Interpunctie : vraagje

De interpunctie is goed. Kan ook met komma als hij aan het woord blijft. Over "hij loog" zou ik denken: kun je dat zo beschrijven dat de lezer dat uit de context kan opmaken?

Nee hoor, je doet het goed zo. Een komma na slaap kan ook en dan het vervolg van de zin met een kleine lettter beginnen. Wat ik niet mooi vind, is de toevoeging: loog hij. Door dat: fluisterde hij, weet de lezer al wie er aan het woord is en is loog hij overbodig. Dat hij liegt, zou ik op een andere manier uit de tekst laten blijken.

Ik zou er een komma plaatsen, chris, omdat hij (waarschijnlijk toch?) deze zin(sdelen) achter elkaar uitspreekt. Zou er veel tijd tussen de ene en de andere zin zitten, dan zou een punt op zijn plaats zijn. Dan kon je beschrijven wat er in de tijd tussen die twee zinnen gebeurde, of wat er anderzins waar te nemen was. Punctie is overigens iets geheel anders dan interpunctie. :) :!: Je bedoelt het laatste.

Er gaat weer een hele wereld voor me open. Dank iedereen! Als ik het goed begrijp, is er dus speling mogelijk met komma en punt. Er is geen pauze tussen wat hij zegt. Ik beschrijf vrij intensief, meer niet. In deze zin is de komma meer passend en dan moet de laatste uitspraak ook met een kleine letter beginnen. Dus zo ? : “Maak je geen zorgen over mij, Ellen,” fluisterde hij met zijn lippen tegen haar slaap, “ik heb alles onder controle,” loog hij. Dit komt mij ongemakkelijk over omwille van 'loog hij'. Hier komt 'perspectief' om de hoek kijken, zoals Kate.s. opmerkte. Het gemakkelijkste zou zijn om 'loog hij' te schrappen maar dat ga ik niet doen want dan moet ik het overal doen en wordt de tekst ontzymd als het ware. Ik kan er niet verder uitweiden want dat is off topic. Ik heb wel een visie op 'loog hij'. Thérèse : het moet natuurlijk interpunctie zijn. Dank je!

Of: 'Maak je geen zorgen over mij, Ellen,' fluisterde hij met zijn lippen tegen haar slaap, 'ik heb alles onder controle.' Als ze zou weten dat hij loog, had ze gemaakt dat ze wegkwam.

Dat kan alleen als je met een alwetende verteller werkt. Als je in haar hoofd zit, kun je nog niet weten dat hij liegt, en als je in het zijne zit, kun je niet weten wat zij zou doen als ze het wist. Ik zou hem eerder iets over dat liegen laten denken. Zou ze het doorhebben, dat ik lieg, dacht hij. Als ze maar niet merkt dat ik lieg, dacht hij. Ha! Ze heeft niet door dat ik lieg, de domme geit, dacht hij. Als je loog hij echt wil laten staan, zou ik de punt laten staan, want dan heb je toch meer twee zinnen. Wat je ook kunt doen, is het gesprokene eindigen met een punt, en er dan als volgende zin 'Hij loog.' achter zetten. Kort maar krachtig.

'Maak je geen zorgen over mij, Ellen,' loog hij fluisterend met zijn lippen tegen haar slaap, 'ik heb alles onder controle.' Dat zou ook nog kunnen.

Dan zou ik die fluisterend eruit halen. Hij zal sowieso niet met zijn lippen tegen haar slaap gaan roepen, me dunkt.

Ik zou het doen zoals Hekate zegt: “Maak je geen zorgen over mij, Ellen,” fluisterde hij met zijn lippen tegen haar slaap, “ik heb alles onder controle.” Hij loog. Maar dit kan natuurlijk alleen als je in het hoofd van 'hij' zit, want 'zij' weet dat niet. Als het vanuit haar gezichtspunt is geschreven, dan zou het als volgt kunnen: “Maak je geen zorgen over mij, Ellen,” fluisterde hij met zijn lippen tegen haar slaap, “ik heb alles onder controle.” Je liegt, dacht ze. Of: “Maak je geen zorgen over mij, Ellen,” fluisterde hij met zijn lippen tegen haar slaap, “ik heb alles onder controle.” Ze wist dat hij loog.

