Waarom maak je jouw probleem niet tot het hare? Waar jij aarzelt, kan zij aarzelen: "Ze keek blozend naar zijn rug terwijl hij de jaartallen op het bord schreef. Was hij nou Jules, of toch meneer de Groot? Voor de rest van de klas was het duidelijk, voor haar was sinds vanmiddag alles anders." (Ik doe maar een gooi, weet totaal niet in welk genre je schrijft, maar als jij je ergens onzeker over voelt, dan zal de lezer waarschijnlijk hetzelfde gaan voelen bij het lezen en dan is de beste manier om daar doorheen te gaan door de hoofdpersoon zelf het probleem te laten ondergaan en eventueel een oplossing te laten vinden)

Wat is je perspectief? "Jules" is een intimiteit tussen je hoofdpersoon en de geschiedenisleraar, niet tussen de lezer en de geschiedenisleraar. Het lijkt me dat je zijn achternaam kunt blijven gebruiken, tenzij het perspectief heel dicht tegen je hoofdpersoon aanzit of zelfs de ik-vorm heeft.

Wanneer je iemand al weken/maanden/jaren aanspreekt met Meneer de Groot en nu ineens moet omschakelen naar zijn voornaam Jules, dan kost zoiets tijd. Niet alleen voor de hp, maar zeker ook voor je lezers. Gebruik daarom eerst nog een paar keer de achternaam, en laat de hp er maar flink over struikelen. Bvb "Meneer de Groo... ehm... Jules?" vroeg ze met een zacht stemmetje. Daarna kun je schakelen in je verhaal tussen De Groot en Jules.

Haar geschiedenisleraar is een heel belangrijk persoon in het verhaal en zegt op een gegeven moment dat ze hem bij zijn voornaam mag aanspreken. Is het dan gebruikelijk om Jules (zijn voornaam dus) of nog steeds meneer De Groot te gebruiken als hij tussen de regels door ter sprake komt (dus zonder dat er iets wordt gezegd, bijvoorbeeld: Ze keek naar Jules).

En ik vind het ook zo vreemd om steeds door te schrijven met De Groot als aanspreekpunt, terwijl Iris zijn naam wel weet. Maar in ieder geval bedankt voor de reactie!

Zo lang Iris de man als meneer de Groot ervaart, zo lang zou jij - de schrijver - hem meneer de Groot moeten noemen. Hij staat in dienst van het verhaal. In het verhaal 'is' hij meneer de Groot. Op het moment dat het verhaal rijp is om meneer de Groot te verlaten en Jules in te voeren - dat hangt van verschillende factoren af, vooral van de ontwikkeling van de relatie tussen Iris en de leraar - dan pas noem je hem Jules. Misschien zwijmelt Iris van meneer de Groot. Misschien heeft ze een hekel aan hem. Dat weten wij niet. In het eerste geval zou je hem al vlot Jules kunnen noemen, in het tweede blijft hij meneer de Groot. Je wordt niet intiem met iemand aan wie je een hekel hebt, dus noem je hem niet bij zijn voornaam. Maar ben je verliefd op hem, dan is alleen het woord Jules, of zelfs De Groot al heerlijk om in zalige dromerijen te verzinken. Een derde mogelijkheid is het personage in te kapselen in een denkbeeldige cocon die je een naam geeft die zijn functie / gedrag / relatie met Iris weerspiegelt, bijvoorbeeld de heerlijkheid met de zeven bruine ogen, wanneer Iris het gevoel heeft dat hij haar altijd ziet, volgt en zij dat prettig vindt. Vindt zij dat niet prettig, dan kan hij Argus hten, of welke naam je maar voor hem bedenkt.