Veelgebruikte woorden die geen stopwoord zijn

Ik dacht dat je ook cement nodig had tussen de stenen om een stevige muur te kunnen bouwen.

Pfft je noemt dan ook wel echt woorden waar je (lees al 2 keer 'je') moeilijk omheen kunt! Ik probeer altijd zo min mogelijk de zinnen te vaak te beginnen met dit soort woorden, anders wordt een tekst vrij eentonig. Maar ik ken je teksten niet, dus ik kan niet oordelen of je het te vaak doet! (ga meteen even mijn teksten scannen, heb er namelijk nooit op gelet!)

Ja ik word echt gek van mezelf. Ik ga overal aan twijfelen nu mijn manuscript 'af' is, aargghhh!! Bedankt Zjors en Daan voor de reële reacties. Zelf zie ik alles niet meer zo helder. Alles lijkt fout.

Appel, je kunt je manuscript toch laten proeflezen voordat je het opstuurt? Dan kun je de proeoflezer(s) ook vragen om dit soort dingen in de gaten te houden, als dat wat jou betreft een aandachtspunt is.

Ja Trenke dat weet ik, maar ik wil het zo veel mogelijk zelf doen voor ik het aan proeflezers geef.

@Appel, ik heb precies hetzelfde probleem en begon ook te twijfelen. Mijn vriendin die mijn manuscript heeft gecorrigeerd heeft gezegd dat ik me nergens over hoef druk te maken. Heb het manuscript nu opgestuurd en ik hoor het wel. **bijt op nagels** dus proeflezers zou ik zeker doen

Ook ik ken dit probleem. Ik ben pas begonnen met redigeren en heb al heel vaak het woordje OM, DAN en ER weggeschrapt.

Je moet je niet blind staren op dit soort woordjes Appel denk ik :) ze mogen er best staan. Of ben je er nu allergisch voor aan het worden? (in dit stukje staat ook al 3x 'je'. valt dat erg op?)

Nee Aart, dat is het probleem: als ik zelf een stukje van mijn verhaal lees valt het me niet op, maar als ik het ga tellen wordt het zo eng. Ik ontwikkel inderdaad een vreemde allergie. Ik moet echt ophouden mezelf zo gek te maken met onbenulligheden.

Appel, waarom tel je die woorden eigenlijk? Heeft iemand je ooit vertelt dat ze niet vaak mogen voorkomen? Wat me opvalt is dat je bijna het hele rijtje persoonlijke voornaamwoorden noemt als vaak gebruikt. Lijkt me logisch: iedere zin heeft een onderwerp nodig en dat zijn de persoonlijke voornaamwoorden of een naam. Het lijkt me ernstiger als je deze woorden te weinig gebruikt :-)) Of plaats eens een stukje tekst, een alinea ofzo, op dit forum, misschien zien we dan wat je bedoelt...

Niet, dat, dit, deze, ik, jij, je, om, te, er, zij, ze, hij, is, en, de, het, ja, nee... Tjonge Appel, Sjors heeft gelijk, zonder deze woorden is geen een fatsoenlijke zin te maken. Soms kun je die woorden vermijden, soms niet. dat ligt toch echt aan de zin en dan moeten we toch echt iets van je lezen. Ooit had ik de neiging om het woordje "en" uit mijn verhalen te weren, die iririteerde me mateloos. Ondertussen weer teruggehaald. Je kunt helaas toch niet zonder. Tien komma's in drie zinnen lees ook niet fijn. Nu een haat/liefde verhouding voor het woord "hij" gekregen. Hij doet dit en hij doet zus. Dat heb je als je met slechts een hoofdpersoon werkt.

Jullie hebben allemaal gelijk. :crybaby: Ik voel me zo'n sukkel nu hè. Pehamo ik herken PRECIES wat je zegt. Ik vind vooral het woordje 'niet' irritant. En 'dat'. Nou ja, ik ga er niet meer naar kijken tot mijn proeflezers het hebben gelezen. Als ik het aan hen vraag en ze zeggen dat het ze niet is opgevallen, laat ik het zo. Femke: niemand heeft tegen me gezegd dat ik ze moet tellen. Ik begon er uit mezelf mee omdat ik erachter wilde komen of ik stopwoorden had en die had ik, maar toen kwam ik er ook achter dat ik woorden had die veel voorkwamen en geen stopwoorden waren. Volg je het nog? :wink: Ik lees btw nu een ander boek en daarin valt me op dat dezelfde woorden ontiegelijk vaak voorkomen (normaal lezen kan ik op dit moment dus ook al niet meer). Ah well, misschien is het beter dat deze thread op slot gaat.

Arme Appel, Nu heb je het alleen nog maar over dit soort kleine woordjes, pas maar op als je proeflezers de grotere woorden ontdekken. Ik heb zelf een manier voor "meteen, erg, hee." En uitroeptekens. Die moet ik bijna allemaal verwijderen. Het is goed dat je proeflezers hebt. Dan ga je je eigen boek met totaal andere ogen bekijken. En je bent echt geen sukkel hoor, iedereen maakt dit proces mee, echt waar. Ze zeggen er alleen niet allemaal iets over en dan lijken ze heel slim en kunnen degene afkraken die het onderwerp wel aanroert.

Mijn grote vijand: het woord [ en ]

Een woordje zoals hij dat steeds terugkomt kun je nog wel omzeilen, daar wordt je tekst juist kleurrijker door. Stel dat jouw hij nieuwsgierig van aard is en een te rijke fantastie heeft - ik noem maar wat eigenschappen - dan kun je in een volgende zin het woordje hij wegschrappen en ervoor in de plaats "de nieuwsgierige jongen" zetten, en verderop in de tekst "de fantast". Dan weet de lezer direct naar wie je verwijst, en komt er niet steeds hij in je verhaal te staan. Met woorden als en is dat een stuk lastiger.