Geen afbeelding
woordenbrouwer

Lid sinds

14 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hulp nodig met een zin - schuldig voelen over/dat?

 31 mei 2010 - 18:25
Ik heb moeite met een zin. Ik kom er maar niet uit hoe ik 'm het beste kan formuleren en wanneer de zin kloppend en goed leesbaar is. Ik heb tot nu toe 3 opties: - Hij is opgelucht dat hij eindelijk kan rouwen, maar (hij) voelt zich tegelijkertijd schuldig dat de verdwijning van zijn dochter voor hem iets positiefs oplevert. - Hij is opgelucht dat hij eindelijk kan rouwen, maar tegelijkertijd voelt hij zich er schuldig over dat de verdwijning van zijn dochter voor hem iets positiefs oplevert. - Hij is opgelucht dat hij eindelijk kan rouwen, maar (hij) voelt zich er tegelijkertijd schuldig over dat de verdwijning van zijn dochter voor hem iets positiefs oplevert. Welke van de drie is de beste en waarom? En moet bij optie 1 en 3 de 'hij' er wel of niet tussen? Of heeft iemand misschien een andere suggestie? Hulp gewenst!

Geen afbeelding
Scorpio

Lid sinds

18 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 31 mei 2010 - 18:47
Misschien heb je hier iets aan... Hoewel opgelucht, omdat hij eindelijk kan rouwen, voelt hij zich tegelijk schuldig. De verdwijning van zijn dochter levert hem immers iets positiefs op.

Geen afbeelding
Graylorne

Lid sinds

15 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 31 mei 2010 - 18:58
Ik zie het uitgangspunt van de zin niet helemaal. Waarom is hij opgelucht? Omdat hij kan rouwen, begrijp ik. Dat is positief ondanks de verdwijning van zijn dochter. Dan is het niet de verdwijning die voor hem iets positiefs oplevert. Hij is opgelucht dat hij eindelijk kan rouwen. Maar tegelijkertijd voelt hij zich schuldig dat hij ondanks alles nog iets positiefs kan vinden. Of zoiets. Begrijp ik een beetje wat je bedoelt?

Geen afbeelding
woordenbrouwer

Lid sinds

14 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 31 mei 2010 - 23:00
Scorpio, jouw zin vind ik iets te zakelijk.. Het past niet helemaal bij mijn schrijfstijl. Maar bedankt voor je bijdrage! Graylorne, de verdwijning levert hem wel iets positiefs op omdat hij door de verdwijning van zijn dochter eindelijk tijd heeft om te rouwen... Zijn de zinnen die ik als opties heb gegeven volgens jullie wel goed Nederlands? Lopen ze goed, of niet? (Welke wel en welke niet?)

Geen afbeelding
Scorpio

Lid sinds

18 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 31 mei 2010 - 23:49
Ik vind het tamelijk onduidelijk. Is hij opgelucht dat hij kan rouwen dankzij de verdwijning van zijn dochter en/of heeft hij iets te maken met die verdwijning?!

Geen afbeelding
Simon Corson

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 juni 2010 - 6:20
Zin twee klopt, maar vind ik niet zo heel mooi. Je voelt je ergens schuldig over. Ik zou de zin in twee stukken hakken. Vertel dat hij een dubbel gevoel heeft en leg uit wat daar de oorzaak van is. Ik weet trouwens niet of je het bij het juiste eind hebt. Ik denk dat niemand zich opgelucht voelt over het feit dat hij eindelijk kan rouwen. Rouw is een periode van intens verdriet, dat overkomt je. Hij kan wel een dubbel gevoel hebben. Opgelucht dat er een eind is gekomen aan zijn onzekerheid, schuldig over het feit dat hij zich opgelucht voelt. Mensen met een groot verlies voelen zich vaak schuldig over de gekste dingen. De eerste keer dat ze weer ergens om lachen bijvoorbeeld, of gewoon het simpele feit dat ze zelf doorleven.

Profile picture for user Ellabella
Ellabella

Lid sinds

15 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 1 juni 2010 - 11:00
Ik weet trouwens niet of je het bij het juiste eind hebt. Ik denk dat niemand zich opgelucht voelt over het feit dat hij eindelijk kan rouwen. Rouw is een periode van intens verdriet, dat overkomt je. Hij kan wel een dubbel gevoel hebben. Opgelucht dat er een eind is gekomen aan zijn onzekerheid, schuldig over het feit dat hij zich opgelucht voelt.
Eens met Simon. Jij wil natuurlijk weten wat taalkundig klopt, maar dat zegt niet dat je daarmee hebt gezegd wat je eigenlijk wilde zeggen. De koe boert en melkt klopt als zin, maar weet jij nu ook dat ik eigenlijk bedoel dat de koe melk produceert en daarmee ook een bijdrage levert voor de melkveehouderij? Nee, want dat is niet wat er staat. Dus: De verdwijning van zijn dochter liet hem met een dubbel gevoel achter. Alhoewel hij nu kon rouwen, was hij opgelucht dat er een einde was gekomen aan de onzekerheid. Ik denk dat je een dergelijke zin voor ogen hebt, maar dan klopt het op betekenisniveau nog niet: De verdwijning alleen geeft niemand het gevoel dat hij kan starten met rouwen.

Profile picture for user Ellabella
Ellabella

Lid sinds

15 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 1 juni 2010 - 11:09
Eens met Simon.
Wauw
:nod: je zei iets zinnigs. Dan krijg je dat.

