nieuwe regel in dialoog

Ik kom er nu achter dat ik het woord 'perspectief' waarschijnlijk verkeerd gebruik, want als alles vanuit de ik-persoon is beschreven, kunnen er toch geen twee perspectieven zijn? *draait helemaal door door al dat nadenken* ;)

Je eerste voorbeeld is voor mij hoe dan ook verwarrend, wellicht dat dat opgelost wordt door de context. Maar nu ik er verder mee worstel: het wordt me niet duidelijk. 'Zei ik' invoegen, wellicht?

In je tweede voorbeeld, van de dreiging die van zijn gezicht is verdwenen, kan het volgens mij wel. Ik gebruik het tenminste, ook bij de marathon van ZZ, en daar heb ik nooit commentaar op gekregen. Je eerste stukje is wat lastiger (op de punt na die mist na 'rondzwierf' :P ). Waarom maak je er niet zoiets van (weet niet hoe ik dat goed moet uitleggen, daarom ff voorbeeldje): Ik neem mijn laatste slok koffie. "Stel je voor dat jij alleen rondzwierf," zegt hij. Als ik naar hem durf te kijken, staart hij naar zijn handen. "Daarom heb ik opdracht gegeven je te zoeken." Voor de lezer zal het dan denk ik wel duidelijk zijn dat "Daarom ... te zoeken." ook gezegd wordt door de hij.

Precies, Waus zegt wat ik bedoel. Ik kan niet uitleggen, heb ik al wel vaker gemerkt. (Nog gefeliciteerd met je 5000ste post, Waus!)

Op MSN kan je anders wel uitleggen, over de rescenties die je schrijft, heb ik wel gemerkt, weet je nog dat gesprek? (dank je Carduelis :D )

Tuurlijk, maar dat zal ik niet zeggen, want dan ga ik off-topic. :D

Dat doen we nu toch al :D (ik hou op, jij dan ook? als je niet meer reageert is het een ja :ninja: )

Gevoelsmatig zou ik het ook zo doen, Waus. Volgens mij ga ik er juist over twijfelen sinds ik die regeltjes ken ;). Als niemand hierover struikelt: Ik neem mijn laatste slok koffie. "Stel je voor dat jij alleen rondzwierf," zegt hij. Als ik naar hem durf te kijken, staart hij naar zijn handen. "Daarom heb ik opdracht gegeven je te zoeken." en hierover: "Daarna zag ik hoe de vampier hem aanviel." Alle dreiging is uit zijn gezicht verdwenen. Ik krijg bijna medelijden met hem. dan moet ik me er waarschijnlijk niet te druk over maken ;). Alles in het verhaal is vanuit de ik-persoon beschreven. In principe schrijf ik ook: "Hoi," zegt hij vrolijk. "Ik heb een bos bloemen voor je meegebracht." (en dat hij vrolijk is wordt vastgesteld door de ik-persoon *stof tot nadenken* ;) ).

Maar dat kan wel, Ajstinad. Dan is 't wel duidelijk. (Dit was een reactie. :P)

@Ajstinad: niet teveel met regeltjes doen, je gevoel is prima blijtk maar weer :) Alleen dat 'zegt hij vrolijk'. Zo staat het er alsof zijn stem vrolijk klinkt. In gedachten zie ik zijn hoofd al breed glimlachen (nou weet ik de context niet dus wie weet heb ik het fout... maar dat zie ik dan wel goed voor me, als je het goed schrijft). (@Carduelis: ik dacht al toen ik zag dat jij hier wat had gepost xD :) )

Bedankt voor jullie hulp! *helemaal blij* Waus: 'zegt hij vrolijk' was slechts een snel verzonnen voorbeeld, maar nu je het zegt, zie ik ook dat het veel beter kan ;).(en volgens mij komt het zinnetje af en toe ook in mijn verhaal voor, dus ik ga erop letten! Het bos bloemen komt trouwens niet voor in mijn verhaal ;) ).