Je kunt van alles tegen iemands slaap doen ... roepen lijkt me in dit verband inderdaad vrij onnozel om te schrijven, hekate. ;) Gratuite advies. Maar iemand kan behalve fluisteren: brommen, lispelen, sissen, flemen, vleien, minnekozen ... wat al niet? Probeer het voor je te zien, chris, wat er precies gebeurt.

In ieder geval worden je genoeg alternatieven aangereikt. Of zit de juiste er nog steeds niet tussen?

Vanuit 'zijn' gezichtspunt: “Maak je geen zorgen over mij, Ellen,” fluisterde hij met zijn lippen tegen haar slaap. “Ik heb alles onder controle,” loog hij. Vanuit 'haar' gezichtspunt: “Maak je geen zorgen over mij, Ellen,” fluisterde hij, zijn lippen kietelend tegen haar slaap; “ik heb alles onder controle.” Ze wist dat hij loog.

Je kunt van alles tegen iemands slaap doen ... roepen lijkt me in dit verband inderdaad vrij onnozel om te schrijven, hekate. ;) Gratuite advies. Maar iemand kan behalve fluisteren: brommen, lispelen, sissen, flemen, vleien, minnekozen ... wat al niet? Probeer het voor je te zien, chris, wat er precies gebeurt.

Het ging er mij om dat die 'fluisterend' niets toevoegt aan de zin. Bovendien is de aanvoegende wijs erg lelijk.

Dit stukje is vanuit zijn gezichtspunt geschreven. Haar gezichtspunt kan niet aan bod komen want de dialoog vindt plaats op zijn territorium en ze is er geestelijk en lichamelijk volledig onderdoor: Ze keek weg met tranen in haar ogen. “Ik niet,” zei ze verbitterd, ”ik weet niet waarom ik ’s morgens wakker word. Dat lijkt wel een zonde als je om je heen kijkt.” Nadien begint ze eindelijk een tip van de sluier te lichten over het verleden... dat hij liegt is eigenlijk een klein detail waar ze niet bij stil staat gezien de context. Zij is het die hem gewezen heeft op de illuzie van zijn libertijns beleid en dat hij de situatie niet onder controle heeft. Maar in dit stukje is ze een heel stuk minder strijdvaardig, zo zwak eigenlijk dat ze eindelijk gaat 'spuien'. Hij is bezorgd en wil haar niet verontrusten. Meer steekt er niet achter 'loog hij'. 'Loog hij' is uitsluitend aan hem toe te schrijven. Hij is zich bewust van die leugen. Het is een onschuldige leugen; hij wilt haar doen praten over andere zaken, niet over zijn precair beleid van het gevangenenkamp. Het sluit aan bij een eerder stukje waarin zij terugdenkt aan de kruidenvrouw die ze als kind kende en die zei:'Liegen is een beetje zoals bidden.' Ik heb me bewust voorgenomen dat mijn personages 'helden' zijn waar een lezer een speciale sympathie voor zou kunnen voelen, maar ook heel bewust breng ik verwarring. Deze 'helden' personages zijn menselijk en ze begaan blunders. Ze zijn niet heilig. Mijn dialogen zijn gemiddeld enkele pagina's lang, soms wel tien pagina's. Ogenschijnlijk niet veel actie. Ik word afgeleid... hier komen zoveel aspecten aan bod dat ik de grens niet meer kan trekken tussen on topic en off topic. 'perspectief' o.a. Om te besluiten : het is dus zijn gezichtspunt, hij liegt bewust en de actie gaat snel. Dus : “Maak je geen zorgen over mij, Ellen,” fluisterde hij met zijn lippen tegen haar slaap. “Ik heb alles onder controle,” loog hij. ( voorstel van Thérèse) of “Maak je geen zorgen over mij, Ellen,” fluisterde hij met zijn lippen tegen haar slaap, “ik heb alles onder controle,” loog hij. (voorstel van Via) Of kunnen beiden en moet ik zelf de knoop doorhakken? Ik dacht dat er strikte regels waren maar blijkbaar is het zo niet.

Is het uit de context niet duidelijk dat hij liegt?

Neen, Hekate. Hij maakt zijn standpunt duidelijk over iets wat maanden voordien door haar in vraag werd gesteld. Toen al was hij het er niet mee eens en dan slaat de twijfel toe. Maar dat onderwerp komt hier niet ter sprake. Hier gaat het vrijwel uitsluitend over haar persoon.

