats van over de stelling zelf. Ik vraag je bij deze met klem je houding te veranderen. De arrogantie straalt er vanaf. Dat je zelf denkt dat je de literaire wijsheid in pacht hebt is prima, maar dan hoef je dus ook geen discussie te starten. Ik krijg namelijk niet het idee dat je open staat voor andere meningen.

Zelf ben ik geen grote fan van uitgebreid gebruik van beeldspraak. Of het te weinig gebruikt wordt in hedendaagse literatuur weet ik niet direct, helaas ben ik de laatste jaren niet meer veel nieuwe boeken aan het lezen. (een serieus gebrek, ik geef het eerlijk toe, maar dat heeft ook zijn redenen) In sommige gevallen werkt het storend, soms is het gewoon te. Maar dat is een persoonlijke smaak. Alleszins, net zoals vele andere dingen, zal het (als het dan toch niet meer gebruikt wordt nu) wel terugkomen. De literatuurlijst werd toen ik in het middelbaar zat (zo een 20 jaar geleden) ook vervloekt door vele studenten. Dat is zeker geen nieuw feit. Hoofdzakelijk waarschijnlijk omdat het in vele gevallen slechts een beperkte lijst was van 'klassiekers'. En die waren wel gevuld met beeldspraak maar spraken weinig studenten aan.

Stelling: de huidige lezer heeft minder interesse in beeldende taal.

Zieveraar, Volgens mij is er een verschil tussen beeldspraak en beeldend taalgebruik. Het eerste is doormiddel van symboliek, metaforen, etc... iets duidelijk te maken. Het tweede heeft meer te maken met het schetsen van de achtergrond, neerzetten van sfeer, overbrengen van emotie, etc... Cerdiwen, Als dat zo is kun je je afvragen of de schrijver nog geïnteresseerd in de lezer wil zijn.

Stelling: de huidige lezer heeft minder interesse in beeldende taal.

Juist. Dat is de stelling. Ik ben het er niet mee eens. Ik vind dat er juist meer kracht gehaald kan worden uit beeldend taalgebruik. Ik vind het jammer dat hier zo denigrerend over wordt gedaan, en als je een gemiddeld LOI-cursusje openslaat dan staan er allerlei rare adviezen in die niet kloppen met de ervaring die ik heb met lezers en beeldend taalgebruik. Want, en dit staat er even los van, ik ben juist van mening dat je goed naar de lezer moet luisteren. Goed gebruik van beeldend taalgebruik kan de lezer juist prikkelen. Dat is de kracht van goed gebruik van stijlfiguren. Stijlfiguren worden ook gebruikt in Amerikaanse hollywoodfilms of maffiafilms omdat regisseurs de kracht hiervan onderkennen. Ik ben het echter eens met de vorige poster dat beeldend taalgebruik storend kan werken, en dat gebeurt als de vorm zich loskoppelt van de inhoud, of beter gezegd, de inhoud overspoelt. Vaag poëtisch taalgebruik werkt vaak op de zenuwen omdat de lezer het noorden kan kwijtraken.

Stelling: de huidige lezer heeft minder interesse in beeldende taal.