1. Ik neem mijn laatste slok koffie. 2. "Stel je voor dat jij alleen rondzwierf" 3. Als ik naar hem durf te kijken, staart hij naar zijn handen. 4. "Daarom heb ik opdracht gegeven je te zoeken." Het moeilijke aan dit fragment is, dat je als lezer bij zin 1 in de beleving van de ikpersoon zit: "Ik neem mijn laatste slok koffie." Daar kunnen we ons iets bij voorstellen. Maar dan zin 2: "Stel je voor dat jij alleen rondzwierf." Vanuit de beleving van de zin daarvoor zit de lezer nog bij de ikpersoon, die een slok koffie neemt. Het is dan logisch dat hij veronderstelt dat "Stel je voor dat jij alleen rondzwierf." gezegd wordt door de ikpersoon. Maar dat is niet zo, hoewel dat nergens uit blijkt. Vervolgens wordt de lezer in zin 3 naar de ikpersoon teruggevoerd die naar de ander durft te kijken. Weer een switch voor de lezer. In dezelfde zin wordt hij echter óók naar de ander gevoerd. Die staart naar zijn handen. In zin 4 spreekt de ander. 4. "Daarom heb ik opdracht gegeven je te zoeken." Het enige dat structureel helpt om de switch van ik naar de ander naar de ik naar de ander te voorkomen, is de situatie opnieuw te beschrijven. Bijvoorbeeld: 1. Ik neem mijn laatste slok koffie. / 1. Ik neem mijn laatste slok koffie, en hoor hem zeggen: 2. "Stel je voor dat jij alleen rondzwierf" / 2. "Stel je voor dat jij alleen rondzwierf." Ik luister, maar er komt niets meer. 3. Als ik naar hem durf te kijken, staart hij naar zijn handen. / 3. Als ik naar hem durf te kijken, staart hij naar zijn handen. 4. "Daarom heb ik opdracht gegeven je te zoeken." / 4. Hij vervolgt, bijna onhoorbaar: "Daarom heb ik opdracht gegeven je te zoeken." Dan houd je m.i. de beleving bij de ikpersoon en heb je de zinnen logisch aan elkaar gebreid. P.S. Zoals Aart terecht zegt: we weten niets van de context, dus ik hoop dat je iets aan bovenstaande hebt.

Ik heb alle posts van dit topic gelezen en nog steeds weet ik niet 100% zeker wie wat zegt in het eerste stuk, dus daar doe je inderdaad iets niet goed. De eerste zin wordt door ik gezegd en de tweede door hij? Zou dan iets als: Ik neem mijn laatste slok koffie. "Stel je voor dat jij alleen rondzwierf." Eindelijk durf ik naar hem t ekijken. Hij staart naar zijn handen. "Daarom heb ik opdracht gegeven je te zoeken." beter zijn? Ik weet het niet 100% zeker.

Misschien heb ik me dan vergist met mijn hele uitleg. Hm. Laat ons eens weten hoe je het bedoelt, Ajstinad? Wie zegt wat?

Hm, ik lees de begintopic nog eens en ik geloof dat de ik beide zinnen zegt... Ik neem mijn laatste slok koffie. "Stel je voor dat jij alleen rondzwierf." Als ik naar hem durf te kijken, staart hij naar zijn handen. "Daarom heb ik opdracht gegeven je te zoeken." Zo vind ik het dan al logischer, maar dan nog. Hm. Moeilijk zeg. "Stel je voor dat jij alleen rondzwierf," zeg ik, terwijl ik mijn laatste slok koffie neem. Als ik naar hem durf te kijken, staart hij naar zijn handen. "Daarom heb ik opdracht gegeven je te zoeken," vervolg ik. is ook een alternatief, maar dat is weer niet mooi omdat er zo expliciet bij gezegd wordt 'zeg ik'. Weet iemand hoe je dit mooi schrijft? :)

O wacht en nu lees ik dit wat beter:

Als niemand hierover struikelt: Ik neem mijn laatste slok koffie. "Stel je voor dat jij alleen rondzwierf," zegt hij. Als ik naar hem durf te kijken, staart hij naar zijn handen. "Daarom heb ik opdracht gegeven je te zoeken."