Geen afbeelding
Thérèse

Lid sinds

15 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Moderator
 1 juni 2010 - 11:17
- Hij is opgelucht dat hij eindelijk kan rouwen, maar (hij) voelt zich tegelijkertijd schuldig dat de verdwijning van zijn dochter voor hem iets positiefs oplevert. - Hij is opgelucht dat hij eindelijk kan rouwen, maar tegelijkertijd voelt hij zich er schuldig over dat de verdwijning van zijn dochter voor hem iets positiefs oplevert. - Hij is opgelucht dat hij eindelijk kan rouwen, maar (hij) voelt zich er tegelijkertijd schuldig over dat de verdwijning van zijn dochter voor hem iets positiefs oplevert.
Ik geloof dat je jezelf in de war brengt met zijn en voelen. Hij is opgelucht dat ... maar voelt zich schuldig over ... Je zou die twee bij elkaar moeten brengen, want zowel opgelucht zijn als je schuldig voelen zijn gevoelens. Maar ze zijn inhoudelijk zo tegenstrijdig dat je ze nauwelijks bij elkaar kúnt brengen. Dus moet je ze toch uit elkaar halen, en dat wat je wilt zeggen, op een andere, uitgebreidere manier in je verhaal / het geheel voegen.

Geen afbeelding
chrislaevers

Lid sinds

15 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 juni 2010 - 16:26
De eerste zin vind ik de beste: 'Hij is opgelucht dat hij eindelijk kan rouwen, maar hij voelt zich tegelijkertijd schuldig dat de verdwijning van zijn dochter voor hem iets positiefs oplevert.' Suggestie alternatieve zin(nen) : Hij is opgelucht dat hij eindelijk kan rouwen. Tegelijkertijd voelt hij zich schuldig. De verdwijning van zijn dochter heeft ook iets positiefs voor hem in pacht. Ik weet dat het off topic is, maar misschien heb je er toch wel iets aan. Ik ken de context van je verhaal niet. Maar is het niet niet zo dat het rouwen van een ouder pas begint wanneer het lijk van een verdwenen kind wordt gevonden?

Geen afbeelding
woordenbrouwer

Lid sinds

14 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 juni 2010 - 19:08
Ik denk dat het handig is dat ik het hele stukje even plaats. Hij rouwt namelijk over zijn overleden vrouw, niet om zijn kind. Het is trouwens een stukje van een synopsis van een roman. "Ibrahim is een man van 36, wiens 4-jarige dochter Myra vermist wordt. Ibrahim zit in één groot zwart gat: hij heeft een jaar geleden zijn vrouw moeten begraven, hij heeft nog geen moment gehad om te rouwen en nu is zijn kind spoorloos. Ibrahim is bang en hij voelt zich machteloos. Het leven dat ooit zijn leven was, heeft hij niet meer in de hand. Als hij door de verdwijning van zijn dochter plotseling tijd krijgt om te rouwen om zijn vrouw, raakt Ibrahim in tweestrijd. Hij is opgelucht dat hij eindelijk kan rouwen, maar voelt zich tegelijkertijd schuldig dat de verdwijning van zijn dochter voor hem iets positiefs oplevert."

Profile picture for user Ellabella
Ellabella

Lid sinds

15 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 1 juni 2010 - 20:47
Duhu.... Maar dan nog: ik begrijp niet hoe iemand het "eindelijk kunnen rouwen" als positief kan ervaren nadat zojuist zijn dochter is verdwenen. Hoe kan dat in vredesnaam positief zijn? Waarom is rouwen positief en waarom plaats je de opluchting naast het positieve gevoel? Die opluchting maakt hoop ik toch wel plaats voor iets anders, actuelere pijn/verdriet/bezorgdheid? en is dat niet groter dan de opluchting?

Geen afbeelding
Scorpio

Lid sinds

18 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 juni 2010 - 21:00
Ik kan mij niet voorstellen dat iemand de tijd neemt om (eindelijk) te gaan rouwen, wanneer zijn kind ineens verdwenen is. In zo'n geval zet een vader per direct zijn rouwgevoel opzij, en kan alleen nog denken aan het verdwenen kind. Tenzij hij niets geeft om het kind.

Geen afbeelding
Anthon Visch

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 juni 2010 - 8:30
Als ik bij mezelf te rade ga, dan zet ik alles opzij om er achter te komen waar mijn kind is gebleven. Wel kan ik me natuurlijk schuldig voelen dat het, in mijn optiek, mijn schuld zou kunnen zijn dat mijn kind vermist is en dat weer in relatie brengen met mijn vrouw. Tijdens deze periode 'eindelijk' beginnen met rouwen gaat er bij mij niet in, als lezer komt het mij in deze context ongeloofwaardig over. Helaas geen antwoord op je vraag :( Nu maar hopen dat je verder kunt.

11 juni 2010 - 23:30
Eindelijk kan hij rouwen om de verdwijning van zijn dochter. Maar het korte ogenblik van opluchting wordt al snel teniet gedaan. Dat het verdwijnen van zijn dochter hem zou kunnen vervullen met positieve gevoelens , ook al was het maar kort, behept hem met een immens schuldgevoel.

Geen afbeelding
Hekate

Lid sinds

14 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 12 juni 2010 - 0:48
Misschien werkt het beter als je rouwen door huilen vervangt? Nadat zijn dochter is verdwenen, kan hij voor het eerst huilen om de dood van zijn vrouw. Een hele opluchting, maar dan gaat hij zich meteen weer schuldig voelen omdat de verdwijning van zijn dochter iets positiefs heeft opgeleverd. Ik denk dat je zoiets bedoelt?