Je moet inderdaad zelf de knoop doorhakken. Maar fluisterde hij en loog hij in één zin vind ik niet zo mooi.

Als je dat loog hij wilt handhaven, moet je het doen zoals Thérèse zegt. Maar ik blijf het niet mooi vinden.

'Loog hij' is uitsluitend aan hem toe te schrijven. Hij is zich bewust van die leugen. Het is een onschuldige leugen.

Je hebt hier toch een prachtige zin geschreven die je kunt gebruiken? “Maak je geen zorgen over mij, Ellen,” fluisterde hij met zijn lippen tegen haar slaap. “Ik heb alles onder controle.” Hij was zich bewust van de leugen. Een onschuldige leugen, bedoeld om haar niet te verontrusten. Of zoiets...

Je kunt van alles tegen iemands slaap doen ... roepen lijkt me in dit verband inderdaad vrij onnozel om te schrijven, hekate. ;) Gratuite advies. Maar iemand kan behalve fluisteren: brommen, lispelen, sissen, flemen, vleien, minnekozen ... wat al niet? Probeer het voor je te zien, chris, wat er precies gebeurt.

Het ging er mij om dat die 'fluisterend' niets toevoegt aan de zin. Bovendien is de aanvoegende wijs erg lelijk.

O, dat wist ik niet.

Dank iedereen. Ik heb die zin uitgekozen omdat ik de correcte interpunctie er van wilde kennen. Dat is inmiddels gebeurd. In de tekst heb ik genoteerd dat de zin niet erg geslaagd is. De dialoog heeft ondertussen heel wat wjzigingen ondergaan maar is nog niet helemaal afgewerkt. Daar zal meer tijd voor nodig zijn.

Dit stukje is vanuit zijn gezichtspunt geschreven. Dus : “Maak je geen zorgen over mij, Ellen,” fluisterde hij met zijn lippen tegen haar slaap. “Ik heb alles onder controle,” loog hij. ( voorstel van Thérèse) of “Maak je geen zorgen over mij, Ellen,” fluisterde hij met zijn lippen tegen haar slaap, “ik heb alles onder controle,” loog hij. (voorstel van Via) Of kunnen beiden en moet ik zelf de knoop doorhakken? Ik dacht dat er strikte regels waren maar blijkbaar is het zo niet.

Ik had hetzelfde geschreven als Thérèse, dus niet zoals hierboven. Je kunt die zin niet door laten lopen.

Op deze manier zou het misschien ook kunnen... “Maak je geen zorgen over mij, Ellen,” fluisterde hij met zijn lippen tegen haar slaap. “Ik heb alles onder controle.” De leugen kwam moeiteloos over zijn lippen.

Sorry, Via, ik heb indd een foute versie in jouw naam vermeld. Hier is een beetje context. Ik ga dus voor de oorspronkelijke twee zinnen. 'loog hij' moet er bij want een wakkere lezer gaat meteen denken dat hij die situatie helemaal niet onder controle heeft. Dat moet hier bevestigd worden of deze lezer wordt in verwarring gebracht en dat mag niet daar de focus in deze dialoog ligt op haar ontboezemingen. “Het water komt aan je lippen, Ellen. Ik probeer slechts je hoofd boven te houden. Wie anders zou dat kunnen en…mogen?” Ze klemde haar lippen stijf opeen. “En u?” vroeg ze ademloos,” Hoe houdt u het hoofd boven water? Hij nestelde zich naast haar op het smalle bed. Tot zijn grote verbazing rustte ze haar hoofd tegen zijn schouder. “Maak je geen zorgen over mij, Ellen,” fluisterde hij met zijn lippen tegen haar slaap. “Ik heb alles onder controle,” loog hij. Ze keek weg met tranen in de ogen. “Ik niet,” zei ze verbitterd,”ik weet niet waarom ik ’s morgens wakker word. Dat lijkt wel een zonde als je om je heen kijkt.” Hij schikte de vlecht op haar schouder: “Je hebt je deel dan ook gehad. Ik begrijp nog steeds niet dat je jezelf liet vallen op ’t appèl. Wilde je het noodlot tarten?” Enerzijds moet ik de lezer een correcte stand van zaken aanbieden, anderzijds dient hij/zij te focussen op wat volgt; Hereford is hier aan het woord, dus mag de lezer niet in de war gebracht worden.