Sorry Ajstinad, ik zit je topic te verstieren, ik moet ook niet met Waus MSN-en. :O Afijn, je beginstukje was dus inderdaad *erg* onduidelijk. Hierboven is duidelijker.

twee mannen fietsen over de lange, eenzame en donkere dijk. Eentje draagt een geruite pet diep in zijn ogen getrokken tegen de wind in, de ander draagt een zwarte, geoliede lakjas en knalrode schoenen. Ergens in het midden kruisen ze elkaar want ze fietsen in tegengestelde richting. Maak een verhaal van wat meneer ruitenpet eventueel zal denken, zwoegend op zijn fiets in de regen tegen de wind in. maak daarnaast een verhaal van wat meneer lakjas zou kunnen denken van meneer geruite pet. Als je dat gedaan hebt, heb je vanuit twee verschillende perspectieven beschreven wat een ander eventueel denkt en wat de ander over de ander denkt. dan heb je twee perspectieven, maar duidelijk moet zijn wie wat denkt. Voeg daarna de twee gedachten beurtelings samen tot een verhaal dat ook duidelijk aangeeft, door hun gedachten, wie wat denkt over de ander. Het moet voor iedere argeloze lezer duidelijk zijn zonder uitleg wie nu aan het denken is.

Bedankt voor al jullie reacties! Sorry voor de onduidelijkheid. Het is midden in een lange dialoog. Het gekke is, dat ik het meestal goed doe (denk ik), maar dat ik er soms van dit soort constructies doorheen haal waardoor ik zelf ga twijfelen. Na (1) 'ik neem mijn laatste slok koffie' heb ik een enter geplaatst. In principe zou duidelijk moeten zijn dat de tekst op de volgende regel door de ander wordt gezegd. Maar ik geloof dat, juist omdat ik achter elke zin een enter heb, het nog onduidelijker wordt. Ik denk dat ik dus toch maar bij Waus' oplossing blijf, zodat duidelijk is dat dezelfde persoon de zinnen 2 en 4 uitspreekt. (en naar zijn handen staart). Zin 2, 3 en 4 achter elkaar dus. Ik heb deze problemen vooral als ik een zin in een dialoog zet als: 'ik kijk naar hem en hij kijkt me aan.' (snel voorbeeldje, want vanuit het ik-perspectief is het duidelijk dat de ik-persoon naar hem kijkt om het te zien). ---- "Hoi," zeg ik. Ik kijk naar hem en hij kijkt me aan. "Wat ben je laat," zegt hij. ---- Ik weet dat er een regel was dat je het soms ergens anders mag zetten om 'nadruk' te leggen. Dus als ik het nu goed begrijp, mag het evt. ook zo: ---- "Hoi," zeg ik. Ik kijk naar hem en hij kijkt me aan. "Wat ben je laat," zegt hij. ---- klopt het dat, in dit tweede voorbeeld, de nadruk meer ligt op dat hij naar haar kijkt? En zou het kunnen zoals in het tweede voorbeeld? Zo ja, dan denk ik dat ik er een beetje grip op krijg. Zo nee, dan zal ik dat soort constructies wellicht moeten zien te vermijden ;) @ jacqueline een mooi voorbeeld. Maar ik schrijf alles vanuit de ik-persoon, dus alleen vanuit haar gedachten (wat soms wel zo handig is. Ik denk dat het boek tweemaal zo dik zou worden als ik ook de gedachtes van anderen moet opschrijven, besef ik na het zien van je voorbeeld. Ik geloof dat ik dus een goede keus heb gemaakt qua perspectief ;) ).

Niemand met een antwoord op mijn laatste vraag? Of denk ik gewoon te moeilijk en kan het allebei? ;)

Sorry Ajstiniad, ff over het hoofd gezien :P Het kan allebei. Maar ik zou het mooier vinden om "Wat ben je laat," zegt hij. op een nieuwe regel te zien, dus zo: "Hoi," zeg ik. Ik kijk naar hem en hij kijkt terug ['kijkt me aan' is al hetzelfde als 'kijk naar hem']. "Wat ben je laat," zegt hij. Ooit zei Marjet tegen me dat het fijner leest als je een nieuw stuk dialoog op een nieuwe regel zet. Dus ik zou voor dit kiezen. Kortom, het kan dus allebei maar het is maar welke je het mooiste vind. En de nadruk - ik denk dat ze op allebei de mogelijkheden ongeveer hetzelfde liggen. Bij de enter na 'Hoi, zeg ik' ligt bij mij de nadruk wat meer op 'waarom die enter?'

Thanx! Ik denk dat dit dan ook gevoelsmatig is, maar die regel van Marjet lijkt me iets om te onthouden! (ik heb nogal veel dialogen ;) ).