Dat is een interessante stelling, maar die behoeft ook enige nuance. Bijvoorbeeld: wat is "de huidige lezer", en verschilt deze van de "voorgaande lezer"? Ik denk dat het probleem is dat de nivellering ook in de literatuur heeft toegeslagen. Van het doel "iedereen moet kunnen lezen" (wat een aantoonbare noodzaak is in de huidige maatschappij), is het gegaan naar "iedereen moet literatuur kunnen lezen". Als we zeggen "iedereen moet een differentiaalvergelijking foutloos kunnen maken" dan lachen we, en als we zeggen "iedereen moet het niveau hebben om de marathon van Rotterdam binnen twee en een half uur te lopen", dan zien we dat het onmogelijk is. Maar iedereen literatuur lezen: natuurlijk. Kunst is van iedereen, de Nachtwacht kan iedereen zien, Mozart kan iedereen horen, dus moet iedereen ook literatuur kunnen lezen. Abstracte kunst wordt al met een scheve blik aangekeken, want "dat snapt niemand", en nu dus ook de literatuur die niet "figuratief" is. Er zijn mensen die wèl weten hoe een differentiaalvergelijking in elkaar zit, en er zijn mensen die de marathon binnen 150 minuten kunnen uitlopen. Er zijn mensen die wel kunnen genieten van atonale composities en het werk van dadaïsten etc. Zo zijn er ook nog steeds mensen die "abstracte" literatuur kunnen waarderen, die verder kijken dan het oppervlak (plot en personages, meestal) en die er niet mee zitten dat er stijlfiguren worden gebruikt en een wat moeilijker idioom. Maar ja... een wiskundeknobbel klinkt naar nerd, een sportman is een soort god, maar iedereen moet toch kunnen lezen? Dat is het probleem: niet iedereen kàn op het hoogste niveau lezen (zie hier). De abstractie die van sommige beeldende taal, of bloemrijke taal, of een van de andere literaire hete hangijzers uitgaat, wordt gewoon niet door iedereen begrepen. Omdat ze geen literatuurnerds zijn, ze hebben geen taalknobbel, het zijn geen leesgoden. En dat wordt ook niet gestimuleerd, want a) noodzakelijke teksten worden bij voorkeur op B1/2 niveau geschreven; b) het komt steeds vaker voor dat niet-literaire criteria worden gebruikt om een verhalende tekst te beoordelen, zoals "het leest vlot" en "ik kan goed met de personages meeleven". Als mensen klagen dat ze moeten nadenken bij een tekst, dan weet je dat het geen literatuur-lezers zijn. Het gevolg is dat teksten op C2-niveau als "te ingewikkeld" terzijde worden geschoven, en B2 als literatuur wordt gelabeld (C1 voor de bloem der natie). Eenvoudig taalgebruik, alledaagse woorden, helder (figuratief).

Dank voor deze boeiende uitleg, Schli. Ik ben het er helemaal mee eens. En wat opgaat voor lezers, gaat eens te meer op voor schrijvers. In die zin dat bloemrijk en beeldende tekst begrijpen altijd nog makkelijker is dan dergelijke teksten schrijven (tenminste als je die knobbel bezit). Ik erger me rot aan dit nivelleringsgedoe. In plaats van de lat zo hoog leggen, dan mensen ergens moeite voor moeten doen om erover te komen, wordt naar mijn idee de lat veel te vaak expres laag gelegd (want anders is het zo zielig dat sommige mensen het niveau niet halen). Brrr, daar krijg ik spontane jeuk van. Doorzettingsvermogen, ergens langere tijd moeite voor willen doen; het is een eigenschap die met de mond altijd hogelijk wordt gewaardeerd, maar in de praktijk is het vaak zoveel makkelijker om de norm een beetje naar beneden te schroeven. En terug omhoog gaat niet vanzelf.

Mee eens wat betreft de nivellering. Niet de lat moet lager, het niveau moet hoger. Het was niet waar ik aan dacht toen ik de stelling opschreef, maar het is zeker interessant. De voorgaande lezer is, wat mij betreft, de lezer voor het televisietijdperk. De lezer die tijd heeft om te lezen, de schrijver die tijd heeft om te schrijven, en ook: de periode waarin er tijd was om te praten. Waarin het gebruikelijk was om een vrouw het hof te maken, niet haar te versieren, toen de manier waarop je iets verwoordde een hele wereld in zich kon dragen en zowel een duel als een huwelijk kon uitlokken. De huidige lezer is gewend aan snel, zakelijk, heeft tussen alle visuele prikkels door behoefte aan soberheid, etc. Dat wil niet zeggen dat niemand behoefte heeft aan bloemrijke taal, alleen dat het niet langer de norm is.