Ik zou het niet zo doen, nee. Verzin een andere zinsconstructie.

Je schrijft toch gewoon vanuit het perspectief van een jongen/man, die toevallig een vader heeft? Misschien heeft hij ook wel een vriend, vriendin, buurman, enzovoort. Ik zou dus gewoon schrijven: Zijn vader geeft hem de aardbeien aan. Tenzij je in de ik-vorm schrijft :D .

Toch hangt het van de gehele constructie van het omliggende verhaal af. Als je wilt benadrukken dat de zoon een grote afstand voelt ten opzichte van zijn vader, lijkt me dit een uitstekende constructie. Bijvoorbeeld:

Zie hem daar zitten, de ouwe. Pa geeft zijn zoon de aardbeien aan. Nou, ik hoef ze niet.

Maar op basis van enkel één zin is het moeilijk te beoordelen.

Ik weet het niet. Het klinkt niet zo mooi: Pa geeft zijn zoon de aardbeien aan. Een beetje afstandelijk. Is dat misschien de bedoeling? 'Pa geeft hem de aardbeien', kan misschien ook. Je zou eigenlijk iets meer van je verhaal moeten verklappen!